شادی بخش لحظه ها

همیشه سفارش می کردی اگر می خواهی خوب زندگی کنی، قلب ات را از بدی های دیگران نسبت به خودت پاک کن. وقتی با بچه های هم سن و سالم دعوا می کردیم، از من می خواستی دیگران را ببخشم و آنها را از ته دل دوست داشته باشم. حالا سال ها از کودکی ام می گذرد، درگیر و دار زندگی وقتی با دیگران به خاطر اختلاف نظرها، خودخواهی، منافع و ‎.‎.‎. درگیر می شوم، وقتی دیگران مرا ندیده می گیرند، وقتی به پایان دوستی ها و مرزهای زیبا نزدیک می شوم، به یاد حرف های تو می افتم.سفارش هایی را که می کردی، از یاد نخواهم برد.
فراموش نخواهم کرد که همه چیز در خوبی خلاصه می شود، می شود خوب زندگی کرد اگر بتوان چشم بر بدی ها بست. مادر! تو نیستی، سال ها پیش چشم بر هر چه که بود بستی و کوله بار زندگی ات را پر از خوبی ها کردی و رفتی.حالا من مانده ام با یک دنیا تنهایی، وقتی تو رفتی و تنها شدم دانستم باید برای مشکلاتی که گریبانگیرم می شوند، فکری کنم. حالا به یاد آنچه که به من آموختی قدم هایم را استوار برمی دارم و هر شب برای شادی روح تو که شادی بخش روزگارم هستی، درود می فرستم.

ثریا مطلبی

منبع : روزنامه ایران