کودتای خزنده ، جدید ترین سوژه کیهانیان

تعطیلی قدیمی ترین ایستگاه تلویزیون خصوصی ونزوئلا و تنها شبکه مخالف دولت به دستور هوگو چاوز رئیس جمهور این کشور کافی بود تا ۱۵ درصدی از محبوبیت وی در میان هوادارانش کاسته شود ، چنانچه سازمانهای حقوق بشرغیردولتی در سراسر دنیا که معمولا در کش و قوس ناشی از جنگ قدرت در این کشور مسیر سکوت در پیش گرفته بودند اینبار سکوت را شکسته و این کار وی را تقبیح نموده و آن را اقدامی در جهت ضایع کردن حق آزادی بیان و بر خلاف دموکراسی دانسته و به شدت محکوم نمودند ، چه اینکه مطبوعات و رسانه ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی در عالم سیاست شناخته شده و به عنوان چشمان باز و مورد اعتماد مردم در نظارت بر عملکرد دولتمردان شناخته می شوند و در این وادی ، اینگونه اهرم ها هرچقدر که از منظر وابستگی مالی ازدولت و حاکمیت فاصله گرفته اند توانسته اند نقش مؤثر و تعیین کننده ای در کنترل حاکمان از سوق یافتن ایشان به سمت دیکتاتوری ایفا نمایند و تأثیر رسانه ها در نقد مسئولان از چنان اهمیتی برخوردار است که امام راحل « نقد ولو تخطئه را از الطاف خفیه الهی » می دانستند .
رسانه‌ها با نقد صحیح حاکمان می توانند به تک‌ صدایی و تک‌گویی پایان داده و تنوع و تکثر را جایگزین یکنواختی سازند. جامعه رسانه‌ای ‌شده، جامعه چندگانگی سلیقه‌ها و عقیده‌ها بوده وشهروندان این جوامع ناگزیر نیستند با یک سلیقه و یک صدا خو بگیرند. از سوی دیگر درست است که رسانه‌ها از اختیار و اراده دولت‌ها کاسته و بر قدرت جامعه و مردم می‌افزایند اما در مقابل، صاحبان قدرت را در مرحله تصمیم‌گیری از پشتوانه جدیدی به نام «آگاهی و همراهی ملت‌ها» بهره‌مند می‌کنند و به دغدغه ثبات و مشروعیت آنها پایان می‌بخشند. علا‌وه بر این رسانه‌ها با رواج بازار نقد ، جدل و پرسشگری فضای جامعه را تب‌آلود و چرخه بی‌دغدغه تصمیم‌گیری و حکومت ‌رانی آسان را دشوار می‌کنند ، اما در مقابل به بحران دوری مردم از حاکمیت و جداافتادگی ساختار اجتماع از قدرت پایان می‌بخشند.
در جامعه برخوردار از رسانه‌های برومند و بصیر، قدرت مداران و حاکمان به راحتی نمی‌توانند دروغ گفته و همواره توریه نمایند . رسانه‌ها با گرفتن لکنت از زبان مردم و زدودن ابهام از لسان حاکمان مانع از آن می‌شوند که جامعه و حکومت در دام فریب و دورویی گرفتار شوند. و تاریخ حکومت ها نشان داده است که هر فرد و دولتی به آزادی رسانه ها اهتمام داشته و عنایت ویژه مبذول نموده از محبوبیت ویژه ای در میان مردم و نخبگان چه در دوران زمامداری و چه در ایام پس از ترک قدرت برخوردار بوده و در قضاوت این امرمردم خود داوران خوبی به شمار رفته اند .
و اما در این دنیای سیاست بی پدر و مادر ، دیواری کوتاه تر از رسانه ها نبوده و هرازگاهی با شکست دولتمردان در تحقق شعارهای انتخاباتی و اجرای برنامه‌‏هایشان باعث می شود طبق معمول بر سر مطبوعات بکوبند و با فرافکنی و جوسازی ، تمامی کاسه کوزه ها را بر سر رسانه ها بشکنند، زیرا در کشورمان دیواری کوتاه‌‏تر از مطبوعات و روزنامه‌‏نگاران وجود ندارد تا هر ناکامی و شکستی را به آنان نسبت دهند و در ادامه تلاش می کنند تا با فیلترینگ رسانه های منتقد مجازی و حذف رسانه‌‏ها و مطبوعات غیردولتی از صحنه رقابت با رسانه‌‏های دولتی ، تنها رسانه‌‏هایی باقی بمانند که یا حامی دولت بوده و یا در کنترل خود دولت هستند.
