حرفهٔ ایتالیائی - ITALIAN JOB

سال تولید : ۲۰۰۳
کشور تولیدکننده : انگلستان، فرانسه و آمریکا
محصول : دانلد دِ لین
کارگردان : ف. گَری گِری
فیلمنامه‌نویس : وین پوئرز و دانا پوئرز، برمبنای فیلم‌نامه‌ای نوشتهٔ تروی کندی ـ مارتین
فیلمبردار : والی پفیستر
آهنگساز(موسیقی متن) : جان پوئل
هنرپیشگان : مارک والبرگ، شارلیز ترون، دانلد ساترلند، جیسن استیتم، ست گرین، ماس دف و ادوارد نورتن
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۱ دقیقه


̎چارلی̎ (والبرگ) مغز متفکر سرقتی جسورانه در ونیز بوده که ̎جان̎ (ساترلند) بر آن نظارت داشته است؛ ̎جان̎ نیز بزهکاری کهنه‌کار است که خیال دارد با درآمدِ آخرین سرقتشان کنار بکشد و خود را بازنشسته کند. گروه سارقان، از جمله ̎هندسام راب̎ (استیتم)، ̎لایل̎، متخصص ابزارهای تکنیکی پیش‌رفته (گرین) و ̎لفت‌ ایر̎ (دف)، که شنوائی‌اش مشکل دارد، از صدقهٔ سر آخرین سرقتِ موفقشان، به کلبه‌ای در کوه‌های آلپ پناه برده‌اند و استراحت می‌کند و در همان‌جاست که یکی از اعضاء گروه، ̎استیو̎ (نورتن)، مردی کم‌حرف و حساب‌گر، بی‌رحمانه به ایشان رودست می‌زند. زمان می‌گذرد و هریک از سارق‌ها در ایالات متحد، دنبال فرصت‌هائی دیگر می‌گردد تا این‌که ̎چارلی̎ یک‌بار دیگر همهٔ افراد را گرد هم می‌آورد تا در نقشه‌ای انتقام‌جویانه، چنگِ ̎استیو̎ را از تمامی درآمدهای نامشروعش خالی کنند. ̎چارلی̎ برای قطعی کردن معامله، حتی از ̎استلا̎ (ترون) دختر بااستعداد ̎جان̎ که تخصص‌اش باز کردن گاوصندوق‌هاست کمک می‌گیرد و ̎استلا̎ نیز با اکراه به آنان ملحق می‌شود تا سرقتی پیچیده و بی‌سروصدا را در لس‌آنجلس عملی کنند. اما آشکار می‌شود که ̎استیو̎ کج‌خیال همیشه یک قدم از آنان جلوتر است و ̎چارلی̎ نیز در آخرین لحظه متوجه می‌شود که اگر قرار است گروهش در این کار موفق شوند باید تغییراتی جسورانه در نقشه‌شان بدهد.
● حرفهٔ ایتالیائی ظاهراً بازسازی فیلمی است به همین نام که پیتر کالینسن در سال ۱۹۶۹ساخت، ولی عملاً اگر شباهتی هم به ساختهٔ کالینسن داشته باشد، به این دلیل ا ست که هر دو از فیلم‌نامهٔ کندی ـ مارتین بهره برده‌اند. در این نسخهٔ دوم، البته، شخصیت‌های فیلم باورپذیر شده‌اند و دزدها، آدم‌هائی دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند. احتمالاً این را باید یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های فیلم دانست. یکی از گفت‌وگوهای مهم فیلم این است که ̎عده‌ای دزدی می‌کنند تا پول‌دار شوند و عده‌ای هم دزدی می‌کنند تا به زندگی‌شان معنا ببخشند.̎ همهٔ فیلم، از یک منظر، توضیح همین گفت‌وگو است. با این‌که نام ایتالیا در عنوان فیلم آمده، اما همهٔ فیلم در این کشور نمی‌گذرد. فقط چیزی حدود بیست دقیقهٔ فیلم در ایتالیا است و در باقی فیلم به لس‌آنجلس هم می‌رویم. فیلم‌هائی را که داستانی دربارهٔ سرقت دارند، می‌توان به آسانی به فیلم ̎آشغال‌̎ تبدیل کرد و در واقع، آن‌چه سخت به‌نظر می‌رسد، درست از آب درآوردن چنین داستانی است. تنها بخش فیلم که قابل قبول به نظر نمی‌رسد و در مقایسه با بقیهٔ فیلم چندان جذاب نیست، صحنه‌های پایانی کار است که شاهد یک تعقیب و گریز ماشین‌ها در بزرگ‌راه هستیم. شاید چنین تعقیب و گریزی روی کاغذ جذاب باشد، اما دست‌کم در اجرای فعلی، چیز دندان‌گیری نیست.