تعامل با احزاب

ما زمینه مناسبی را برای گفت وگو با همه احزاب اصلاح طلب فراهم كرده ایم و فراهم می بینیم و فراتر از احزاب اصلاح طلب، با احزاب دیگر هم كه در چارچوب فكری آقای هاشمی می گنجند مثل كارگزاران و اعتدال و توسعه، زمینه تعامل را خوب می بینیم. با مؤتلفه هم گفت وگو داشته ایم و گفت وگو با اشخاص با نفوذی كه در قالب حزب نیستند را هم، مورد توجه قرار داده ایم. فكر می كنم در این مجموعه یك احساس نگرانی عمومی نسبت به روند اداره كشور وجود دارد كه می تواند دستمایه خوبی برای همكاری این مجموعه در زمینه اهداف حداقلی باشد. احساس ما این است كه مجموعه فعالیت هایی كه ظرف این چند ماه داشته ایم، فعالیت های بالنده، دلگرم كننده و منشاء اثر بوده است. زمینه مناسبی هم در آستانه انتخابات پیش رو برای اتئلاف های گسترده تر احزاب وجود دارد.
علت اینكه با حزب موتلفه به عنوان بخش حذف شده از قدرت دیدار كردیم این بود كه آنها دارای پایگاه اجتماعی خاص خودشان هستند و حوزه نفوذ خاص خود را دارند و بیش از آن، به دلیل پیشینه شان در جناح راست، قدرت اثرگذاری بیشتری دارند. بنابراین این تنها ما نیستیم كه مؤتلفه را نادیده نمی گیریم بلكه هر نیروی سیاسی در جامعه به پتانسیل سیاسی مؤتلفه توجه دارد. همین قدر كه به دیدار بین مشاركت و مؤتلفه توجه شد به معنی اثربخشی این دیدار است.از جانب آنها مطرح می شود كه مشاركت و اصلاح طلبان طیف از كار افتاده جامعه هستند كه این نشست موجب شد تا دوباره مطرح شوند. این حرف رادیكال های آنهاست. ما آنها را درك می كنیم .چون ما هم از طرف بخشی از اصلاح طلبان رادیكال و بی توجه به نقش سیاسی احزاب ، مورد انتقاد قرار می گیریم. یعنی كسانی كه اساساً نقش سیاسی حزب را در مناسبات سیاسی قدرت درك نمی كنند و دنبال دادن شعار و طرح خواسته های رادیكال، بدون توجه به نحوه تحقق آنها هستند. من نمی خواهم همه منتقدین را تخطئه كنم ولی می خواهم بگویم نظرات و انتقادات آنها خیلی هم اهمیت پیدا نمی كند.
آنها صرفاً زمانی شما را تأیید می كنند كه عملی رادیكال انجام بدهی. در حالی كه یك حزب، مجموعه ای از رفتارها را در شرایط زمانی خاص باید از خودش بروز دهد و حزب پیرو این گونه افراد نیست. حزب مدعی رهبری كردن بخشی از جامعه است. بنابراین ما خودمان را از چارچوب و هژمونی رادیكال ها خارج و فكر می كنیم كه خیلی نباید خودمان را درگیر این انتقادها كنیم.البته باعث تأسف است. برخی كه شعار نقد اصلاحات و اصلاح طلبان را می دهند و كسانی كه بیشترین داعیه را در این باره دارند، به محض این كه كوچكترین انتقادی از آنان می شود، برآشفته می شوند و انتقاد را به معنای نفی و تخطئه كامل تفسیر می كنند و واكنش نشان می دهند. بنابراین من فكر می كنم كسانی كه هنری جز نقد دیگران نداشته اند، متأسفانه هنری جز عدم تحمل نقد هم از خودشان بروز نداده اند.

علی شكوری راد

منبع : روزنامه همشهری