افرادی از جنس دولتمردان همچون آقایان صفار هرندی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ، علی اکبر جوانفکر مشاور مطبوعاتی و از نزدیکان رئیس جمهور و مهدی کلهر از دوستان گرمابه و گلستان رئیس جمهور(مشاور رسانه ای رئیس جمهور) در هفته ها و روزهای اخیر تلاش خویش را صرف ساختن پازل‌های یک تصویر دلخواه از یک کودتای خزنده بی‌نام و نشان مطبوعاتی از جنس همان کیف های پراز دلار استاد مصباح یزدی و اتهامات مخصوص کیهانیان نموده و با گمانه‌زنی و طرح اتهام‌هایی کوشیده‌اند به هر نحو ممکن توجه و باور محافل داخل و خارج را به پیشگویی‌های خود درباره خطر برخی از مطبوعات جلب کنند.
به این جملات و افاضات وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی توجه کنید:
« کودتای رسانه ای همان حمله نرم از سوی دشمن است که اخیرا شدت گرفته و نیازمند هوشیاری و آگاهی آحاد افراد جامعه به خصوص رسانه هاست ... تعبیر کودتای خزنده متناسب با موضوع است. وقتی می گوییم کودتای خزنده در رسانه یعنی اینکه شخصی در چارچوب یک اقدام براندازانه حرکت می کند، تعبیر ما از کودتا اینگونه نیست که عده ای در پادگان جمع شده اند و قصد حمله دارند »
و یا مشاور رسانه ای رئیس جمهور می گوید:
« یک کودتای خزنده توسط برخی رسانه های داخلی علیه دولت اخیرا آشکار شده است.»
متاسفانه هم اینک ایده و تز یا همه با من هستند یا علیه من در میان مدیران دولتی تقویت شده و در شرایطی قرار گرفته ایم که اگر افرادی نظرات و دیدگاه های مخالف خود را بیان کنند و انتقادی نسبت به عملکرد دولت ابراز کنند، می گویند اینان علیه ما هستند، حال آنکه رسانه های مخالف دولت، مخالفی عنود نبوده و نیستند و اینکه دولت رقابت رسانه ها به عنوان ابزارهای حزبی یا انتقادات رسانه های مستقل را کودتای خزنده می نامد و چنین تلقی دارد ناشی از این است که دولت انتقادات مطبوعات را برای خود بزرگنمایی می کند و چنین تلقی نازیبایی از رسانه ها توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که در حکم متولی اصلی رسانه ها محسوب می گردد و باید در هیئت دولت از نقد مطبوعات دفاع نماید پذیرفتنی نمی باشد و وزیر محترم نبایستی حتی انتقادات منطقی خود را از مطبوعات به نحوی مطرح کند که بهانه ای به دست تندروان بیفتد و آنها به مطبوعات فشار بیاورند که آزادی قلم در جامعه محدود شود.
