خسرو یک عاشق واقعی بود

ما در تمام رشته‌های هنری، دو دسته هنرمند داریم؛ عده‌ای هستند که کار می‌کنند تا نان بخورند. دغدغه این دسته هنرمندان تامین معاش زندگی از راه کار کردن است. دسته دوم اما هنرمندانی هستند که عاشقند؛ کار می‌کنند اما با عشق. معتقدم خسرو شکیبایی از دسته دوم بود. او به معنای واقعی عاشق حرفه و کارش بود تا لحظه مرگ هم عاشق کارش باقی ماند و از مقام یک هنرمند درجه یک و توانا تنزل نکرد. در سینما و تلویزیون خیلی‌ها کار می‌کنند اما بعضا شماری از آنها دچار روزمرگی می‌شوند. شکیبایی حتی زمانی که در سریال‌های تلویزیونی ظاهر شد هم خوب نقش خود را ایفا کرد.
آخرین همکاری ما با هم در فیلم <شب> ساخته رسول صدرعاملی بود. طی چند دهه اخیر با هم در فیلم‌های زیادی همکاری کرده‌ایم و واقعا نمی‌توان در مجالی چنین اندک درباره این همکاری چندین ساله صحبت کرد. قبلا‌ هم گفته‌ام، برخی بازیگران هستند که وقتی به طور اتفاقی آدم را در خیابان می‌بینند، بی‌تفاوت از کنار آدم رد می‌شوند و می‌روند و توجهی نمی‌کنند اما خسرو شکیبایی هرگز چنین نبود. او همیشه برای سلا‌م و احوالپرسی پیش‌قدم می‌شد و از خود اشتیاق نشان می‌داد. آدم بی‌تفاوتی نبود. خسرو شکیبایی هنوز جوان بود. حیف بود که به این زودی از بین ما برود. کاش بیشتر مراقب سلا‌متی خود بود. کاش به تندرستی خود بیشتر فکر می‌کرد. او بازیگری بود که برای سال‌های سال می‌توانست مفید به حال سینمای ایران باشد. به هر حال آرزو می‌کنم که روحش قرین رحمت شود. به جوان‌ترها هم توصیه می‌کنم که بیشتر مراقب سلا‌متی خود باشند. ‌

عزت‌الله انتظامی

منبع : روزنامه اعتمادملی