شرط قبولی دعا

محمدبن مسلم گوید: من به امام صادق(ع) عرض کردم بعضی از مردم را مشاهده می کنیم که در عبادت تلاش بیشتری دارند و باخشوع بندگی می کنند، ولی اقرار به ولایت ائمه(ع) ندارند و حق را نمی شناسند، آیا این عبادت و خشوع برای آنها نفعی می بخشد؟
امام فرمود: مثل اهلبیت پیغمبر(ص)، مثل همان خانواده ای است که در بنی اسرائیل بودند، هریک از آن خانواده که چهل شب عبادت و کوشش می کرد، پس از آن دعایی که می نمود، مستجاب می شد. یک نفر از همان خانواده، چهل شب را به عبادت گذرانید، بعد از آن دعا کرد ولی مستجاب نشد.
خدمت حضرت عیسی(ع) آمد و از وضع خود شکایت کرد. حضرت عیسی(ع) وضو گرفت و نماز خواند، آن گاه از خداوند راجع به آن مرد درخواست کرد، خطاب رسید:
«ای عیسی! این بنده من،از راه و دری که نباید وارد شود، وارد شد. او ما را می خواند با این که در قلبش نسبت به نبوت توشک دارد، اگر آن قدر دعا کند که گردنش قطع شود و انگشتانش از هم بپاشد، دعایش را مستجاب نخواهم کرد.»
عیسی(ع) به آن شخص رو کرد و فرمود: خدا را می خوانی با این که درباره نبوت من شک داری؟
آن مرد عرض کرد: آن چه فرمودی واقعیت دارد. از خدا بخواه این شک را از دل من بزداید. عیسی دعا کرد، خداوند او را بخشید. پس شروع به دعا کرد و پس از مدتی خدا دعایش را مستجاب کرد.(۱)

۱-اصول کافی، ج۲، ص۴۰۰

منبع : روزنامه کیهان