ضرورت کار فرهنگی برای پیشگیری از جرائم شهری

فراوانی اخبار مربوط به ربودن دختران و زنان توسط بعضی از خودروهای شخصی در پوشش حمل مسافر، نگرانی هایی را در جامعه و به ویژه در میان خانواده ها دامن زده است. به طور حتم اكثریت رانندگان خودروهای شخصی را كه به مسافركشی روی می آورند، افراد زحمتكش تشكیل می دهند كه برای جبران هزینه های زندگی و تامین معاش به این حرفه روی آورده اند، اما وجود همان اقلیت خلافكار، ایجاب می كند كه خودروهای شخصی مسافربر علاوه بر ترتیبات كنونی، با سازوكارهای دقیق تری سامان یابند تا شهروندانی كه به هر دلیل ناچارند با این خودروها به سفرهای درون شهری بپردازند، از سر اعتماد و با دریافت علائم و نشانه های قانونی سوار خودرو شوند.
اصولاً اگر سامانه ای تعریف شود كه به موجب آن كلیه خودروهای مسافربر علاوه بر علائم فیزیكی مشخص، از دفتر و اوراق هویت رسمی برخوردار باشند و این هویت در مراكز ذی ربط ثبت شود، تا حد زیادی از وقوع تخلفات توسط رانندگان شخصی جلوگیری خواهد شد. این قانونمندی مثل فراگیرشدن كمربندهای ایمنی یا تردد زوج و فرد خودروها، شدنی است و در این میان رسانه های گروهی به ویژه تلویزیون می توانند در اطلاع رسانی و آگاه كردن مردم در این زمینه نقش داشته باشند. البته در حال حاضر نیز در كنار تاكسی های رسمی اعم از خطوط و گردشی، خودروهای شخصی رسمی هم وجود دارند كه با علائم و تابلوی مشخص به كار جابه جایی مسافر در شبكه حمل و نقل شهری مشغول می باشند. منظور نگارنده آن بخش از مسافربرهای شخصی است كه فارغ از هر پوشش رسمی، وارد این كار می شوند و زمینه های مختلف برای افراد خلافكار مهیا می شود. بنابراین كار فرهنگی و هشداردادن به خانواده ها به ویژه خانم ها در خصوص خودداری از سوارشدن به خودروهای فاقد علائم رسمی، بسیار ضرورت دارد. همچنان كه بسیاری از قربانیان حوادث تاسف آوری كه توسط رانندگان خلافكار رقم خورده است، ناشی از عدم آگاهی مسافران بوده است. درخور یادآوری است كه ادارات آگاهی و دستگاه قضایی در شناسایی، جلب و مجازات آدم ربایانی كه در پوشش حمل مسافر به این عمل خلاف ضدانسانی دست زده اند، بسیار سریع عمل كرده اند، اما بهتر است مجازات چنین جرائمی، فراتر از سپردن وثیقه منجر به آزادی متهمان باشد تا از تكرار جرم در جامعه جلوگیری شود.
مرتضی شادمانی

منبع : همشهری