اسلیپ استریم Slipstream

▪ نویسنده و کارگردان: آنتونی هاپکینز.
▪ موسیقی: آنتونی هاپکینز.
▪ مدیر فیلمبرداری: دانته اسپینوتی.
▪ تدوین: مایکل آر. میلر.ی
▪ طراح صحنه: اسماعیل کارده ناس.
▪ بازیگران: آنتونی هاپکینز[فلیکس بونهافر]، استلا آرویو[جینا]، لانا آنتونووا[لیلی]، جین بورکن[مل]، مایکل کلارک دانکن[مارت]، فیونلا فلانگان[بت لاستیگ]، جنیفر آن فراتنکلین[شلی]، مونیکا گارسیا[مونیکا]، گاوین گریزر[گاوین]، کریستوفر لافورد[لارس]، ویلیام لاکین[کارآگاه باز لارابی]، جنیفر مان[جوآنی]، کریستین اسلیتر[ری]، جان تورتورو[تهیه کننده]، جین تامپسون[مارشا]، جفری تامبور[گیک/جفری/دکتر گیکمن]، لیزا پپر[تریسی]، اپیتا مرکرسون[بانی]، کن میلن[دکتر استو کوهن] و کوین مک کارتی به نقش خودش.
▪ ٩٦ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ آمریکا.
▪ نام دیگر: Slipstream Dream.
▪ برنده جایزه داوران جوان و نامزد یوزپلنگ طلایی جشنواره لوکارنو.
▪ ژانر: کمدی، درام، فانتزی، علمی تخیلی.
فلیکس بونهافر، فیلمنامه نویس دچار حادثه شده و شخصیت های آخرین فیلمنامه اش به نام اسلیپ استریم و گروه سازنده فیلمی بر اساس آن وارد زندگی او می شوند.
● چرا باید دید؟
یک نوآر کمدی از بازیگر بزرگ زمانه ما سر فیلیپ آنتونی هاپکینز که بسیار دیر و با حضور در فیلمی آمریکای شناخته شد.
یک هشت و نیم انگلیسی آمریکایی که در آن فیلمنامه نویسی نه چندان مشهور با سرنوشت، رویاها و واقعیت های پیرامونش برخورد می کند. اما آن چه مهم است نحوه کشف تمامی اینهاست.
هاپکینز با استفاده از ایده های ادبیات اسلیپ استریم و آموزه های هندویسم[کارما] و ایده تناسخ به نوع تازه ای از روایت تو در تو و سیال ذهنی دست پیدا می کند که نمونه های مشابهی در گذشته داشته است. شاید به همین خاطر تاکید او روی این نوع روایت تا نیمه فیلم چندان خوش آیند نباشد.
اما با باز شدن گره های داستان و مشخص شدن جایگاه شخصیت ها در رویا و واقعیت فیلم شکل منسجم تری به خود می گیرد و دنبال کردن آن نیز برای تماشاگری که از ادبیات اسلیپ استریم زاده دوران New Age و کارما شناخت چندانی ندارد، راحت تر می شود.
این سومین تجربه کارگردانی هاپکینز است و بر خلاف دو فیلم پیشین که کسی آنها را به یاد ندارد و شاید ندیده باشد، نشان از توانایی قصه گویی او در مقام کارگردان دارد.
می توانید فیلم را با مگنولیای پل تامس اندرسون نیز مقایسه کنید که زندگی را زنجیره ای از تصادف های صرف می داند، اما در یک کلمه باید گفت: توضیح فیلم چندان ساده نیست! هر کس می تواند تعابیر متفاوتی از فیلم داشته باشد.
می شود آن را به عنوان هجویه ای از دنیای فیلمسازی دید. یا یک فیلم در فیلم با نگاهی فلسفی و ... اما آنچه مسلم است لحن شوخ و گاه تلخ هاپکینز در کنار موسیقی بسیار زیبایی که برای فیلم تصنیف کرده، نشان از تولد یک فیلمساز دارد، هر چند این اتفاق اندکی دیر رخ داده است.

امیر عزتی

منبع : موج نو