شهامت جراحی بزرگ یک بیمار

"این طرح هیچ نقطه پنهانی ندارد؛ چرا که متعلق به ملت است. مسئولان سایر قوا نیز کمک کنند که البته در این زمینه با آقای شاهرودی، لاریجانی و نمایندگان جلسات داشتیم و استقبال خوبی شده است. این کار جزو آرزوهای اقتصاددانان ما بوده است و این دولت مصمم به وارد شدن به این عرصه است و می‌ارزد که حتی ما در دولت آسیب ببینیم، اما این درد درمان شود."
کارهای بزرگ جسارت های بزرگ هم می خواهد حالا اگر این کار بزرگ جراحی بزرگ یک بیمار به نام اقتصاد ایرانی باشد که همه اقتصاددانان بر بالین این مریض آمده اند، سری تکان داده اند، نسخه ای پیچیده اند، کمی تب و درد این بیمار را چند مسکن تسکین داده اند و بیمار را با بیمارش رها کرده اند و رفته اند!
همه این اقتصاددانان بهتر از این بیمار می دانند مشکلش چیست و چه دارویی باید برایش تجویز کرد. این بیمار نه تنها داروهایی از نوع تعدیل آرامش نکرد که تبش را آنچنان بالا برد که از تب گذشت و به تشنج تورمی از نوع ۴۹ درصدی در سالهای میانی دهه۷۰ رسید.
اما دوای درد این بیمار متشنج را بازهم اشتباهی تجویز کردند و تنها کاری که برایش می توانستند بکنند، پایین آوردن تب تورمی اش بود، همین! اقتصاد دولت پس از سازندگی هم بر پاشنه همان دری می چرخید که پیش از آن می چرخید، با این تفاوت که این دولت حتی تا چند سال همان "تب بر" را هم برای این بیمار تجویز نمی کرد و می گفت ما که شعارهای اقتصادی نداده ایم که بخواهیم برای حل مشکلات اقتصادی آستین بالا بزنیم؛ ما برای آزادی و برابری آمده ایم نه نان! مردم را قشر قابلمه به دستان می نامیدند که حاضرند برای مرگ موش هم در صف های طویل ساعت ها بیایستند و...
این بیمار چاره اش نه "تب بر" که تیغ جراحی است.
دولت نهم در حالی قرار است دست به چنین جراحی بزرگی بزند که وضعیت آشفته اقتصاد جهانی و تکاپوی مافیای قدرت، ثروت، رسانه عرصه را به ملت بزرگ ایران و دولت منتخبش سخت کرده است. هیچ دولتی حاضر نیست در چنین شرایطی دست به چنین ریسک بزرگی بزند، حالا معلوم می شود کدام رییس جمهور پوپولیست و عوامگراست. خود را در مهلکه عظیمی انداختن و حساب سود و زیان شخصی و دولت را نکردن و هرگونه احتمال را با جان خریدن کجا و متهم به پوپولیستی شدن کجا؟ دولت نهم می توانست این یک سال آخر عمر خود را با همین شرایطی که اقتصاد ایران دارد، بگذارد و بگذرد، مسکنی بدهد و تب بری تجویز کند تا روزگار بر او سپری شود اما اعلام کرده است می خواهد به کمک تمامی صاحب نظران، اقتصاددانان، اصحاب رسانه، نمایندگان مجلس، این جراحی بزرگ را عملیاتی کند. بی شک عملیاتی کردن چنین جراحی بزرگی پیش نیازها و شرایطی را می طلبد.
تیم اقتصادی دولت می بایست با یک برنامه ریزی دقیق، کارآمد، تخصصی ارتباط خود را با بدنه متخصصین اقتصادی اعم از مجامع دانشگاهی، صاحب نظران اقتصادی و رسانه های جمعی به بیش از پیش تقویت نماید. تشکیل جلساتی مشابه جلسه رییس جمهور با نویسندگان معروف به ۵۷ اقتصاددانی که بازتاب ها و اثرات مثبتی به همراه داشت، حقیقتاً می تواند راهگشا باشد. پخش اینگونه جلسات و شنیدن استدلال های موافقین و مخالفین از رسانه ملی افکار عمومی را از حضور واسطه های مزاحم که گاه بیگاه میان دولت و ملت پارازیت پخش می کنند و مانع شنیدن حرفهای دولت هستند، بی نیازی می کند. رسانه ملی می بایست با طراحی برنامه های جدی تخصصی نه سیاسی با دعوت از صاحبنظران با گرایش های مختلف فضای مناسبی را برای نقد و بررسی این تحول بزرگ ایجاد نماید.
این جراحی بزرگ به خوبی می تواند میزان صداقت و دلسوزی منتقدین دولت را آشکار نماید و منتقدین نیز می توانند با نظرات کارشناسی، تخصصی و علمی خود دولت را در اصلاح ساختار اقتصادی یاری دهند.
نگاه سیاسی، هوچی گری، تسویه حساب سیاسی با دولت به بهانه نقد این تحول بزرگ هیچ کمک شایانی به اقتصاد بیمار ایران نخواهد کرد. اگر می خواهیم جراحی بزرگ این بیمار با موفقیت کامل انجام گیرد، همه با هم به شرط صداقت و تخصص دست هایمان را بشوییم و آستین هایمان را بالا بزنیم و وارد اتاق عمل شویم.

یاسر انصاری

منبع : رجا نیوز