دردسر جنایت - ONCE UPON A CRIME

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : دینو د لورنتیس
کارگردان : یوجین لوی
فیلمنامه‌نویس : چارلز شایر، نانسی مه یرز، استیو کلوگر، رودولفو سونگو، جورجو آرلوریو، استفانو استروکی و لوچانو وینچنسونی، بر مبنای داستانی نوشتهٔ سونگو
فیلمبردار : جوزپه روتونو
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچارد گیبز
هنرپیشگان : جان کندی، جیمز بلوشی، سیبل شپرد، شان یانگ، ریچارد لوئیس، اورنلا موتی، جان کارلو جانینی، جرج هامیلتن و السا مارتینلی
نوع فیلم : رنگی، ۹۴ دقیقه


ـ ̎فیبی̎ (یانگ)، دختر امریکائی، که به دعوت یک دوست مونته کارلو آمده، در می‌یابد که دعوت، تنها یک تعارف بوده است. بنابراین بی‌پول و بی‌راه بازگشت، ناگزیر است راهی برای زندگی پیدا کند. ̎جولیان̎ (لوئیس)، یک بازیگر کم استعداد و شکست‌خوردهٔ امریکائی نیز تنها و بی‌پول است و باید شغلی پیدا کند. ̎نیل̎ (بلوشی) با همسرش، ̎مریلین̎ (شپرد)، یک زوج امریکائی طبقهٔ متوسط برای تعطیلات به مونته کارلو آمده‌اند. آنان در قطار با ̎اوگی̎ (کندی) آشنا می‌شوند؛ قماربازی که همه چیزش را باخته و حالا در راه مونته کارلو است تا با اندکی برد بتواند زندگی‌اش را سر و سامان دهد. ̎فیبی̎ و ̎جولیان̎ ، تقریباً همزمان سگی را پیدا می‌کنند که برای یابنده‌اش ۵۰۰۰ دلار جایزه تعیین شده است. آن دو تصمیم می‌گیرند سگ را به صاحبش برسانند و جایزه را بگیرند. در اولین ساعات ورود ̎نیل̎ و ̎مریلین̎ به کازینو، ̎مریلین̎ نیم میلیون فرانک می‌برد و ̎نیل̎ می‌بازد. ̎فیبی̎ و ̎جولیان̎، وقتی سگ را به محل نشانی روزنامه می‌برند با یک دست‌بند روبه‌رو می‌شوند و با سایهٔ مردی که پشت درخت‌ها پنهان شده، فرار می‌کنند اما چمدان ̎فیبی̎ جا می‌ماند. وقتی ̎نیل̎ و ̎مریلین̎ چمدان ̎فیبی̎ را پیدا می‌کنند، ̎نیل̎ به این تصور که حاوی اشیاء قیمتی است آن را بر می‌دارد، اما در هتل می‌فهمد که جسد زنی در آن است. پلیسی به نام ̎بازرس بونار̎ (جانینی) هم در پی کشف قاتل وارد ماجرا می‌شود. ̎اوگی̎ هم به دروغ متوسل می‌شود که شب قتل را در منزل گذرانده، اما در اصل پای شیاد زن‌باره‌ای به نام ̎ آلفونسو̎ (هامیلتن) به میان کشیده می‌شود که همان مردی است که ̎فیبی̎ و ̎جولیان̎ در منزل مقتول دیده‌اند. پلیس همه را دستگیر می‌کند و با کشف قاتل، بقیه خلاص می‌شوند. ̎مریلین̎ اعتراف می‌کند که در قمار پول گزافی برده است.
ـ کمدی شلوغ و پر شخصیت و درهم برهم این کارگردان / نویسندهٔ تلویزیونی، در نخستین کار سینمائی‌اش، در فیلم ماقبل آخر کندی، یک مشق کج و معوج از رسم‌الخط ناب و درجه یک استاد این سبک کمدی (فارس؟) بلیک ادواردزی، همهٔ عوامل موفقیت را دارد به جز عامل اصلی: کارگردان شیرین و نابغه‌ای مثل ادواردز. مشکل اینجاست که هیچ‌کدام از شخصیت‌ها و روابط در این روایت جدید، تازه و بدیع نیستند و پرداخت آن‌ها هیچ تازگی یا وجه مشخصه‌ای ندارد. بنابراین شوخی‌های محدود و معدودی مثل بازی با سیگار روشن کردن بازرس (یادآور شوخی مشابهی از رشته فیلم‌های پلنگ صورتی و ̎بازرس کلوزو̎ ) ، یا شوخی فرار کندی از دیوار باغ یا شوخی / تعلیق بازگشت سگ یا پرت کردن چمدان عوضی. حتی اگر خنده بیافریند، نمی‌تواند فیلم را نجات دهد. شلوغ بازی‌های بلوشی و کندی در کازینو ... یا اساساً شخصیت بازرس (به جای سلرز و ̎کلوزو̎ ) برای پیش بردن این کمدی کم و بسیار کم‌بارند. همان‌طور است مثلاً جانینی به جای سلرز یا شپرد به جای جولی اندروز که باعث می‌شود این مجموعه که بالقوه جای فکر و کار بسیار دارد، بسیار حقیر و خشک و ملال‌آور جلوه کند. کمدی بلیک ادواردزی، یک تخصص بسیار دشوار است که فقط خود استاد از پس آن بر می‌آید.