سکه ای بی سو

زاهدان و مطربان یك جا نشستند و شور كردند كه دیگر زما ن سقوط ثمره های كا لِ احساسِ آدمیان از شاخه های نارس حرام.
اینجا خورشیدی هست كه حتی تابشِ روزانه اش را از سبدٍ گلهای سرخ عاریت می گیرد,پس بی خود هٍی نور و گرما بذل سیبهای سرخ نكند كه دست آخر , آنها خواهند افتاد , خواهند پوسید, و ارزان میزبان آفتهایی خواهند شد كه ,ندانستند نور یعنی چه , سبز یعنی چه , سكه ای بی سو كه هر روز تابشش رو به افول می رود یعنی چه؟

(ن.رشیدی)

منبع : مطالب ارسال شده