همراهان به تل آویو نارو زدند

سایت رسمی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، روز گذشته از تصمیم دولت اولمرت برای فراخواندن ۲۵۰۰ نیروی ذخیره برای اعزام به مرزهای شمالی و شرقی غزه و رساندن عدد نظامیان حاضر در آن مناطق به ۹۰۰۰ نفر خبر داد و به نقل از کفیل نخست وزیری این رژیم نوشت: «اسرائیل هنوز یک جنگ طولانی در پیش دارد.»
سخن گفتن از اعزام نیروی جدید به منطقه غزه در حالی صورت می گیرد که همین سایت از بمباران و انهدام ۴۰۰ مرکز متعلق به حماس خبر داد و با این وجود بطور ضمنی پذیرفت که به سازمان و دولت حماس، چریک های آن و تسلیحات معمایی اش آسیبی وارد نشده است.
می توانیم با قاطعیت زیادی بگوئیم ظرفیت استفاده از عملیات هوایی رژیم صهیونیستی به پایان رسیده است. البته نه به این معنا که اسرائیلی ها دیگر حملات هوایی را کنار می گذارند بلکه به این معنا که نیروی هوایی آنان کار خود را به پایان رسانده و از امروز به بعد صرفاً نقش مکمل - درجه ۲ و ۳- را بعهده خواهد داشت. در جنگ ۳۳ روزه سال ۱۳۸۵ علیه لبنان کار نیروی هوایی اسرائیل در روز هشتم جنگ به پایان رسید در جنگ با حماس به دلیل کوچک بودن منطقه غزه این دوره به ۴ روز تقلیل پیدا کرد. از این گذشته سران این رژیم در روز آغاز حمله اعلام کردند که ۳۰۰ نقطه را در غزه شناسایی کرده و از میان برخواهند داشت. دیروز تارنمای وزارت خارجه این رژیم اعلام کرد که «نیروی هوایی ۴۰۰ هدف متعلق به حماس را منهدم کرده است که شامل قرارگاه های نظامی، اردوگاه های آموزش نظامی، انبارهای اسلحه، مخفیگاه های موشکی و راکتی و کارگاه های تراشکاری و اماکن تولید و نصب راکت بوده است.»
خبر دیروز سایت وزارت خارجه به تنهایی برای فهمیدن عمق شکست اسرائیل در جنگ علیه مردم غزه کفایت می کند. چرا که ارتش صهیونیستی که با قاطعیت از حل مسئله حماس با انهدام ۳۰۰ نقطه در غزه خبر داده بود حالا می گوید ۴۰۰ نقطه را - بقول خود- ویران کرده و با این وجود نیازمند استفاده از ۲۵۰۰ نیروی ذخیره جدید می باشد و اولمرت می گوید: «اسرائیل یک جنگ طولانی در پیش دارد.»
در خصوص جنگ جاری میان رژیم صهیونیستی و چریک های حماس نکات زیر وجود دارد:
۱) قرائن و شواهد می گوید که رژیم صهیونیستی جنگ شنبه ۷ دی ماه علیه غزه را در شرایطی شروع کرد که هفته پیش آخرین هماهنگی ها را با جرج بوش، باراک اوباما، نیکلا سارکوزی، محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، حسنی مبارک رئیس جمهور مصر و ملک عبدالله پادشاه سعودی انجام داده و آنان را کاملاً در جریان عملیات گذاشته و «همراهی» آنان را جلب کرده است. در این خصوص استناداتی وجود دارد که به دلیل مجال کم یادداشت از ذکر آن خودداری می کنیم. اما در این بین اسرائیلی ها برای هماهنگ کردن دولت انگلیس و دولت اردن توفیقی بدست نیاوردند. این دو دولت با اقدام نظامی گسترده علیه حماس مخالفت کرده بودند و عمده ترین استدلال آنان به پیش بینی قطعی ناکام بودن این اقدام تعلق داشته است، در عین حال این دو دولت پذیرفته بودند که مخالفت خود را بطور علنی ابراز نکنند و موضوع زمان عملیات را درز ندهند.
در سطوح منطقه ای هماهنگی و حتی مشارکت مصر و عربستان در عملیات اسرائیل علیه غزه قطعی است. شواهدی وجود دارد که عربستان بخش عمده هزینه مالی - که اسرائیل آن را شش میلیارد شیکل معادل ۱.۲ میلیارد دلار اعلام کرد- و مصر اعزام نیروی امنیتی و نظامی به رفح جنوبی - به این منظور که حلقه محاصره حماس را تکمیل و آنان را وادار به تسلیم کند- تقبل کردند شواهد روشن دیگری نشان می دهد که در این عملیات محمود عباس وظیفه فعال کردن جاسوس های فلسطینی و تندروهای فتح علیه دولت حماس و چریک های در حال جنگ و تهیه گزارش های پی درپی از صحنه نبرد و انعکاس به اسرائیل را بعهده گرفته بود.
۲) با وصف آنچه در بند قبلی آمد رژیم صهیونیستی دسترسی به چریک های حماس را آسان فرض کرده بود و هماهنگی های درون فلسطینی، درون منطقه ای و بین المللی اعتماد بنفس فراوانی به آنان داده بود. این رژیم در عین حال - در جریان سفر لیونی به مصر و اروپا- از طریق یک مقام قطری، یک مقام ترکیه و یک مقام مصری به حماس پیغام داد که اسرائیل قصد عملیات ندارد و لذا ضرب الاجل روز یکشنبه که اولمرت، لیونی، باراک و اشکنازی- ۴ مقام اصلی کابینه امنیتی- از آن خبر داده اند جدی نیست. در این میان قرائن نشان می دهد مصری ها از قصد واقعی اسرائیل مبنی بر حمله روز شنبه به غزه اطلاع داشتند ولی ترکیه و قطر از قصد اسرائیل بی خبر بوده و پیغام مقام صهیونیستی را باور کرده بودند. از این رو بعد از حمله روزشنبه مقامات ارشد این دو دولت اولین واکنش ها را علیه اسرائیل نشان دادند نخست وزیر ترکیه حتی اعلام کرد عملیات اسرائیل نشانه بحرانی بودن وضع درون این رژیم است.
