یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا
ماجرای کشف روغن لورنزو
وقتی «لورنزو اودون» پنج سال داشت، پسری باهوش و دوستداشتنی بود. او در آن سن به سه زبان مسلط بود و سه سال از عمرش را با پدر و مادرش در جزایر کوموروس در شرق آفریقا سپری کرده بود.
اما در دسامبر سال ۱۹۸۳ او به طور ناگهانی در مدرسه شروع به کجخلقی کرد، طوری که معلم او متوجه شد و قضیه را به پدر و مادرش اطلاع داد. در ابتدا چند تشخیص روانپزشکی و بیماری دستگاه عصبی مطرح شد اما در نهایت، پزشکان بیمارستان کودکان واشنگتن بیماری لورنزو را «آدرنو لوکو دیستروفی» تشخیص دادند. پزشکان به آگوستو و مایکلا گفتند که همه مبتلایان به آدرنو لوکو دیستروفی، ظرف دو سال پس از شروع علایم میمیرند. هیچ درمانی برای بیماری وجود ندارد و هیچ امیدی نیست. با وجود این، همیشه اشخاصی را میتوان یافت که روی انواع نادر و بدون درمان بیماریها کار کنند. یک ماه پس از تشخیص، والدین لورنزو دریافتند که رژیم غذایی بدون اسیدهای چرب با زنجیره بلند، میتواند سیر بیماری را کند کند. بیماری لورنزو طی همین یک ماه، بسیار پیشرفت کرد. او دیگر نمیتوانست بدون کمک لباس بپوشد یا راه برود. حرکات ظریفش از بین رفته بود و گامهایش لرزان شده بود. والدین لورنزو، موفق شدند برجستهترین پزشکی را که روی بیماری آدرنو لوکودیستروفی کار میکند، پیدا کنند. او «گاس نیکولیاس» نام داشت. همین پزشک بود که توصیه کرد لورنزو ازمصرف غذاهای حاوی اسیدهای چرب با زنجیره بلند اجتناب کند. وقتی ماه سپتامبر رسید، آگوستو و مایکلا خسته از سپردن کورکورانه گاه و بیگاه فرزندشان به طرحهای تحقیقاتی، در صدد برآمدند تا خودشان آستینها را بالا بزنند و کاری انجام بدهند.
مادر لورنزو، ساعتها خودش را در کتابخانهها حبس میکرد و کتابهایی درباره بیوشیمی و نورولوژی و لوکودیستروفی حاد میخواند، به امید اینکه شناخت بهتری از بیماری پیدا کند و بتواند بهتر تصمیم بگیرد. پس ازیک سال لورنزو نمیتوانست غذا را ببلعد و متکی به لوله تغذیه شده بود. او به طور کامل فلج شده بود و نمیتوانست ببیند و صحبت کند. در این مدت، والدین او در پی یافتن راهی برای درمان او بودند. ذهن آگوستو آنقدر مشغول این موضوع بود که موفق شد، یک کشف بیوشیمیایی کند. او اسید چربی را پیدا کرد که روند بیماری را کند میکرد. این اسید چرب، اروسیک اسید نام داشت. اما پیدا کردن اروسیک اسید خوراکی به صورت خالص، کار سادهای نبود. آنها با حدود ۱۰۰ شرکت گوناگون تماس گرفتند و سرانجام اروسیک اسید را از شرکتی در لندن تحویل گرفتند. اما محققان دریافته بودند که اروسیک اسید برای قلب زیانآور است. خاله لورنزو داوطلب شد که اروسیک اسید را به مدت یک ماه به صورت شخصی استفاده کند و خوشبختانه پس از یک ماه هیچ شواهدی از بیماری قلبی در او پیدا نشد.
سرانجام اروسیک اسید به لورنزو داده شد، در مدت کوتاهی، سطح اسید چرب با زنجیره بلند در خون لورنزو به مقدار طبیعی رسید و یک ماه بعد، او توانست غذا را ببلعد. پس از مدتی لورنزو توانست با محیط اطراف با پلک زدن و حرکت انگشتان ارتباط برقرار کند. مقدار زیادی از بینایی او برگشت کرد و توانست سرش را تکان دهد.در این تلاش بیوقفه، پدر و مارد لورنزو فرمولی ترکیبی را به نام پسرشان ابداع کردند. در این فرمول دارویی ترکیبی از مخلوط کردن چهار قسمت اولئیک اسید و یک قسمت اروسیک اسید به دست میآمد که نام آن روغن لورنزو گذاشته شد.
منبع : روزنامه سلامت
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
حسین امیرعبداللهیان حجاب دولت امیرعبداللهیان مجلس شورای اسلامی سازمان همکاری اسلامی انتخابات جنگ شورای نگهبان دولت سیزدهم مجلس انتخابات مجلس دوازدهم
هواشناسی شهرداری تهران زاهدان سیل فضای مجازی یسنا باران سازمان هواشناسی سامانه بارشی آتش سوزی هلال احمر آموزش و پرورش
قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو خودرو دلار مسکن تورم قیمت طلا بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ارز ایران خودرو
تلویزیون صدا و سیما مسعود اسکویی پایتخت موسیقی مهران غفوریان دفاع مقدس صداوسیما سریال سینمای ایران کتاب
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه فلسطین جنگ غزه حماس روسیه نوار غزه اوکراین انگلیس ایالات متحده آمریکا یمن
فوتبال مهدی طارمی پرسپولیس استقلال سپاهان رئال مادرید لیگ برتر بارسلونا جواد نکونام باشگاه استقلال علی خطیر بازی
هوش مصنوعی اینستاگرام گوگل اپل ناسا عکاسی تبلیغات کولر مایکروسافت
دیابت چای کودک توت فرنگی چاقی قهوه