بنیانگذار سینمای مدرن ایتالیا

«میکل آنجلو آنتونیونی»، بنیانگذار سینمای مدرن ایتالیا که برخی ساخته های او از ماندگارترین آثار سینمایی جهان هستند، سال گذشته در چنین روزهایی در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
«میکل آنجلو آنتونیونی» که متولد ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۲ در «فررا»ی ایتالیا بود، روز سی ام جولای سال گذشته، همان روزی که «اینگمار برگمن»، دیگر فیلمساز بزرگ سینمای جهان چشم از جهان فروبست، درگذشت.
وی در خانواده ای کارگر متولد شد و از همان کودکی علاقه اش به هنر را با نواختن موسیقی و نقاشی نشان داد.
«آنتونیونی» به عنوان یک ویولنیست متبحر، اولین کنسرت خود را در ۹ سالگی اجرا کرد؛ هرچند با ورود به عالم سینما، دیگر از ویولن دست کشید.باوجود فارغ التحصیلی از دانشگاه بولونیا در رشته اقتصاد، وی به عنوان یک روزنامه نگار سینمایی در سال ۱۹۴۰ در رم مشغول به کار شد. اولین فعالیت های سینمایی او در سال ۱۹۴۲ رقم خورد که با همکاری «روبرتو روسلینی»، فیلم نامه «بازگشت خلبان» را نوشت و پس از آن به عنوان دستیار کارگردان «انریکو فولچینونی» مشغول به کار شد.به گزارش ایسنا، «آنتونیونی» اولین فیلم کوتاه خود را در سال ۱۹۴۷ با نام «مردمان پو» ساخت که برای ساخت آن چهار سال به تکاپو افتاده بود. اما اولین فیلم بلند این کارگردان ایتالیایی در سال ۱۹۵۰ با عنوان «دروغ های عشق» به تصویر کشیده شد.
وی سپس فیلم «شکست خورده» را در سال ۱۹۵۲ ساخت که در سه کشور فرانسه، ایتالیا و انگلیس فیلمبرداری شد. «زنی بدون کاملیا» (۱۹۵۳)، و «گریه» (۱۹۵۷) از فیلم های بعدی «آنتونیونی» بودند که هریک از آنها به مباحث اجتماعی طبقه کارگر پرداخته اند.
اولین موفقیت بین المللی این کارگردان بزرگ در سال ۱۹۶۰ با فیلم «ماجرا» رقم خورد که در جشنواره فیلم کن با استقبال همراه شد. وی موفقیتهای جهانی اش را با «شب» (۱۹۶۱) و «کسوف» (۱۹۶۲) ادامه داد.
این سه فیلم با توجه به شباهت در سبک و موضوع که هرسه به نگرانی های بشر امروز پرداخته اند، عموما به سه گانه های «آنتونیونی» معروف هستند.
اولین فیلم رنگی بنیانگذار سینمای مدرن ایتالیا در سال ۱۹۶۴ با نام «صحرای سرخ» ساخته شد که این فیلم نیز گهگاه ادامه این سه گانه محسوب می شود.
«آنتونیونی» یک سال بعد از ساخت «صحرای سرخ»، با امضای قرارداد همکاری با یک تهیه کننده انگلیسی، ساخت سه فیلم انگلیسی زبان برای استودیو MGMرا برعهده گرفت. اولین این فیلمها، «آگراندیسمان» بود که در سال ۱۹۶۶ ساخته شد و موفقیت زیادی کسب کرد.
دومین آن «نقطه زابریسکی» در سال ۱۹۷۰ بود که اولین فیلم «آنتونیونی» بود که در آمریکا ساخته می شد که البته در مقایسه با «آگراندیسمان» درخشش کمتری داشت. سومین فیلم «آنتونیونی» در این توافق نامه «مسافر» بود که در سال ۱۹۷۵ با حضور «جک نیکلسون» ساخته شد و مورد پسند منتقدین قرار گرفت.
«آنتونیونی» در سال ۱۹۸۰ فیلم «راز اوبروالد» و دو سال پس از آن «شناسایی یک زن» را در ایتالیا ساخت. وی در سال ۱۹۸۵ دچار عارضه سکته مغزی شد، اما با وجود فلج نسبی و مشکل تکلم، همچنان به فیلمسازی ادامه داد.
«فراسوی ابرها» در سال ۱۹۹۵ اولین فیلم «آنتونیونی» پس از این عارضه بود که «ویم وندرس»، کارگردان آلمانی چند صحنه از آن را کارگردانی کرد که نتیجه آن کسب جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره فیلم ونیز بود.
«آنتونیونی» در سال ۱۹۹۶ جایزه یک عمر دستاورد شغلی را از آکادمی اسکار از دستان «جک نیکلسون» دریافت کرد، اما چندماه بعد از آن دزدان این تندیس را به سرقت بردند. این کارگردان فقید آخرین فیلم خود را در سال ۲۰۰۴ با نام «اروس» ساخت.
محتوای فیلمهای «آنتونیونی» را اغلب اضطراب، تردید و نگرانی های بشر امروز و عدم توانایی او در برقراری ارتباط معنوی با دیگران تشکیل می دهند. نکته بارز در فیلمهای او، سکوت ها و خلاء های فراوان است.
وی در طول شش دهه فعالیت سینمایی موفق به کسب عناوین و جوایز سینمایی فراوانی شد که مهم ترین آنها عبارتند از:
ـ جایزه افتخاری آکادمی اسکار برای یک عمر دستاورد شغلی در سال ۱۹۹۵
ـ نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی و فیلم نامه اصلی برای «آگراندیسمان» در سال ۱۹۶۶
ـ جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره برلین برای مجموع آثار در سال ۱۹۶۱
ـ جایزه خرس طلایی جشنواره برلین برای فیلم «شب» در سال ۱۹۶۱
ـ جایزه بهترین فیلم اروپا از جوایز فیلم «بودیل» دانمارک برای فیلم «حرفه؛ خبرنگار»در سال ۱۹۷۶
ـ جایزه سی وپنجمین سالگرد جشنواره کن برای «شناسایی یک زن» در سال ۱۹۸۲
ـ جایزه نخل طلای جشنواره کن برای «آگراندیسمان» در سال ۱۹۶۷
ـ جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کن برای «کسوف» در سال ۱۹۶۲
ـ جایزه هیات داوران جشنواره کن برای «ماجرا» در سال ۱۹۶۰
ـ جایزه لوچینو ویسکونتی در سال ۱۹۷۶
ـ جایزه فیلم اروپا برای یک عمر دستاورد شغلی در سال ۱۹۹۳
ـ جایزه بهترین فیلم خارجی از انجمن منتقدین فیلم فرانسه برای «آگراندیسمان» در سال ۱۹۶۸
ـ جایزه یک عمر دستاورد شغلی از جشنواره فیلم استانبول در سال ۱۹۹۶ و...

منبع : روزنامه قدس