پیام

پيام اين رمز يا نشانه به‌ندرت به تنهائى به کار مى‌رود. حتى کلمهٔ آدم نيز از سه رمز 'آ،د،م' تشکيل شده است. اين رمزها در کنار يکديگر قرار مى‌گيرند. نشان دادن تفاوت فاصله‌هاى آنها از يکديگر در مدل و نقطه‌هائى که قرار گرفته‌اند نيز نياز به درجهٔ بزرگنمائى بسيار بالاى آن ميکروسکوپ فرضى ما را دارد.

محتواى اين رمزها يا نشانه‌ها همراه با نحوهٔ ارائهٔ آن را نبايد به‌صورت مجرد نشان داد.

ترکيب اين رمزها با نحوهٔ ارائهٔ آنها سرانجام محتواء را تشکيل مى‌دهد. اگر بگوئيم 'مادرم بيمار بود' يا 'ننه‌ام بيمار بود' يا 'مامانم بيمار بود' يا ماردم مريض بود' يا 'ننه‌ام ناخوش بود' يا... و اگر هنگام گفتن هر يک از اين جملات حالت نگاه، تن صدا، نحوهٔ قرار گرفتن شانه و نوع قرار گرفتن پاها را به نحو خاصى تنظيم کنيم. در مجموع از رمزها و نحوه‌هاى ارائهٔ گوناگونى استفاده کرده‌ايم که تقريباً محتواء همهٔ آنها مشابه است. اين محتواء را در مدل مى‌توان به‌صورت پيچ و خم مجموعهٔ اين رمزها و نحوهٔ ارائه‌ها نشان داد و مجموع آن را نماينده و مدل پيام دانست.

برخى از اين پيام‌ها همان گونه که شرام مى‌گويد ممکن است به‌صورت جوهر روى کاغذ امواج صوتى در هوا، جريان برق، تکان دادن دست يا پرچم باشد. (Schramm,1971,p3) و يا آن‌چنان که ارسطو مى‌گويد به‌صورت گفتار (Rhys,1946,p6)؛ خواهيد ديد که پيام مى‌تواند به‌صورت انواع گوناگون ديگر وجود داشته باشد و به‌راحتى مى‌توان تمامى آن انواع را با اين مدل پيام تفسير و توجيه کرد. البته لازم به توضيح است که بين رمز و نشانه، محتواء و نحوهٔ ارائه يک رابطهٔ متقابل وجود دارد. مالتزکه، برلو، آندروش و ديگران برخى به‌طور مستقيم و گروهى به‌طور ضمنى به اين روابط اشاره کرده‌اند.

براى اينکه ارتباط انجام شود لازم است منبع معني، رمز يا نشانه‌اى را به‌عنوان نمايندهٔ معنى‌اى که در ذهن او متجلى شده است ايجاد کند.