تنبور

دارای شكمی گلابی ودسته ای دراز است كه بر روی آن از ۱۰تا ۱۵ پرده بسته می شود رویه جلویی شكم چوبی است. دسته این ساز ، مانند سه تار ، به سر ساز متصل است و سر در حقیقت، ادامه دسته است كه بر روی سطوح جلویی و جانبی آن، هر یك دو گوشی كار گذارده شده كه سیم ها به دور آنها پیچیده می شوند. سیم های تنبور چهار عدد و معمولا به فاصله های مختلف كوك میشده است.
▪ سیم های سوم و چهارم دو نوع كوك می شده از این قرار:
وسعت ساز به قرار زیر است:كه البته فاقد تمام فواصل كروماتیك مخصوص موسیقی ایرانی است).
این ساز معمولا بدون مضراب ، و با انگشت،نواخته می شود.
چنانچه در تاریخ موسیقی ایرانی نوشته شده در قدیم سازی به نام تنبور وجود داشته و از آن انواع مختلفی ذكر كرده اند. مثلا گفته شده كه فارابی تئوری دان مشهور موسیقی ایران، تنبور بغدادی و تنبور خراسان را دستان بندی كرده است.این ساز،از دسته سازهای شهری است.

منبع : موزه سازهای کرمان