کشور باید به سمتی برود که مخالف و منتقد بتوانند آزادانه انتقاد کنند و در سایه انتقاد رسانه ها است که کشور رشد و توسعه می یابد، البته انتقاد کردن نیز باید با رعایت ادب و اخلاق باشد، حال اگر انتقاد درست بود باید مشکل رفع شود و اگر انتقاد نابجا بود، لازم می آید با ادله متقن و معقول برای منتقدین توضیح داد. آقایان مسئول در این قسم دچار توهم توطئه و کودتا آنهم از جنس خزنده و مخملی اش شده اند و اگر دولتمردانی همچون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت به کودتای رسانه ای معتقد هستند باید مصادیق و ابعاد آن را مشخص کنند تا معلوم شود چه کسانی قصد کودتای رسانه ای دارند. وزارت ارشاد تا آنجا که توانسته مانع فعالیت رسانه های منتقد شده و شنیده ها حاکی از آنست که با توقیف قضایی روزنامه هم میهن به بهانه واهی وتنها بواسطه یک سرمقاله آن تحت عنوان « آخرین اصولگرا» در مورد رئیس جمهور و فیلترینگ سایت های خودی و منتقد همچون انتخاب و بازتاب ، تا آنجا پیش رفته که علیه رسانه شنیداری و رادیو جوان بواسطه طرح یک نظرسنجی در مورد انتخابات آتی ریاست جمهوری بیانیه منتشر می کند و تحت عنوان ساماندهی سایت ها با برخی از رسانه های سایبر برخورد می کند. و اخیرا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با جذب و گماردن دوستان هم کیهانیش در مسئولیت های مطبوعاتی و روی کار آمدن یک تیم و گروه باسابقه رسانه ای و مطبوعاتی در مجموعه اطلاع رسانی و ارتباطات دفتر رئیس جمهور و انتصاب مرتضی قمری وفا به سمت مدیرکل امور رسانه های ریاست جمهوری ( خبرنگار سابق کیهان) به حرکت ها و برخورد های خویش شدت بخشیده است. توهم و سوژه پراز ابهام کودتای خزنده کیهانیان در حالی مطرح می شود که سیداحمد خاتمی اخیرا در همایش بزرگداشت ربع قرن شهادت آیت‌الله مدنی، دومین شهید محراب در تبریز از شکست کودتای خزنده فرهنگی و سیاسی طراحی شده در یک دهه گذشته با انتخابات نهم ریاست جمهوری خبر داده بود.
متولیان فرهنگی قبل از همه می دانند که مطبوعات طبق قانون اساسی و قانون مطبوعات در بیان مطلب و نظر خود آزاد هستند مگر آن که مخل امنیت ملی کشور باشند. و در این وادی نباید از اهانت ، توهین وافترای دوستان نزدیک به دولت همچون حجت الاسلام تهرانی استاد اخلاق دولت وخانم فاطمه رجبی که به غیر از رهبری و رئیس جمهور همگان را مشمول سخنان ونوشته های سراسر زشت و بی ادبانه خویش می سازند گذشت نموده و تبعیض قائل گردید.البته در برخی از معدود روزنامه‌های اصلاح‌طلبان عزم در نقد وتخریب چهره دولت وجود دارد، اما با وجود آن نمی‌توان از واژه کودتای خزنده در موردشان استفاده کرد وسابقه مطبوعاتی و کیهانی وزیر ارشاد و تجربه سیمایی مشاور رسانه‌ای رئیس‌جمهور می‌آموزد که باید با نهاد «رسانه » از سر حسن ظن کریمانه‌تر و همدلا‌نه‌تر کنار آمد، اینک پرسش اصحاب قلم این است که آیا دولتمردان رسانه‌ای ایران، به موازات استفاده از تجربیات مطبوعاتی‌شان امکان آن را دارند که از تجربیات خود به عنوان یک مقام اجرایی هم بهره بگیرند و سخنانی بر زبان نیاورند که چنانچه مسبوق به نقد غیرمنصفانه نباشد، احتمالا‌ً مبتنی بر غفلت در شناخت رسانه و عدم آگاهی از نقش رسانه خواهد بود.
رسانه‌های موجود در کشور یا دولتی و به نوعی وابسته به جریان حاکم هستند و یا توسط جریان‌ها و افراد داخل نظام و خانواده انقلاب اداره می‌شوند، بنابراین باید پذیرفت که برای وزیر ارشاد و مشاور رئیس جمهور که با رسانه ها اینگونه تند سخن می گویند ، سوء برداشت حتمی عارض شده ومقاومت آنان در برابر نقدهای عالمانه و منطقی ارباب جراید، قطعا ناشی از بی‌‌تجربگی آنان نمی باشد. نقدی که از سوی رسانه‌‌ها و مطبوعات صورت می‌‌گیرد، نقدی کاملاً عالمانه است. متاسفانه دولت در سفرهای استانی شعارها و وعده‌‌های بسیاری به مردم داده و سطح توقعات مردم را بالا برده که نتوانسته آنها را محقق کند؛ بنابراین صدای اعتراض مطبوعات و مردم را برانگیخته است؛ اما نباید اسم این نقدهای منطقی را سیاه‌‌نمایی و کودتا گذاشت.

وحید کاظم زاده قاضی جهانی