اندازه گیری فقر در استان سرسبز مازندران

فقر پدیده ای چند بعدی است. اندیشمندان زوایای مختلف آن را مورد بررسی قرار داده اند و دولت ها و مردم و مجامع جهانی در جهت کاهش و زدودن این لکهٔ زشت از زندگی محرومان اقدامات فراوانی را در دستور کار خود قرار داده اند. سنگ بنای اصلی در طراحی شاخص های اندازه گیری فقر، خط فقر است. در این تحقیق وضعیت استان مازندران از جهات عوامل موثر بر سطح زندگی مردم مانند آموزش، بهداشت و تامین اجتماعی در دوره زمانی ۱۳۶۳-۱۳۸۴ مورد بررسی قرار گرفت. سپس خط فقر با انجام سیستم مخارج خطی پویا برای مناطق شهری استان از روش معادلات به ظاهر نامرتبط تکراری (ISUR) برآورد گردید و براساس آن شاخص های فقر محاسبه شد. نتایج نشان می دهد که در طول دوره مطالعه ۴۸ درصد جمعیت استان به طور متوسط زیر خط فقر قرار دارند و پرکردن شکاف فقر مستلزم پرداخت ۴۴% خط فقر به طور متوسط به هر فرد است. روند شاخص سرشمار و شکاف فقر بیانگر این واقعیت است که نسبت افراد فقیر به کل جمعیت استان و همچنین شدت فقر در استان رو به کاهش بوده است. این تحقیق می تواند واقعیت موجود استان حاصلخیز مازندران را برای سیاستگزاران ملی و استانی روشن کند.

محمد تقی گیلک حکیم آبادی

منبع : پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی