خرافه در قبرستان ها

اگر به قصد زیارت اهل قبور به قبرستان سری بزنیم با قبرهایی مواجه می شویم که با سنگ های آن چنانی و قیمتی تزیین شده است.
از آن جایی که جسد یک مسلمان نباید مورد بی احترامی قرار گیرد، باید از تخریب قبر تا یک قرن اسلامی (۳۳ سال) جلوگیری شود و درصورت لزوم بعد از ۳۳ سال می توان قبر را تخریب کرد و در همان مکان فوت شده دیگری را دفن کرد.
بنابراین در شرایط فعلی که قبر اموات را با انواع سنگ های قیمتی، تزیین می کنند، بعید به نظر می رسد که در طول ۳۳ سال تخریب شود بلکه عمر مفید این قبرها تا دویست سال هم پیش بینی می شود، در چنین شرایطی، طبیعی است که با کمبود جا برای دفن اموات در بیشتر شهرها مواجه خواهیم شد.
نگارنده که با افراد صاحب نظر، این موضوع را درمیان گذاشته است براین باور است که ساخت چنین قبرهایی برای اموات برخلاف اسلام و مصالح جامعه است چرا که این کار باعث ترویج این فرهنگ خرافی می شود و افراد جامعه درباره این خرافه، گوی سبقت را از یکدیگر می ربایند و مردم سعی خواهند کرد از سنگ های با ارزش تری در ساخت قبر اموات خود استفاده کنند.
در شرایط فعلی وظیفه متولیان فرهنگی است که این خطر را به مردم گوشزد کنند و آن ها را از مسابقه در ساخت قبرهای تزیین شده برحذر دارند.
در جامعه شاهد هستیم که افرادی با الگوگیری از این اقدام غیراسلامی مصمم شدند تا قبور اموات خود را که بیش از ۴۰ سال از فوت آن ها می گذرد دوباره بازسازی کنند و به شکل و شمایل فعلی که استفاده از سنگ های تزیینی و گران قیمت است دربیاورند.حال قضاوت با شما خوانندگان محترم که اگر این رویه ناصواب ادامه یابد باید در بیشتر شهرستان ها زمین های زیادی به قبرستان اختصاص داده شود.
راهکاری که به نظر می رسد این است که اگر قرار باشد اقدامی برای شادی روح میت صورت گیرد به جای تزیین قبر، بهتر است همان هزینه های تزیین قبر را به مصارف نیازمندان و ایتام رسانده و در دیگر امور خیر هزینه کنیم تا به عنوان صدقه ای جاریه، همواره شادی روح اموات را به دنبال داشته باشد و برای ساخت قبر همان روش معمول و استفاده از آجر و یک سنگ نوشته ای کوچک که قبر قابل شناسایی باشد، کافی است.

فردوس

منبع : روزنامه خراسان