بلوچستان و ساکنانش

بلوچستان پیش از ورود بلوچها در كل شامل دو ناحیه اقلیمی مجزا بوده است. تقسیم بندی طبیعی آن شمالی جنوبی است. مركز ناحیه شمالی پهره یا فهرج یعنی دشت ایرانشهر وبمپور كنونی بوده كه قلعه آن را ((بن فهل )) نیز نامیده اند. این قسمت هم اكنون سرحد نامیده می شود. آب وهوای سرحد بهتر از قسمت جنوبی (مكران) است. قله تفتان در آن قرار دارد. شهرهای خاش وزاهدان در منطقه سرحد واقع شده اند.
ناحیه جنوبی بلوچستان مكه ,ماكا,مكوران ومكران نام دارد. منطقه ساحلی بلوچستان دارای آب وهوای گرم ومرطوب است. مكران دارای رودخانه دایمی مهم مانند رود بمپور است كه از كوههای شرقی كارواندر سرچشمه می گیرد و به باتلاق جازموریان می ریزد.
سید سجادی از باستان شناسان ایرانی در كتاب تاریخ بلوچستان از قدمت هفت هزار ساله برخی مناطق در بلوچستان همچون بمپور ،خوراب و دامین سخن گفته است.گروهی از باستان شناسان كه روی سند وبلوچستان كار كرده اند فرهنگ منطقه بلوچستان را در دوره پیش از تاریخ فرهنگی كاملا مستقل از فرهنگ ایران دانسته اند.
ساكنین بلوچستان پیش از ورود آریایی ها وبلوچها: عده ای سرزمین بلوچستان را از نقاطی می دانند كه بر سر راه مهاجرت آفریقاییان به آسیای جنوب شرقی بوده است. شاید به همین دلیل است كه آثاری از نژاد سیاه پوست در منطقه دیده می شود. البته گروهی معتقدند وجود مردم سیاه در منطقه جنوبی بلوچستان به این دلیل است كه زمانی در آنجا جمعیت بومی وجود داشتند كه با سیاهان آفریقا وهند شرقی یاپلینیزی پیوند داشتند. در كتاب جغرافیا آمده است كه كرانه های خلیج فارس تا حدود مكران ، مسكن اقوام وحشی بوده است و پس از آن سومری ها و سپس آریا یی ها جای آنان را می گیرند.
اما اغلب مورخین متفق القولند كه اقوام دراویدی قبل از آمدن آریایی ها در بلوچستان ساكن بودند. در ریگ ودا كتاب مقدس هندیان از هجوم طوایف آریایی به درآویدی ها روایت شده است. از فرزندان ونژاد درآویدی مردمی باقی مانده اند كه امروزه آنها را براهویی یا براهویی نژاد می گویند كه در سیستان ومكران ساكن بوده و به زبان درآویدی سخن می گویند.البته در مورد نژاد براهویی ها اختلاف نظر وجود دارد. مثلا عده ای معتقدند كه زبان براهویی "كردگالی" است و آنان از نژاد اكراد براخویی هستند.بدین ترتیب در آریایی بودن یا نبودن براهویی ها شك است. ولی ما احتمال می دهیم كه براهویی ها از نسل اكراد باشند. زیرا اصطخری جغرافی دان مسلمان در اواسط قرن چهارم هجری از این طایفه حرف زده است. او آورده است كه "خانه ایشان از نی می باشد طعام ایشان اغلب ماهی ومرغان آبی (مانند چور و...) است و بدان تغذیه می كنند. و هر كه از این قوم به بیابان نزدیكتر است در اخلاق همانند كردان می باشد.

منبع : کویر ایران