دولت احمدی و معجزه سبحانی

تعجب و تبلیغات روزنامه های دوم خردادی و برخی مدعیان اصلاحات از وجود تنش بین دولت احمدی نژاد و مراجع عالیقدر شیعه، حداقل این خاصیت را دارد که اثبات می‌کند، همگان دولت احمدی نژاد را دولتی با صفت دینی می شناسند. به عبارت دیگر، جریان سیاسی موسوم به اصلاح طلب از رقیب خود به این علت انتقاد می کند که چرا با اینکه به دنبال ایجاد جامعه نمونه اسلامی است، توصیه مراجع را برای برکناری مشایی اجرایی نمی کند و یا آنکه پیشنهادی همچون آزاد کردن ورود زنان به ورزشگاه ها را داده بود که مراجع با آن مخالفت کردند.
نویسنده چندی قبل برای اطلاع از نظر جناب حافظ درباره دولت فعلی تفألی به دیوان این شاعر زد.
غزلی آمد که یک بیت آن اینگونه بود:
ماه اگر بی تو بر آید به دو نیمش
بزنند دولت احمدی و معجزه سبحانی
غزل حافظ در مدح یکی از حکمرانان ایلخانی است؛ اما با کمی مسامحه، ظاهراً آوازه دولت احمدی نژاد به گوش خواجه حافظ شیرازی نیز رسیده است، اگر ایمان داشته باشیم که خواجه در تفألهای خود چندان بی ارتباط با موضوع هم سخن نمی گوید. شاید تسلط او بر قرآن و الهام از عالم معنای قرآنی سبب شده است که تفأل زنندگان به دیوان خود را دست خالی برنمی گرداند.
البته اطلاق نام معجزه به دولت احمدی نژاد را بعد از حافظ، سرکار خانم فاطمه رجبی نیز به کار بردند و او را معجزه هزاره سوم نامیدند. ضمن آنکه بعد از او نیز دکتر سروش در نامه اخیر خود به آیت الله سبحانی به طعنه به ایشان نوشت که نامه انتقادی او به دکتر سروش را تحت تأثیر چند چیز از جمله ایمان و شجاعت و "دولت احمدی و معجزه سبحانی" نگاشته است. البته هیچ یک از این دو خصوصاً دکتر سروش که عین عبارت جناب حافظ را به کار گرفته، اشاره نکرده اند که این واژه را از حافظ اقتباس کرده‌اند.
در اینکه دولت احمدی نژاد با این صفات و ویژگی‌هایش، باید بیشترین حسن ارتباط را با نهادهای دینی و بخصوص مراجع داشته باشد، شکی نیست. به عقیده نگارنده، احترام به مراجع و روحانیت اصیل از اصول اولیه شرایط دینداری است. کسی نمی تواند خود را متدین بداند اما رابطه حسنه‌ای با مراجع نداشته باشد.
رابطه دولت احمدی نژاد و مراجع شاهد چنداختلاف نظر بوده است، اگرچه مجموعه دولت را با تمامی دستگاه‌های کارشناسی‌اش می‌توان دارای شأنی از مرتبه اجتهاد نیز دانست اما این شأن اگر توسط نهادهای دینی رسمی چون شورای نگهبان و یا عامل تأثیرگذار مرجعیت محک نخورد، چندان محلی برای ابراز وجود ندارد صرف نظر از آنکه دولت نیز باید بداند و می داند که مردم دین خودشان را از نهادهای دینی می گیرند و نه دولت، هرچند دولت احمدی و معجزه سبحانی باشد.
روزنامه های دوم خردادی و مدعی اصلاحات در وجود اختلافات بین مراجع و دولت غلو می کنند اما این اختلافات هرچند کوچک باشد باید برطرف گردد و وجود آن زاویه ای انحرافی در دولت تلقی می شود.
مردم در این اختلافات، طرف مراجع را رها نمی کنند تا حق را به دولت دهند. علی رغم همه آنچه که درباره میزان دینداری مردم می گویند، ملت ایران به یک موضوع ایمان دارد و آن صداقت مراجع عالیقدر شیعه است. قضاوت تاریخی مردم ایران درباره مراجع به گونه ای است که تا به حال این تبعیت و فرمانبرداری سودمند بوده است.
به نظر می رسد دولت اصولگرایان به این تصمیم رسیده است که سوءتفاهمات را از بین ببرد و تصحیح کند. اگر از انگیزه های دینی بگذریم، عقلانیت سیاسی نیز اینگونه حکم می کند که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم مجموعه اصولگرایان منسجم تر عمل کنند. حتی اگر رئیس جمهور محترم عقیده دارد که مساجد باید به جای احزاب سیاسی فعال باشند، اقتضای آن، تصحیح رابطه دولت با مراجع و روحانیت است. به خصوص آنکه دو تشکل مهم روحانیت یعنی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و جامعه روحانیت مبارز در امر انتخابات ها بسیار تأثیرگذار هستند. اینها هشدارهایی جدی برای احمدی نژاد است که باید او را در بهره برداری از فرصت ترغیب کند.
عقیده نگارنده آن است که سرخوشی مخالفان دولت اصولگرا از وجود اختلاف بین مراجع و دولت دیری نخواهد پایید. احمدی نژاد در عین آنکه سیاستی صلب و سخت دارد؛ ولی نرمی های آن در مدیریت و اتخاذ شیوه های نو و بدیع و اتخاذ آرام تصمیم های سخت و بزرگ، قابلیت های فوق العاده ای برای دولت او است. مهمترین سرمایه برای احمدی نژاد در طی این مسیر آن است که این دولت خود را مقید به اجرای دستورات اسلامی می داند و برخلاف دولت اصلاحات، به آنچه که نمی اندیشد "سکولاریزاسیون" است.
دولت احمدی نژاد سعی دارد دولتی برخوردار از دستورات پیامبر(ص) و یا همان دولت احمدی باشد تا بتواند در راه تحقق معجزه بزرگ خداوند سبحان یعنی ظهور مهدی موعود(عج) قدم بردارد. طی این راه جز با پیروی از فرامین ولی فقیه و احترام و رابطه حسنه با مراجع عالیقدر شیعه که حصن حصین اسلام در زمان حاضر هستند، مقدور نخواهد بود، همانگونه که تاکنون اهمیت و توجه دولت به این امر ستودنی است.
اما نکته ای که تذکر آن در پایان ضروری است، حکایت همان جامی است که لیلی شکست. توقع روحانیت و مراجع معظم تقلید ازدولتی که به نام اصولگرایان تشکیل شده است، با انتظار آنان از دولت هایی که صدای جدایی دین از سیاست از آنها شنیده می شد، متفاوت است. گروه های مدعی اصلاحات خیلی نباید نگران شکستن چنین جام هایی باشند!
اگر با من نبودش هیچ میلی
چرا جام مرا بشکست لیلی

مجتبی امانی

منبع : رجا نیوز