درباره ویروس ها

ویروسها (Viruses) را می توان اولین تخریب گر دنیای کامپیوتر به حساب آورد . قدمت ویروسها به زمان ابداع اولین نرم افزارها می رسد . زمانی که چیزی به اسم شبکه (Network) وجود نداشت و کسی حتی در رویا هم نمی توانست چیزی شبیه اینترنت (Internet) را تصور کند .
دوستانی که از قدیمی های کامپیوتر باشند به یاد دارند حتی در همان روزهای خوب و پر خاطره کار با سیستم عامل سیاه و دوست داشتنی داس (Dos) نیز هزاران ویروس وجود داشت و در اوایل فقط یک شوالیه قدرتمند به نام تولکیت (Toolkit) دکتر سالومون بود که یک تنه تمامی این ویروس ها را نابود می کرد .
در آن روزها نیازی به حضور یک گارد ویروس در حافظه نبود و اسکن دوره ای سیستم توسط ضد ویروس ها و یا کنترل دیسکت های ورودی می توانست برای مبارزه با آنها کافی باشد .
دلیل اینکه ویروسها با این نام شناخته می شوند این است که همانند ویروسهای دنیای جانداران عمل می کنند . ویروس نرم افزاری است که هیچ فعالیتی ندارد . هنگامی که در یک سیستم نرم افزاری دیگر قرار می گیرد با استفاده از اجزای آن خود را تکثیر می کند و به تخریب می پردازد .
تولد ویروس ها به روزهایی مربوط می شود که کامپیوتر شخصی وجود نداشت و کامپیوترها سیستم هایی حجیم و پر هزینه بودند و فقط در اختیار نهادهایی که به استفاده از آنها نیاز داشتند .
در واقع اولین نویسندگان ویروسها متخصصان علوم کامپیوتر در زمان خودشان بودند و انگیزه های متفاوتی برای این کار داشتند .
در کل به غیر از ویروسهایی که فقط با انگیزه مردم آزاری نوشته می شوند ویروسهای فراوانی هم هستند که با انگیزه های سیاسی یا مالی به وجود می آیند .
به عنوان مثال ویروسهایی هستند که در روز خاصی از هر سال حملات خود را به یک نهاد دولتی یا نظامی معطوف می کنند . و یا ویروسهایی که با نمایش دادن پیامهایی به انتقاد از وضعیت سیاسی یا اقتصادی کشور خاصی می پردازند .
معمولا ویروسها به منظور آلوده کردن تعداد زیادی کامپیوتر طراحی می شوند و هدف منفردی ندارند . اگرچه هدف نهایی آنها می تواند یک شبکه یا ارگان خاص باشد . به این ترتیب که یک ویروس خاص ممکن است با هدف نهایی از کار انداختن یک شبکه طراحی شود . ولی به این طریق عمل می نماید که در ابتدا خود را تکثیر می کند و پس از آلوده کردن هزاران کامپیوتر ، در تاریخ معینی از طریق تمامی آن کامپیوتر ها به حمله می پردازد .
تاریخ کامپیوتر مواردی نظیر این را بسیار به خاطر دارد . ویروس هایی بوده اند که شبکه های دولتی را از کار انداخته اند و یا فعالیتشان را دچار اشکال کرده اند . در سالهای گذشته موردی از حمله به مایکروسافت (Microsoft) نیز وجود داشت که مسئولین مایکروسافت ناچار شدند چند ساعت پیش از شروع حمله ویروس ، آدرس آی پی وب سایت خود را تغییر دهند تا در اثر حمله از کار نیفتد .
برخی از ویروسها هم اطلاعات موجود بر روی هارد دیسک را کد (Code) می نمایند و غیر قابل خواندن .
در ضمن شایعاتی هم وجود داشت که بعضی از شرکتهای ضد ویروس برای داشتن درآمد بیشتر ، ویروسهایی را طراحی و منتشر می کردند و پس از اینکه فعالیت ویروسها به مرحله خطرناکی می رسید خودشان ضد ویروس آن را روانه بازار می ساختند .
