شرایط اجابت دعا

دعا در آموزه‌های دینی ما، آداب و شرایطی دارد كه با توجه به آن آداب و شرایط و تأمل و دقت در مضامین و محتواهای بسیار عالی و دل‌انگیز دعاها و مناجاتهایی را كه از چشمه جوشان جان پاك اولیای خداوند (پیامبران و امامان معصوم) بر زبانشان جاری گشته است، اهل دل در می‌یابند، كه آن دعاها و نجواها با رعایت آداب و شرایط، تا چه اندازه در توانبخشی به روح و جان آدمی و تمركز اراده او و تهذیب و پالایش و پیرایش اخلاقش، و نیز ایجاد امیدواری و واداشتن او به كوشش و تلاش در وصول به مطلوب، اثرگذار است.
●ایمان به اجابت دعا
باید ایمان داشت به اینكه از سوی خداوند هیچ‌گونه مانع و بازدارنده‌ای در برآوردن نیاز آدمی وجود ندارد؛ چرا كه قدرت خداوند، مطلق و بی‌هیچ قید و شرط، و قلمرو و توانایی‌اش بی‌حد و مرز است.
خدای راست پادشاهی آسمانها و زمین و آنچه در آنهاست؛ و او بر هركاری تواناست. او راست پادشاهی (پادشاهی حقیقی و مطلق)، و او راست سپاس و ستایش؛ و او بر هر كاری تواناست.
بنابراین، اگر عیب و كاستی‌ای هست، در سوی بندگان است.
امام صادق (ع) فرمود: از نیایش و خواندن خداوند، جدا مشو؛ چرا كه دعا درمان هر دردی است، و هرگاه كه خدا را خواندی، براین باور باش كه نیازت بر در است (برآورده است). و همچنین در تفسیر: پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند»، فرمود: می‌دانند كه من به روا ساختن نیازشان و برآوردن آنچه می‌طلبند، توانایم.
روش است كه مقصود امام (ع) از «ایمان و باور» در این آیه، ایمان به اصل توحید و یگانگی خداوند در برابر شرك و انبازگیری نیست؛ بلكه ایمان به اجابت دعا و برآورده شدن نیاز نیایشگر نیازخواه است.
پیامبر (ص) فرمود: «در حالی كه به اجابت باور دارید، خدا را بخوانید»
امام سجاد (ع) نیز در دعای اوحمزه می‌فرماید: بارخدایا! من جاده‌های طلب را به سوی تو باز می‌بینم، و دیده‌های امیدواران به درگاهت را لبریز [از اشك شوق]، و یاری خواستن از بخشایش و نیكی‌ات را بر هر كه در آرزوی [بخشش] توست، آسان‌ و روا، و درهای درخواست از تو را برای فریادخواهان،‌گشوده می‌بینم، و می‌دانم كه تو به روا ساختن نیاز امیدواران، آماده‌ای و در كمین دادخواهی پریشان‌خاطران غمدیده‌ای.
و نیز می‌فرماید:‌ بار خدایا! تو خود گفته‌ای و گفته‌ات حق است، [و تو خود وعده‌ كرده‌ای] و وعده‌ات راست است: «و از خداوند، از فزونی و بخشش او بخواهید. همانا خدا بر هر چیزی داناست». و ای سرور من، در خور منزلت تو نیست كه بندگانت را به خواستن فرمان دهی و [چون از تو بخواهند] و بخشش خود را از آنان باز داری، در حالی كه تو بر آفریدگانت بسیار بخشنده و مهربانی و در پرتو مهر و رأفت تو نعمتهایت بر آنان روان است.
علی (ع)، درباره بی‌پاسخ نماندن هیچ پرسشی و اجابت همه دعاها توسط خداوند، به فرزند گرامی‌اش امام مجتبی (ع)‌ فرمودند: و بدان كسی كه گنیجنه‌های آسمانها و زمین، در اختیار اوست، به تو اجازه درخواست دعا داده و خود، اجابت آن را برعهده گرفته است، و از تو خواسته كه بخواهی تا عطایت كند، و آمرزش بطلبی تا تو را بیامرزد، و میان تو و خود، هیچ كس را حجاب قرار نداده و تو را به كسی وانگذارده كه در نزد او شفاعتت كند.

منبع: كتاب «اسرار خاموشان؛ شرح صحیفه سجادیه»

منبع : خبر گزاری فارس