دولت حماس در عین حال که نسبت به پیغام های دریافت شده اعتماد نداشت پیش بینی نمی کرد که حمله در روز شنبه اتفاق بیفتد، چرا که پایان اولتیماتوم اسرائیل روز دوشنبه بود. از این رو کارهای اداری خود را بعد از تعطیل جمعه از سر گرفت ولی نیروهای چریکی خود را در حال آماده باش عملیاتی نگه داشت. از این رو در حملات روز شنبه نیروهای اداری و خدماتی دولت حماس که چند واحد پلیس نیز جزو آن ها بود آماج اولین دور عملیات هوایی رژیم صهیونیستی قرار گرفتند. اسرائیل با برجسته سازی تصاویر مربوط به شهید و زخمی شدن تعدادی پلیس وانمود کرد که چریک های حماس را به دام انداخته و از پا درآورده است در حالی که همه شواهد حکایت از آن دارد که اسرائیلی ها اساساً اطلاعی از مراکز استقرار چریک ها و محل های نگهداری مهمات و امکانات نظامی حماس ندارند آنان با گذشت سه سال حتی نمی دانند نظامی شان «گلعاد شالیط» کجاست.
۳) برخلاف تصور اسرائیل و هم پیمانان منطقه ای و بین المللی آن، حلقه «گروه حملات جنایتکارانه به غزه» که این رژیم آن را « سرب روان» نامیده است، به فاصله ۴۸ ساعت دچار بحران گردید. اولین واکنش ها در جبهه عربی در همان روز شنبه از سوی اردن و قطر صورت گرفت. یعنی کشورهای عربی خارج از حلقه که به دلیل داشتن رابطه سیاسی با رژیم صهیونیستی در مظان اتهام بودند. در این میان تمرکز حملات در حوزه عربی و اسلامی روی دو دولت عربستان و مصر بود چرا که مقامات اسرائیلی از هماهنگی عملیات با بعضی از کشورهای منطقه ای خبر داده بودند و به دلیل سفر روز جمعه محمود عباس به عربستان و سفر روز پنج شنبه لیونی به مصر همه می دانستند این دو کشور مصر و عربستان هستند. وقتی اظهارات مقامات تل آویو مبنی بر همکاری دولت های منطقه ای از طرف این دو دولت تکذیب نگردید قطعیت همکاری آنان کاملا آشکار شد اما حجم گسترده فشار مردمی سبب شد که عربستان در ساعات پایانی روز یکشنبه زانو بزند. دولت عربستان چند مفتی معروف خود را واداشت که اقدام نظامی رژیم صهیونیستی را محکوم و با «مردم غزه» ابراز همدری کنند. بعد از آن بود که مصری ها که نیروی گسترده ای برای محافظت از گذرگاه رفح گسیل کرده بودند ناچار شدند از ظهر روز دوشنبه بطور محدود گذرگاه را باز کنند و اجازه انتقال مواد غذایی و دارویی و انتقال مجروحان را بدهند. نکته کلیدی دیگر این بود که مصری ها که اجازه فرود هواپیمای لیبیایی حامل کمک را نداده و اجازه تخلیه بار به هواپیمای اعزامی از قطر ندادند، اجازه دادند محموله کمک ایران که با یک فروند هواپیمای باری به قاهره گسیل شده بود به سمت غزه حرکت کند جالب این است که خود رژیم صهیونیستی ناچار شد در روز پنجم جنگ- دیروز- دو گذرگاه در مرزهای شرقی غزه- شامل کفر سالم- را بگشاید و به کامیونهای حامل کمک های اعزامی کشورها -در قالب صلیب سرخ- اجازه حمل کالا به منطقه غزه بدهد این در حالی است که اسرائیلی ها در فاصله ظهر روز شنبه تا صبح روز چهارشنبه دههابار رفح- ۱۱کیلومتر مرز غزه با مصر- را بمباران نمودند تا ساکنان غزه حتی فکر فرار به مصر را از سر بیرون کنند.
۴) رژیم صهیونیستی در حالی از جنگ زمینی و اعزام نیروی ذخیره به مرزهای شمالی و شرقی غزه و «جنگ طولانی» سخن می گوید که از حملات هوایی- یعنی مزیت نسبی خود- هیچ طرفی نبسته است. اسرائیل در سال ۱۳۸۳ در حالی از غزه فرار کرده که جنبش حماس و جهاداسلامی یک صدم قدرت امروز را نداشته اند و ماجرای شکست خفت بار همین تیم حاکم در تل آویو در جنگ ۳۳ روزه را ندیده بودند. در آن روز جبهه عربی همکار اسرائیل از امروز منسجم تر بود کناره گیری پادشاه اردن و عقب نشینی سریع پادشاه فرتوت و فراموشکار عربستان و غرق شدن سریع حکومت مصر در بحران داخلی وضع بهم پاشیده دوستان منطقه ای اسرائیل را فریاد می زند. حوادث مصر و اردن نشان داد که حسنی مبارک و ملک عبدالله اردن می دانند که نمی توانند در برابر مقاومت پرنشاط منطقه ای که حتی کاخ آنان را در محاصره دارد مقاومت کنند.

سعدالله زارعی

منبع : رجا نیوز