تعجب می کنید اگر بدانید که همه ویروسها ، مخرب نبوده اند . ویروسهای خوبی هم ساخته شده اند که با تکثیر بر روی سیستم ها ، به عنوان مثال نقطه ضعف سیستم عامل ها را در رویارویی با یک ویروس دیگر برطرف نموده اند و یا ویروس مخربی را از روی آنها حذف نموده اند .
البته موردی که نمی توان نادیده گرفت این است که هر ویروسی به دلیل مصرف منابع سیستم و سعی در تکثیر حداقل اثری که دارد این است که سرعت سیستم را کاهش می دهد و اجرای وظایف عادی آن را با خطا مواجه می سازد .
نرم افزارهای ضد ویروس توانایی شناسایی و از بین بردن ویروس ها را دارند ولی جهت مقابله با ویروس هایی که هر روز وارد دنیای کامپیوتر می شوند همواره باید این نرم افزارها را از طریق ارتقا ، به روز نگاه داشت.
کرم ها (Worms) در واقع ویروس های متمدن ! یا ویروس هایی که سواد استفاده از اینترنت را دارند ! هستند .
با گسترش اینترنت انواعی از ویروس ها طراحی شدند که می توانستند خود را از طریق شبکه تکثیر کنند و سرعت تکثیر آنها از این طریق بسیار زیاد بود . کرم ها از روش های گوناگونی نظیر استفاده از آدرس های ایمیل ، استفاده از وب سایتها و استفاده از رخنه های امنیتی ، تکثیر می یابند. کرم ها با سرعت تکثیر بالای خود می توانند ترافیک زیادی در شبکه ها ایجاد نمایند و باعث ایجاد اختلال و یا از کار افتادن شبکه شوند . برخی از کرم ها فقط تکثیر شونده هستند و برخی دیگر تکثیر شونده و مخرب .
در سالهای اخیر کرم های مخرب و بسیار خطرناکی در اینترنت منتشر شدند .به عنوان مثال کرم بلستر و یا کرم سوبر . در واقع با گسترش اینترنت روند ساخت نرم افزارهای مخربی نظیر ویروس ها بیشتر به سمت ساخت کرم ها گرایش یافته است . در ابتدای نام کرم ها جهت شناسایی حرف W قرار می گیرد .
به عنوان مثال : W۳۲.Sober@mm!dam و یا W۳۲.Beagle.CQ@mm
فاصله زمانی طراحی یک کرم و قرار گیری آن در اینترنت تا گسترش و آلوده کرده سیستم های کامپیوتری بسیار کوتاه و گاهی در حد چندین ساعت است . کرم های خطرناک و پیشرفته از هنگام قرار گیری در اینترنت با سرعت بسیار بالای تکثیر خود در عرض چندین ساعت می توانند هزاران سیستم کامپیوتری را که به اینترنت متصل هستند آلوده نمایند .
ضد ویروس ها به خوبی قادر به شناسایی و نابود کردن کرم ها هستند ولی برای شناسایی جدید ترین کرم ها همواره باید به روز شوند . همچنین دریافت پچ های امنیتی و استفاده از فایروال می تواند راه های ورود کرم به یک سیستم را مسدود نماید .
مورد استفاده ترین راه تکثیر کرم ها نامه های الکترونیک هستند . به همین دلیل جدا" از باز کردن نامه های الکترونیک ناشناس خودداری نمایید . در ضمن استفاده از نرم افزارهای دریافت ایمیل بر روی کامپیوتر نظیر Outlook چنانچه بدون استفاده از نرم افزارهای محافظ بر روی سیستم انجام شود به شدت می تواند سیستم را در معرض آلودگی توسط کرم ها و ویروس ها قرار دهد .

منبع : pypc