ایستگاه شش ـ صحرا - Station Six - Sahara

سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : انگلستان و آلمان‌غربی
محصول : ویکتور لیندون
کارگردان : ست هولت.
فیلمنامه‌نویس : برایان فوربز و برایان کلمنس.
فیلمبردار : جرالد گیبز.
آهنگساز(موسیقی متن) : ران گرینر.
هنرپیشگان : کارول بیکر، پتر وان آیک، ایان بانن، دنهولم الیوت، مک‌گوایر، یورک فلمی و ماریو آدورف.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۰۱ دقیقه.


در یک ایستگاه صحرائی دورافتاده خط لوله نفت، پنج مرد کار می‌کنند: "کرامر" آلمانی (وان آیک) که معمولاً در اتاقش تنهاست؛ "فلچر" (بانن)، یک اسکاتلندی زمخت که از مسخره کردن "میسی" انگلیسی (الیوت)، مردی آراسته و پرافاده لذت می‌برد؛ "مارتین" (فلمی)، تازه‌ وارد خونسرد و گوشه‌گیر که نمی‌خواهد بگذارد "کرامر" از او سوء استفاده کند؛ و "سانتوس" (آدورف)، اسپانیائی افسرده و ساکت. یک شب، ماشینی با اردوگاه‌شان تصادف می‌کند. زن سرنشین ماشین که "کاترین" (بیکر) نام دارد، می‌گوید راننده که به‌شدت زخمی شده، شوهر سابقش، "جیمی" است که می‌خواسته هردوشان را به کشتن دهد. حضور "کاترین"، تنش ایستگاه را به حد جنون می‌رساند و در حالی که "کرامر" و "ماتین" بر سر او نزاع دارند، "جیمی"، "کاترین" و خودش را با چاقو می‌کشد.
٭ هولت این‌جا نیز مثل فیلم دیگرش، طعم ترس (۱۹۶۱) عزمت را جزم می‌کند که از داستانی احمقانه تا جائی که می‌شود بهره‌برداری کند: نه با استتار محتاطانه کلیشه‌های آن بلکه از طریق درشت‌نمائی این کلیشه‌ها. موقعیت اولیه نامعقول و تکراری است: یک دختر، شش مرد و صحرا، با فیلم نامه‌ای بد و بی‌انعطاف. روش هولت تنها راه حل به‌نظر می‌رسد: از تظاهرات باریک اندیشانه خبری نیست و توضیح چندانی داده نمی‌شود. در عوض تا دل‌تان بخواهد چهره‌های عرق کرده در نمای درشت، گفت‌وگوهای پرخاش‌گرانه و سکوت‌های سنگین و هم‌انگیز هست. تنش میان "فلچر" و "میسی"، که بانن و الیوت نقش‌های‌شان را با تمام قوا ایفا می‌کنند، داستان را به پیش می‌برد تا این‌که به ورود تحریک‌کننده بیکر می‌رسیم و ملودرامی پرتلاطم شروع می‌شود.