در فضیلت صندلی

معلوم نیست واژه <انقلا‌ب در هر چیز> را چه كسی یاد برخی حاضران جدید عرصه سیاست داده است. تغییر و دگرگونی امر مطلوبی است اما قاعدتاً نقطه ترمز و تعریف مبرهنی دارد. مثلا‌ می‌توان جای مبل و صندلی‌ها را در منزل به دلخواه تغییر داد اما هر روز نمی‌توان آشپزخانه و اتاق خواب را جابه‌جا كرد. می‌توان در برخی كلیدواژه‌ها ابهام و تردید روا داشت، اما نمی‌توان معنی واژگان سیاه و سفید را با بخشنامه تعویض كرد.
می‌شود به قورباغه دستور داد ابوعطا بخواند، اما نمی‌توان جریان آب رودخانه را معكوس كرد.
هر خانه، دستگاه، سازمان، اداره و حتی قهوه‌خانه نیز دارای چارچوب و پروتكل ویژه خود است.
مثلا‌ برای بازی فوتبال نمی‌توان از تجهیزات اسكی روی آب استفاده كرد و البته برای شنا كردن هیچ نیازی به تجهیزات كوهنوردی نیست.
شوراها و نحوه اداره آنها هم دارای قواعد و قوانین مختص خود است. با این حال معلوم نیست چرا حسن بیادی نایب‌رئیس شورای شهر تهران به قواعد مسلم یك خانه عمومی و نماد شهروندی پایبندی نشان نمی‌دهد. ‌ این یك قاعده پذیرفته شده است كه نایب‌رئیس در غیاب رئیس در جایگاه هیات‌رئیسه و روی صندلی رئیس می‌نشیند و با حضور رئیس در جایگاه هیات‌رئیسه حضور پیدا نمی‌كند، چون در این صورت یكی از منشی‌ها مجبور است از جایگاه هیات‌رئیسه پایین بیاید.
به نظر می‌رسد در دوره سوم شورای اسلا‌می شهر تهران حسن بیادی كه نایب‌رئیس شورا است ظاهرا برای خود نقشی فراتر و والا‌تر قائل است و درصدد است كه این قاعده مسلم را بشكند.
او به سبك‌ كاملا‌ غیرمتعارف تلا‌ش می‌كند تا تمام راه را به سرعت طی نماید. نایب‌رئیس است، اما كنار رئیس و بر صندلی منشی‌ها می‌نشیند و... ‌
شاید صندلی‌های هیات‌رئیسه با صندلی‌های دیگر اعضا متفاوت است كه علی‌رغم عرف رایج كه باید نایب‌رئیس تنها در غیاب رئیس شورا، در جایگاه هیات‌رئیسه بنشیند، وی از این قانون تبعیت نمی‌كند!
در دو دوره شورای شهر تهران، نایب‌رئیس در پایین در كنار دیگر اعضا می‌نشست و تنها در زمانی كه رئیس جلسه غایب بود، نایب‌رئیس به هیات‌رئیسه منتقل می‌شد چنانكه در ایران در مجلس شورای اسلا‌می، مجلس خبرگان و در مجالس همه دنیا نیز چنین است. اما در این دوره محتملا‌ قدرت این عضو شورا افزایش یافته كه می‌تواند هنجارها و قواعد را نادیده بگیرد و تنها در محل فرادستان بنشیند و موجبات بدعت در آداب خانه مردم بشود.
هفته گذشته در اعتراض به این بدعت نامیمون، علیرضا دبیر منشی شورای شهر تهران تهدید به استعفا كرد، زیرا این عضو اعلا‌م داشته بود، منشی‌ها یك هفته در میان بر صندلی هیات‌رئیسه بنشینند! اتفاقی كه تازگی دارد. به راستی اگر نایب‌رئیس محترم آن‌قدر علا‌قه‌مند به نشستن در بالا‌ هستند، چرا از رئیس شورا خواهش نمی‌كنند هر ماه چند روزی به مسافرت روند تا حداقل ظاهر مساله رعایت شود.
دوران غریبی است. هر روز با بدعت‌های نوینی روبه‌رو می‌شویم كه در نوع خود بی‌بدیل هستند.
خوب است برخی از خیرخواهان كه با آداب و پروتكل‌های نشستن در جایگاه‌ها آشنایی دارند، قبول زحمت نموده، برخی از بدیهی‌ترین اصول نشستن را به دوستان آموزش دهند.

منبع : روزنامه اعتماد ملی