اعدام گل

آهنگ طبیعت به گونه ای شگرف در گوش گل نوازش عاشقانه ای را به ترنم موزون و شیرین نجوا کرده است تا از یاخته های آن رایحه ای خوش و مستانه برخیزد با نسیم بهاری در آمیزد و گلبرگ های آن رنگ های شاداب و شفافیت و لطافت با غ و بوستا را غنا بخشد.
وقتی گل از شاخه توسط دستی ویرانگر چیده شد، آنگاه بود که هرج و مرج، بی نظمی، بی سلیقگی، درهم ریختگی، پریشانی و آشفتگی، قانون گل و گیاه را برهم زد. آهنگ را ناهنجار کرد، لطافت را گرفت و رنگ ها را زدود.
اعدام گل پایان خاموشی و غم انگیز گلی بود که آمده بود همخوان و هم نوا با ساز و کار آفرینش برای خود زندگی کند و در همان چند روز جوشش زندگی برای دیگران افسونگرانه جلوه گری کند.

نویسنده : عبدالحمید حسین نیا

منبع : روزنامه مردم‌سالاری