دیکی رابرتز: ستارهٔ جوان سابق

کارگردان: سام وایزمن. فیلم‌نامه: دیوید اسپید، فرد وولف. بازیگران: دیوید اسپید، مری مک‌کورمک، یان لوویتز، راب راینر. مدت: ۹۶ دقیقه.
اول اینکه موقع تماشای دیوید اسپید در دیکی رابرتز نوعی لذت گناه‌آلود افراطی وجود دارد. اسپید در برنامهٔ زندهٔ شنبه شب‌هایش در سال‌های گذشته هرگز به شهرتی نرسید. شخصیتی که او در آن برنامه ارائه می‌داد همه کار می‌کرد. از مشت‌زنی با شخصیت‌های مشهور گرفته تا تغییر چهره دادن‌های ظاهری تا بتواند به شکوه برنامه‌های سابق به نام ”گروه گلیمر“ بازگردد تا اینکه همکار کمدین‌اش ”کریس فارلی“ درگذشت. اسپید همه کار کرد تا بتواند راهی برای بازگشت بر روی پرده سینما باز کند، ولو اینکه نقش یک ”جت اسکی“ را بازی کند. این فیلم ارزان‌قیمت که آدام سندلر آن‌را تهیه کرد با شکست روبرو شد زیرا کار او در کمدی با مارتین لاورنس قابل مقایسه نبود. در اینجا دیکی رابرتز که قرار است در آخرین فیلم راب راینر بازی کند، می‌خواهد با یک خانوادهٔ تنگ‌نظر زندگی کند تا معنای یک زندگی کودک معمولی را (که هرگز نداشته) تجربه کند. گریس (مک کورمک) مادر خانواده، چندان از این قراری که شوهر نامرتب و سربه‌هوایش گذاشته راضی نیست اما ناچار است دلقک‌بازی‌های دیکی را هم تحمل کند. فیلم پر از شوخی‌ەای خصوصی نه چندان جالب دربارهٔ هالیوود است و تعدادی آدم معروف مثل راب راینر و برندان فریزر در آن بازی دارند. یکی از زیباترین صحنه‌های فیلم در لابه‌لای تیتراژ آخر نمایش داده می‌شود که در میان آنها بچه ستاره‌هائی که می‌شناسیم مانند گری کولمن، آکا آرنولد، شارلن تیتون آکا و برادلی برانچ کیدز همگی در حال خواندن آوازی کمدی دربارهٔ زندگی نه چندان خوش پس از شهرت هستند.
این فیلم به اندازهٔ فیلم‌های گوسفند سیاه و تامی بوی که فارلی در آنها بازی کرده بود، موفق نیست. اما همین فیلم دیکی رابرتز چندان چیزی کمتر از آنها ندارد به‌خصوص وقتی‌که او را در حال خواندن آواز ”دیوانه مغزی“ از ”سای پرس‌هیل“ می‌بینید.

منبع : مجله دنیای تصویر