اصولگرایان ناب یا مصلحت گرایان تاکتیک پذیر

در حالی که محمود احمدی نژاد همچنان به سکوت حمایت آمیز خود در رابطه با ابراز دوستی اسفندیار رحیم مشایی، رئیس سازمان میراث فرهنگی و معاون رئیس جمهور به مردم «رژیم اشغالگر قدس» ادامه می دهد تا جنجال و سروصدای ایجاد شده برای برکناری مشایی مشمول مرور زمان شود; به نظر می رسد که تاکتیک سکوت او در میان «اصولگرایان رسمی» تا حدودی کارایی داشته و آنها را نیز وادار به سکوت کرده است. اما در بین بدنه و بخش های کمتر رسمی اصولگرایان کارایی چندانی نداشته و آنها به اعتراض های خود ادامه می دهند.
معترضان مجلس نشین که تازه از تعطیلات تابستانی بازگشته اند از پی گیری نامه ۲۰۰ امضایی قبل از تعطیلا ت خود پشیمان گشته و ترجیح می دهند که از کنار ابراز عقاید جنجال برانگیز معاون رئیس جمهور با سکوت عبور کنند; تا جایی که کسانی که در اعتراض های صورت گرفته قبل از تعطیلا ت در صحن و راهروهای مجلس نقش مدیریتی بر عهده داشته اند، به تغییر موضعی معنادار روی آورده اند. علی لا ریجانی رئیس مجلس هم که قبل از تعطیلا ت اعتراض های گسترده و تذکرهای مداوم مجلس نشینان اصولگرا را وارد می دانست و اجازه بیان تذکرات آنها را می داد و خودش نیز با نمایندگان همراهی می کرد و حتی در مقام رئیس یکی از قوای سه گانه در نطق پیش از تعطیلات خود اعلام کرد که مواضع معاون احمدی نژاد، مواضع رسمی نظام نیست، پس از تعطیلات نه تنها اعتراض ها و تذکرهای چند نماینده ای را که هنوز خواستار برخورد با مشایی بودند را وارد ندانست که خود هم در نطقی به صورت تلویحی از دولت دفاع کرد. به نظر می رسد که تعطیلات تابستانی مجلس پیش از آنکه باعث تجدید قوای نمایندگان شده باشد نتایج مطلوبی برای دولت درپی داشته است.
دولت نیز از سکوت مجلس نشینان خشنود است و نه تنها برخلاف انتظار بدنه اصولگرایان با «یک شنبه» سختی پس از تعطیلات در مجلس مواجه نشد، حتی مدیر کل دفتر هماهنگی ریاست جمهوری را نیز برای جلب نظر نمایندگان مجلس جهت امضا کردن نامه حمایت از دولت راهی پارلمان کرد; تا هم آخرین پی گیری ها برای برکناری رحیم مشایی و بررسی مدرک کردان از تک و تا بیفتد و هم از کلیات دولت حمایتی قاطع شود. در حالی که پرونده درخواست عکس العمل رئیس جمهور به مواضع رحیم مشایی در بخش های رسمی اصولگرایان در حال مختومه شدن در بستر زمان و شاید هم مکان است اما دیگر معترضان اظهارات رحیم مشایی از جمله تشکل های دانشجویی اصولگرا، بعضی از مراجع و خطیبان نماز جمعه و عمده نیروهای بدنه اصولگرایان همچنان خواستار برکناری او هستند.
اعتراض هایی که با توجه به ورود به ماه رمضان و نزدیک شدن به جمعه آخر این ماه و روز جهانی قدس طبیعی است که به شدت آنها افزوده گردد.
تجمع صبح شنبه یک روز قبل از آغاز به کار مجلس پس از تعطیلا ت- جمعی از دانشجویان دانشگاه های تهران در مقابل نهاد ریاست جمهوری برای «اتمام حجت با دولت و اعتراض به عدم برکناری رحیم مشایی و عدم توجه دولت به نظر مراجع تقلید، خطیبان نماز جمعه و دانشجویان و...» یا اظهارات امام جمعه مشهد در حاشیه اجلا س مجلس خبرگان رهبری که خواستار تعیین تکلیف احمدی نژاد با خدا، پیامبر و امام زمان در صورت حفظ رحیم مشایی و سخنان معاون رییس جمهور را «خلاف قرآن» دانسته بود را می توان در این راستا ارزیابی کرد که در بدنه اصولگرایان تاکتیک سکوت احمدی نژاد موثر واقع نشده است.
درست است که بخش رسمی طیف حاکم یعنی دولت و مجلس موضوع برکناری رحیم مشایی را با سکوت از سر می گذرانند و مختومه می دانند تبعات این سکوت ایجاد یک شکاف سخت ترمیم در میان راس و بدنه اصولگرایان خواهد بود.
شکافی که در انتخابات ریاست جمهوری آینده بیشتر به چشم اصولگرایان خواهد آمد.
در واقع شکافی که پس از برخورد دولت با اظهارات مشایی میان اصولگرایان ایجاد شده است، نمی تواند به راحتی ترمیم شود، چرا که شاید بتوان مشکلا ت ناشی از تورم را با آسمان ریسمان کردن به گردن زمین و زمان و البته اصلا ح طلبان انداخت یا مشکلا ت و بحران های مشابه دیگر را، اماعبور مصرانه یک مقام رده بالا ی دولتی از یکی از اصلی ترین خطوط قرمز نظام و عدم برخورد با او را نمی توان به هیچ عنوان برای بدنه اصولگرایان توجیه کرد.
به نظر می رسد که احمدی نژاد بین دوراهی «اصولگرایان ناب» و برکناری رحیم مشایی از پست معاونت ریاست جمهور و «مصلحت گرایان تاکتیک پذیر» و حفظ مشایی، به سمت گزینه دوم در حال حرکت است. گزینه ای که قطعا در انتخاب گزینه «احمدی نژاد» در انتخابات ریاست جمهوری دهم تاثیر گذار خواهد بود.

نویسنده : سروش فرهادیان

منبع : روزنامه مردم سالاری