رنگ‌های اصلی - PRIMARY COLORS

سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مایک نیکولز و میشل ایمپراتو
کارگردان : مایک نیکولز
فیلمنامه‌نویس : الین می، برمبنای رمانی نوشتهٔ جو کلاین
فیلمبردار : میکائیل بالهاوس
آهنگساز(موسیقی متن) : رای کودر و کارلی سایمن
هنرپیشگان : جان تراولتا، اما تامپسن، بیلی باب تورنتن، کتی بیتس، ایدریان لستر، مورا تیرنی، کوین کونی، جا کاریدس و لاری همگن
نوع فیلم : رنگی، ۱۴۳ دقیقه


̎هنری برتن̎ (لستر) نوهٔ یکی از رهبران مهم حقوق اجتماعی در دههٔ ۱۹۶۰، شاهد مبارزۀ انتخاباتی ̎جک استنتن̎ (تراولتا) برای انتخاب نامزد ریاست جمهوری حزب دموکرات است. این مبارزه، که زیر نظر ̎ریچارد جمنز̎ (تورنتن) انجام می‌شود، به شدت آشفته است. گروه برای دور اول رأی‌گیری مقدماتی به نیوهمپشر می‌رود. ̎برتن̎ متوجه می‌شود که ̎استنتن̎ در یک کتاب‌خانهٔ عمومی، رأی گروهی از رأی‌دهندگان را به‌دست می‌آورد و تصمیم می‌گیرد که خودش هم وارد مبارزهٔ انتخاباتی شود. شهردار نیویورک اعلام می‌کند که وارد این مسابقهٔ سیاسی نمی‌شود. شانس انتخاب ̎استنتن̎ زیاد می‌شود، ولی ̎جمنز̎ نگران تهمت‌هائی است که دربارهٔ فعالیت‌های رادیکال ̎استنتن̎ در دههٔ ۱۹۶۰ بر سر زبان‌هاست و می‌ترسد که بی‌بندوباری اخلاقی‌اش هم لو برود. یک رسوائی به بار می‌آید و ̎لیبی̎ (بیتس)، یکی از دوستان ̎استنتن̎، برای کمک وارد میدان می‌شود. ̎مک‌لیود̎ (کاریدس) ادعا می‌کند که مدتی طولانی با ̎استنتن̎ رابطه داشته و نوار کاستی را هم به‌عنوان مدرک ارائه می‌دهد. ̎استنتن̎ و همسرش روی صفحهٔ تلویزیون ظاهر می‌شوند و می‌پذیرند که در زندگی مشترکشان مشکلاتی داشته‌اند. ̎لیبی̎ می‌فهمد که نواد ̎مک‌لیود̎ تقلبی بوده است. در شب انتخابات مقدماتی، ̎استنتن̎ بیش از حد انتظار رأی می‌آورد و دوم می‌شود. در راه بازگشت به خانه، یکی از دوستان قدیمی ̎استنتن̎ او را متهم می‌کند که دخترش را باردار کرده است. ̎لارنس هریس̎ (کونی)، رقیب دموکرات ̎استنتن̎، می‌میرد و ̎فرد پیکر̎ (همگن) جای او را می‌گیرد...
● موقع‌شناسی و دیگر هیچ. در بحبوحهٔ اخبار داغ مربوط به معاشقات بیل کلینتن، رئیس‌جمهور آمریکا، شم تهیه‌ کنندگی نیکولز معطوف این دست‌مایه می‌شود، با تراولتائی که سعی شده کلینتن را تداعی کند و در واقع هم چنین می‌کند. نتیجهٔ هجویهٔ عمدتاً بی‌روحی بر فعالیت‌های انتخاباتی است که بیشتر اوقات نمی‌تواند با نمایش حساسیت‌های پشت صحنهٔ فعالیت‌ها، لبخندی بر لب تماشاگر بنشاند. قرار گرفتن لستر به‌عنوان محور روایت تصمیم غلطی بوده است. اصلاً تراولتا باید مرکزیت می‌یافت و تماشاگر بیشتر و بیشتر رئیس‌جمهور شوخ و شنگ و دست‌پاچه و نگران آینده را می‌دید. ملموس‌ترین شخصیت فیلم بیتس است.