اردک ماهی

Esox ها یک دسته از ماهیهای آب شیرین می باشند و تنها عضو خانواده Esocidae راسته Esociformes است. نوعی از این گونه Esox Lucius یا همان اردک ماهی ساکن شمال کره زمین می باشد. گونه هایی از این دسته مانند Pike ها ( اردک ماهی) شناخته شده اند. این گونه اردک ماهی بومیان منطقه آمریکای شمالی و از اروپای غربی تا سیبری در منطقه اروپا آسیا می باشند.
اردک ماهی ها می توانند تا ماکزیمم طولی معادل ۱۸۳ سانتیمتر رشد نمایند و به حداکثر وزنی معادل ۳۵ کیلوگرم برسند. گزارش شده است که این ماهی می تواند به سن ۳۰ سالگی برسد. آنها شکلی کشیده و اژدر مانند با سری نوک تیز و دندانهای برنده همانند اغلب ماهیهای شکارچی دارند. رنگ آمیزی آنها خاکستری – سبز با خالها یا لکه های آشکار است. اشکال روی بدن اردک ماهی همانند اثر انگشت می باشد و هر کدام با شکلها و الگوهای متفاوت می باشند.
اردک ماهی از دامنه وسیعی از منابع غذایی تغذیه می کند. عمده شکارشان دیگر ماهیها به انضمام انواع خودشان می باشد. شکار اصلیشان که همواره در دسترس می باشد ماهی کولمه یا Roach می باشد. همچنین آنها به شکار ماهیانی همچون سوف حاجی طرخان (Perch) ، مار ماهیها و کپور ماهیان می پردازند. آنها ماهیهایی به اندازه یک سوم خودشان را می بلعند. اردک ماهیها همخوار هستند(همانند ماهی سوف). تقریبأ ۲۰ درصد جیره غذایشان را ماهیهای کوچکتر از جنس خودشان تشکیل می دهد.
آنها همچنین از حشرات ، کرمها و دوزیستان از قبیل سوسمارهای آبی ، سمندر آبی یا قورباغه زمانی که غذا کمیاب می شود تغذیه خواهند کرد و گهگاهی از پستانداران کوچک مانند موشها هنگامی که آب در خشکی پیشروی می کند تغذیه خواهند کرد. پرندگان کوچک از قبیل جوجه اردک ممکن است مورد هدف یک اردک ماهی واقع شود. همچنین اردک ماهیها می دانند تا مارهای شناگر از قبیل تیره مارها را شکار کنند. یک اردک ماهی بالغ می تواند به راحتی یک اردک وحشی بالغ را درسته ببلعد. پس بی دلیل نیست که به این ماهی کوسه آب های شیرین لقب داده اند.
اردک ماهیها گوشتخواران سیری ناپذیرند و می توانند به عنوان پتانسیل بالقوه بلا و آفت در اکوسیستمهای ناسازگار مطرح شوند. صیادان اردک ماهی در سالهای گذشته در سراسر جهان رشد چشمگیری داشته اند.
روشهای موثر برای صید این ماهی مبارز سخت کوش و توانا عبارتند از : ماهی مرده ، طعمه های مصنوعی و قاشقکها. به دو دلیل آنها دارای ارزش بسیاری می باشند : نخست آنکه آنها مبارزانی مصمم و جدی هستند و دوم اینکه آنها از دیرباز یک غذای باستانی و سنتی در برخی از کشورها بوده اند.
آنها به راحتی می توانند به دستانتان آسیب برسانند چرا که دارای دندانهای تیز و بیشماری هستند. در روش ماهیگیری بگیر و رها کن ، هنگامی که قلاب را از دهان ماهی جدا می کنید ، نهایت دقت را به عمل آورید. وقتیکه قلاب را خارج میکنید مراقب باشید به آبششهای ماهی آسیب نرسانید.
پیشنهاد شده است که از قلابهای بدون پیکان نوک استفاده شود. خارج کردن قلاب می بایست یک انبر یا پنس جراحی بلند (۳۰ سانتیمتر) انجام شود. بیرون نگه داشتن ماهی از آب می بایست در کمترین زمان ممکن باشد و حتمأ می بایست مدت زمانی جهت به هوش آمدن و احیاء قبل از وزن کردن و گرفتن عکس به ماهی داده شود.

منبع : مجید لر