خوشنویسی، منحصر به فردترین هنر ایرانی است

خودش را این گونه معرفی می کند: من کیوان سرلک فر هستم، متولد سال ۱۳۵۲ در الیگودرز، فارغ التحصیل انجمن خوشنویسان با رتبه ممتاز، ۲۰ سال است که در زمینه خوشنویسی فعالیت می کنم و استادان من آقایان منقبتی، کاملی، حیدری و غلامی بوده اند و تا کنون در هفت نمایشگاه گروهی شرکت کرده و پنج نمایشگاه انفرادی هم داشته ام که به دلیل اینکه خودم بیماری ام.اس دارم، هر ساله نمایشگاهی برای کمک به بیماران ام.اس برگزار کرده و عواید حاصل از آن را به این بیماران اختصاص می دهم.
بهترین نمایشگاهی که داشته ام در قونیه به مناسبت سال مولانا بوده که بسیار مورد توجه مولانا دوستان و توریستهای آن جا واقع شد. از جشنواره های غدیر (سه سال)، نمایشگاه قرآن (دو سال) و نمایشگاه ثامن الائمه (ع) هم به دلیل ارائه آثار تقدیرنامه دریافت کرده ام.
▪ نمایشگاه شما در موزه رضا عباسی خیلی مورد استقبال اهالی هنر، به خصوص هنر خوشنویسی قرار گرفت. در مورد این نمایشگاه چه توضیحاتی برای مخاطبان دارید؟
ـ در این نمایشگاه که با نام «سایه معشوق»برگزارشد ۶۶ اثر در زمینه خط شکسته نستعلیق به نمایش در آورده ام و بیشتر از اشعار شاعران معروف و مورد علاقه خودم مثل حافظ، خیام، سعدی و مولوی و از معاصرین هم از اشعار حسین منزوی برای خوشنویسی بهره برده ام.
همان طور که گفتم این نمایشگاه هم در راستای یاری رساندن به بیماران ام.اس برگزار شده و عواید حاصل از فروش تابلوها یا سی دی تابلوها که در جنب نمایشگاه عرضه می شود، به بیماران ام.اس تعلق می گیرد.
▪ آقای سرلک فر! مشکلات عمومی خوشنویسان و خود شما به طور خاص در حال حاضر چیست؟
ـ من خودم الحمدلله مشکلی تاکنون نداشته ام، اما مهمترین مشکل می تواند در چنین مواقعی، رزرو یک گالری یا نگارخانه یا سالن نمایش باشد، همانطور که عرض کردم برای من در این زمینه تاکنون مشکلی پیش نیامده، اما در مورد مشکلات کلی هنرمندان خوشنویسی باید بگویم بخشی از مشکلات به خود هنرمند برمی گردد.
گاهی دیده می شود کسی از مشکلات می نالد که اصلاً اهل کار و زحمت کشی نیست. یک خطاط باید بنویسد و بنویسد و بنویسد. خوشنویس نباید منزوی باشد. اگر خوشنویسان منفعل نباشند، حتی می توان بازارهای هنری دنیا را هم قبضه این هنر کرد.
من خودم در یکی از روزهای نمایشگاه یک بازدید کننده خانم ایتالیایی داشتم که شیفته یکی از تابلوهایم که شعری از مرحوم حسین منزوی بود، شد و آن چنان تحت تأثیر آن قرار گرفت که مدت زیادی روبه روی تابلویم اشک می ریخت و آخر سر هم آن تابلو را ۵۰۰ یورو از من خرید. پس چنین ظرفیت بالایی در هنر خوشنویسی، فقط با تلاش هنرمند شکوفا شده و راه به دل هنر دوستان و بازارهای بین المللی می یابد.
به نظر من، هنر خوشنویسی تنها هنری است که از دل هنرمند برمی خیزد. شما ببینید اگر به نقاشی نگاه کنیم هیچ نقاشی به خدا که خود بهترین نقاش است، نمی رسد و یا به سینما که نگاه می کنیم می بینیم بخش زیادی را تب سینما به سمت سینما می کشد نه خود این هنر، اما یک خوشنویس تا درد و جوهره این هنر را نداشته و دل در گرو آن نسپرده باشد هنرش جلوه حقیقی پیدا نمی کند.
▪ برخی ها حرفهای دیگری می زنند، مثلاً می گویند باید در این هنر یک تحول جدید ایجاد کرد تا از این مشکل سنتی درآید و جایگاه بهتری پیدا کند، نظر شما چیست؟
ـ ببینید، مشکل عمده ما این نیست که خوشنویسی قواعد سنتی داشته یا به خاطر عدم تحول به نسبت سایر هنرها منزوی شده است. مشکل این است که تبلیغات خوبی برای شناساندن این هنر صورت نمی گیرد. مثلاً شما در تلویزیون به عنوان یک رسانه فراگیر تاکنون چند برنامه برای شناساندن این هنر یا آموزش صحیح آن دیده اید؟!
البته من منکر نوآوری نیستم. مثلاً جناب آقای عجمی خط معلی را ابداع کرده و خود موج جدیدی را در این هنر بوجود آورده و نگاههایی را به این سمت معطوف کرده است. این کارها خوبست. یا مثلاً شاهدیم عده ای هنر نقاشی را با خوشنویسی ترکیب کرده و با رنگ و لعاب دادن به تابلوهای خوشنویسی، خون تازه ای به آن تزریق می کنند.
خود من هم تمام تابلوهایم مثل اکثر هنرمندان دیگر خوشنویس که نمایشگاه دایر می کنند، تذهیب شده و مزین به نگارگری است، اما همه اینها سلیقه ای است. مهم پایه کار است که یکی از پایه های اساسی آن تبلیغات درست برای این هنر می باشد و پایه دیگر هم معرفی هنر به دنیاست.
خوشنویسی ما منحصر به فردترین هنر ایرانی است که هنوز به دنیا درست معرفی نشده است. مطمئن باشید اگر این معرفی در مجامع هنری دنیا صورت بگیرد، هنردوستان زیادی مثل آن خانم ایتالیایی هستند که مشتاق دیدن، حظ بردن و خرید آثار خوشنویسان هستند.
▪ با تشکر از شما به خاطر شرکت در این گفتگو، اگر حرفی باقی مانده...
ـ حرفی نیست، من هم از شما متشکرم.

علی زارعی

منبع : روزنامه قدس