غزه گرسنه در مسلخ اسراییل

ضرباهنگ واپسین روزهای سال ۲۰۰۸ برای مردم جهان دلهره و شوکی عمیق به همراه داشت. حباب مناقشه خاورمیانه در آخرین روزهای سال ۲۰۰۸ میلادی با تلنگری کوچک از میان رفت و آنچه که همه از آن واهمه داشتند به وقوع پیوست. غزه در نهایت ویران شد.
مردم جهان در حالی روزهای گذشته را در شادمانی و سرور جشن های سال نو میلادی سر می کردند که غزه در ماتمی عمیق فرو رفته بود. غزه را این روزها جز سنگ و موشک های دست ساز سلاح دیگری در دست نیست تا بلکه حملات همه جانبه اسرائیل را پاسخی داده باشد. رژیم صهیونیستی در مدت زمانی کمتر از یک هفته غزه را به جهنم تبدیل کرد، برزخی در برابر نظاره جهانیان که فقط تامل و ابراز تاسفی هر چند کوتاه از سوی آنها به دنبال داشت.
غزه در حالی از سوی نظامیان اسراییل مورد اصابت های همه روزه قرار گرفت که نیمی از جمیعیت ۶/۱ میلیون نفری آن را قشری کمتر از ۱۸ سال تشکیل می دهند. اولمرت زمانی که در نخستین کنفرانس خبری خود از برنامه های نظامی اسراییل سخن می گفت هیچ گاه بر این امر اشاره نکرد که قصد دارد چه طور جان غیرنظامیان غزه را از بلای اسراییلیان مصون دارد. صهیون ها فقط رو به دوربین ها و تریبون های بین المللی برای اعاده مشروعیت حمله های آتی خود ادعای حفظ امنیت مردم غیرنظامی غزه را داشتند چرا که در عمل این صرفا مردم غزه بودند که به خاک و خون کشیده شدند نه گروه و دسته ای خاص نظیر حماس که اسراییل آنها را مسبب همه درگیری ها معرفی می کند.
البته همه جهان در خواب غفلت و سکوت عمیق خود گرفتار نشده است. چه بسا کشورهایی که این روزها به اسباب و طرق مختلف از سازمان ملل خواستار پایان درگیری ها شده اند. امانباید فراموش کرد آتش بس غزه مساله ای است که به چراغ سبز اهالی واشنگتن نیاز دارد. هیچ قطعنامه و هیچ اعلانیه ای نمی تواند رژیم صهیونیستی را وادار به پذیرش خواسته ای جهانی کند مگر این که آمریکا برای لحظه ای دست از حمایت های گاه و بی گاه خود از اسراییل بردارد. تنها دراین زمان است که اسراییل در برابر موج مخالفت های جهانی کوتاه می آید.
اسرائیل تنها رژیم جهان است که هیچ گاه به قطعنامه های سازمان ملل یا درخواست های نهادهای بین المللی توجه نداشته است و هیچ نیرویی نتوانسته این رژیم را وادار به قبول پیمان نامه های جهانی کند. با این حال با همه جنگ طلبی های اسراییلی ها رسانه های جهان هم یا سکوت کرده اند یا ادعاهای بی اساس اسراییل را تکرار می کنند.
اسراییل در حالی تصمیم به قتل عام مردم محروم غزه گرفت که برای توجیه آن نیز ادعایی بی اساس در آستین داشت. آنها این روزها سعی دارند با انجام مصاحبه های مختلف بر این امر اصرار داشته باشند که صرفا برای دفاع از جان مردم خود دست به این اقدام زده اند و حماس راه انتخاب هر یک از گزینه های دیگر را بر آنها بسته بود. اما حماس هیچ گاه در این روزها فرصت آن را نیافت که در تریبونی جهانی اعلام کند که چرا دیگر موافق آتش بس نبود.
این روزها جهانیان با تبلیغات سوء و مظلوم نمایی مقامات اسراییلی چهره ای منفور و ضد مردمی از حماس در ذهن تصویر می کنند در حالی که غزه گرسنه همه دلیل موشک هایی بود که حماس روانه اسراییل می کرد تا شاید تلنگری باشد برای اعلام وجود مردمی که آن سوی مرزهای اسراییل در زندانی وسیع گرفتار شده اند. ممانعت اسراییل از بازگشایی گذرگاه های منتهی به غزه و قحطی و گرسنگی مردم شهر همه دلیلی بود که حماس را به تقابلی نظامی واداشت اما کمتر کسی در جهان توانست روزهای قحطی و گرسنگی اهالی غزه را پیش از رفتن به مسلخ مرگ به یاد آورد. خاطر جهان را امروز فراموشی محضی فرا گرفته است!
بسیاری از کارشناسان معتقدند اسراییل برای حمله به غزه از مدت ها پیش برنامه ریزی کرده بود و اقدامی نظامی در این وسعت مساله ای نیست که یک شبه در تل آویو تصمیم گرفته شده باشد. به زعم آنها اسرائیل قصد داشته به این ترتیب از خلای سیاسی واشنگتن بهره بگیرد و جایگاه خود را در برابر اهالی جدید کاخ سفید تثبیت کند چرا که هنوز سیاست های باراک اوباما در باره خاورمیانه نامعلوم است و این فرصتی است که اسراییل همه توانایی خود را به رخ رییس جمهوری جوان آمریکا بکشد.
البته درباره دلایل حمله اسراییل دیدگاه های متفاوتی مطرح شده است که فقط شاید گذشت زمان باشد که در نهایت ایده پنهان در این قتل عام آشکار را فاش کند.
از میان دیدگاهای مختلف در این رابطه معقول ترین نظریه این است که اسرائیل صرفا در این میانه قصد دارد نه حماس بلکه همه مقاومت فلسطینی ها را از پای در آورد. فقط در این صورت است که فلسطینیان با هر شرایطی بر میز مذاکره با اهالی تل آیو می نشینند و از ایراد منافع خود دست می کشند. اما این استراتژی نیز مانند همه برنامه های پیشین تل آویو محکوم به شکست است چرا که نیروهای فلسطینی در همه این سالها نشان داده اند که به هر قیمتی به مقاومت خود پایبند هستند و هر چه رنج بیشتری تحمل کنند به شدت مقاومت شان افزوده خواهد شد.
در وانفسایی که حتی کشورهای عربی نیز با ضعف و تفرقه های درونی شان حتی از پس مشکلات خود بر نمی آیند روحیه مقاومت فلسطینی ارزشی بالاتر از هر توصیفی دارد!

ترجمه: لیدا هادی

منبع : خبر آنلاین