شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
مجله ویستا

گارفیلد


کارگردان: پیتر هیوئیت. فیلم‌نامه: جوئل کوئن، الک سکولوف: براساس داستان مصور جیم دیویس. با صدای: برکین مه‌یر، جنیفر لاوهویت، ایوان آرنولد، بیل مورای. مدت: ۹۳ دقیقه.
اگر گارفیلد: فیلم‌سینمائی با بیننده ارتباط برقرار می‌کند، به این خاطر است که سازنده‌های شخصیت ”پرمایه“ی گارفیلد را درک کرده‌اند و از او موجودی از خودمتشکر و بسیار با اعتمادبه‌نفس ساخته‌اند که این هم ایدهٔ خیلی خوبی بوده چون طور دیگر، فیلم به‌دل نمی‌نشسته است! این همان ”گارفیلد“ی است که طرفداران‌اش از بچگی خوانده‌اند و با آن بزرگ شده‌اند. جوهرهٔ شخصیت گارفیلد همان اوایل داستان، وقتی مشخص می‌شود که صاحب‌اش جان (مه‌یر) سگی به نام اودی را به خانه می‌آورد؛ سگی که خانم دامپزشک جذابی به نام لیز (لاوهویت) به وی هدیه کرده است. و خب تعجبی هم ندارد که گارفیلد به خشم آمده و می‌خواهد هر چه زودتر از شر اودی راحت شود و البته می‌خواهد این‌کار را نه با خشونت بلکه با توطئه‌چینی‌های هوشمندانه‌اش انجام دهد. گارفیلد، با حیله و نیرنگ، اودی را توی تله‌ای می‌اندازد و باعث می‌شود که از خانه فرار کند و سر از یک ”سگدانی“ درآورد. خب حالا گارفیلد به هدف‌اش رسیده و در چشم به‌هم زدنی، دیگر سگی در خانه وجود ندارد! ولی همان‌طور که خواننده‌های وفادار این داستان مصور می‌دانند، گارفیلد (مثل همیشه) پشیمان می‌شود و به‌دست و پا می‌افتد تا هر چه زودتر اودی را به خانه برگرداند. در اینجا نیز مثل داستان مصورش، گارفیلد به‌عنوان گربه‌ای توصیف شده که مشکل دارد و خودپرستی شدید و احساس مالکیت‌اش نسبت به خانه و صاحب‌اش، همیشه درگیر مسائل اخلاقی و وجدانی‌اش می‌کند. البته باقی پیرنگ، همانطور که از داستانی مصور برمی‌آید، مایه‌ای ندارد و فراموش‌شدنی است. ولی اصل ماجرا گارفیلد است و سازنده‌های فیلم نیز در برجسته‌کردن شخصیت‌اش موفق بوده‌اند. به‌جای گارفیلد، بیل مورای صحبت کرده است که صدای گرم و لحن در عین حال پرفیس و کنایه‌اش کاملاً با تصویر این گربه هماهنگی دارد. نکتهٔ جالب دیگر این است که فقط تصویر گارفیلد در فیلم انیمیشنی است و باقی حیوان‌های فیلم واقعی هستند و همین موضوع ماجراها را ملموس‌تر کرده است.
اگر گربه‌دوست هستید، از این فیلم خوش‌تان خواهد آمد. ولی اگر از شخصیت گارفیلد خوش‌تان نیاید، او را تا حد مشمئزکننده‌ای خودخواه می‌یابید و هیچ‌چیز نمی‌تواند شما را وادار به دیدن این فیلم کند.
منبع : مجله دنیای تصویر