دلخوشی

دو کبوتر به آرامی کنار پیاده رو در حال دانه برچیدن هستند. قدم هایم بی اختیار سست می شوند و من به آنها که در کنار هم به آنچه که هست قانع هستند، خیره می شوم.
وقتی دو کبوتر در زندگی اینگونه در کنار هم دانه برمی چینند و به آنچه که دارند در هیاهوی شهر قانع هستند، می آموزم که من نیز می توانم به آنچه که دارم قانع باشم و دلخوشی را بودن در کنار خانواده ام بدانم.
خوب زندگی کردن اگر هدف مان شود، آن وقت دیگر در برابر کمبودها و مشکلات رو در روی هم قرار نخواهیم گرفت و یکدل و یک صدا و یک رنگ می توان از تمام موانع عبور کرد.
اینگونه نگریستن و توجه کردن به زندگی است که مرا چنان به وجد می آورد که بخواهم با همان آرامش ومهربانی که کبوتری در جهان هستی، زندگی می کند، به پرواز در آیم و از اوج لبخندی زیبا به زمین بزنم.

[فاطمه فیضی]

منبع : روزنامه ایران