شنا در رقابتهای المپیک

انگلیسی ها اولین مردمانی بودند که در جامعه مدرنیته علاقه زیادی به ورزش داشتند و در تلاش بودند تا مهارتها و ورزشهای مختلف را به خوبی فرا گیرند.
ورزش مفرح شنا نیز جزو همین مهارتهایی است که بریتانیا ییها علاقه زیادی به آن نشان میدادند که این علاقه تا امروز هم ادامه داشته. از سال ۱۸۳۷ رقابتهای قهرمانی شنا در شهر لندن به طور منظم در شش استخر مجهز برای مسابقات و زیر نظر فدراسیون ملی شنا انگلستان انجام می شده .
به مرور زمان پس از آنکه این ورزش در میان مردم عادی جا افتاد، ورزشگاهها و استخرهای حرفه ای زیادی برای این ورزش ساخته شد. در سال ۱۸۸۰ در آغاز کار حرفه ای انجمن شنا نام "آکادمی آماتور های شنای بریتانیا" را روی آن گذاشتند که حدود ۳۰۰ نفر عضو داشت.
در سال ۱۸۹۶ شنای مردان به طور رسمی به لیست رقابتهای المپیک ملحق شد که نخستین بار در دو قالب ۱۰۰ متر و ۱۵۰۰ متر شنای آزاد برگزار شد. خیلی زود پس از این ماجرا و محبوبیت سر سام آور و وحشتناک شنا، قالبهای مختلفی از شنای آزاد به رشته های این ورزش اضافه شد مثل: شنای پروانه، شنای کرال سینه و کرال پشت و در نهایت شنای مختلط.
اولین مسابقات پیشرفته شنا ی المپیک در سال ۱۹۰۰ در پاریس برگزار شد که شامل سه نوع متفاوت شنا میشد:
ـ شنای با مانع
ـ شنای استقامت
ـ شنای ۴۰۰۰ متر
این مورد آخری طولانی ترین مسابقات شنا را شامل میشود، البته این سه رشته شنا پس از آن هرگز در رقابتهای المپیک مورد استفاده قرار نگرفت.
به دلایل مختلفی در دوره های ابتدایی برگزاری مسابقات شنای المپیک زنان حضور نداشتند. در سالهای ۱۸۹۶ و ۱۹۰۶ زنان حق حضور در این بازیها را نداشتند و اولین بار بارون دو کابرتینBaron de Cabortin) ) پایه گذار حضور زنان در بازیهای شنا بود و در سال ۱۹۱۲ اولین گروه شناگران زن در المپیک حاضر شدند که البته هنرنمایی درخور توجه و قابل اعتنایی داشتند.
در سالهای بعد رقابتهای شنا به ۳۲ دور (۱۶ دور برای مردان و ۱۶ دور برای زنان) تقسیم شد. در رده بندی شنای معلولین این شرایط فرق داشت، به شکلی که ادوار مسابقات به دسته های ۲۲ تایی برای مردان و زنان تقسیم شد.

منبع : مطالب ارسال شده