همسران بدانند

▪ زن:مـن دیگر یك لحظه هـم حاضر نیستـم با ایـن مرد زندگی كنـم.
▪ مـرد:دیگـر جـانـم به لبـم رسیـده است. او زن زنـدگـــی نیست.
هر زن و مردی, به هنگام ازدواج بالاتریـن انگیزه شان برخـورداری از آسایـش, امنیت و دستیابی به خـوشبختی است .چرا برخی از زن و شـوهرها به جای آنكه لحظات زنـدگـی شان صـرف چشیـدن طعم سعادت شـود, به مرحله ناسازگار می رسند؟
زندگـی مشترك به دلیل بافت خانـوادگـی, سـرشار از ایثار و گذشت زن و مرد نسبت به همـدیگـر است.
همسـران نبایـد نسبت به اشتباهات یكـدیگر یا عملكردی كه مـورد تـإییـدشـان نیست, واكنـش فـوری نشـان مـی دهند.
عده ای از همسـران گلایه هایشان از یكـدیگـر را مطـرح و به دنبال رفع آن مـی رونـد. عده ای دیگر, مدتـی طـولانـی صبر و مـدارا پیشه می كنند و ایـن باعث می شود تا طرف مقابل متوجه اشكالات رفتاری یا گفتـاری خـود نشـده و نسبت به رفع آنها اقـدام نمـی كنـــــد.
روی هـم انباشته شدن رنجشها, زندگـی مشترك را با بحران روبه رو خواهد كرد.
همسـران اگـر تعمق بكننـد, همسـران اگـر در رفتـار و اعمالشان تإمل بكنند, به ایـن نتیجه خـواهند رسید كه لجاجت هیچ خاصیتـی جز پیچیـده تـر كـردن مشكلات و كـور كـردن گـره هـا ندارد.
همسـران بایـد بـداننـد گاهی یك عذرخـواهـی صمیمانه و تلاش جهت جبران گذشته ها مـی تـواند صفای از دست رفته را به زنـدگـی مشترك برگرداند.

ماهنامه پیام زن

منبع : حوزه علمیه قم