مبارزه با آلرژی غذائی

طی ۵ساله اخیر، تعداد کودکان مبتلا به آلرژی ۲برابر شده است. وراثت معمولاً اولین دلیل ابتلا به آلرژی است ولی تنها دلیل آن نیست. تعداد کودکان مبتلا به آلرژی در کشورهای صنعتی بیشتر است به همین دلیل کارشناسان حدس می‌زنند نحوه زندگی و نوع غذائی که می‌خوریم در این بین نقش مهمی بازی می‌کند. مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها هم یکی از دلایل بروز آلرژی است. دادن غذاهای متنوع، میوه‌های بومی و میوه‌های خشک مثل گردو و ... می‌تواند در سال‌های اول زندگی آلرژی ایجاد کند. نشانه‌های آلرژی دقیقاً چند دقیقه پس از آغاز هضم غذا بروز می‌کند و خود را به شکل خارش دور دهان و اگزاماهای پوستی نشان می‌دهد. آلرژی در نوزادان همراه با مشکلات هضم غذا، تهوع، استفراغ و دردهای شدید نیز هست. به‌ندرت آسم، دیابت و شوک‌های آنا فیلاکتیک نیز می‌تواند نشانه‌های آلرژی غذائی باشند. در صورت مشاهده هر یک از این موارد باید با پزشک متخصص صحبت کنید. وی در درجه اول از شما آزمایشی می‌گیرد تا ماده‌ای را که شما به آن آلرژی دارید بیابد. در صورتی‌که کودک شما دچار آلرژی باشد، پزشک بعضی مواد را روی پوست او امتحان می‌کند و با مشاهده تورم در آن نقطه پی به عامل آلرژی می‌برد. در آزمایشات پیشرفته‌ت مقداری ماده غذائی به کودک خورانده می‌شود تا ماهیت آلرژی مشخص شود. تنها راه درمان آلرژی غذائی، حذف آن نوع ماده‌ای است که نوزاد به آن حساسیت دارد. البته پزشک داروهائی نیز برای رفع علائم آلرژی تجویز خواهد کرد. خوشبختانه، بسیاری از آلرژی‌های غذائی که مسبب هضم نکردن شیر یا تخم مرغ است طی دوران کودکی برطرف می‌شوند و مجدداً کودک در سن ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی قادر به خوردن شیر و تخم مرغ خواهد بود. ابتلا به آلرژی غذائی در بسیار از کودکان ارثی است. وقتی یکی از دو والد مبتلا به آلرژی باشند احتمال ابتلای کودک ۳۰ تا ۸۰ درصد افزایش می‌یابد. در صورتی‌که شما آلرژی غذائی دارید توصیه می‌شود شیر خود را به نوزادتان بدهید و حتماً پس از ۶ ماهگی دادن دیگر غذاها را امتحان کنید. از دادن غذا و میوه‌های محرک مثل کیوی، تخم مرغ، ماهی، گردو، بادام و ... تا قبل از یک‌سالگی نیز خودداری کنید.

منبع : ماهنامه کودک