اقدامات پرستاری قبل از جراحی

● کاهش اضطراب قبل از عمل
۱) شنونده خوبی باشیم ، همدردی کنیم و اطلاعاتی را فراهم آوریم که در رفع نگرانیهای بیمار کمک کننده باشیم.
۲) در ملاقاتهای مقدماتی باگروه مراقبتهای بهداشتی ، فرصتی رابرای بیمار فراهم آوریم تا سوالات خودرا مطرح کند و باکسانی که می توانند حین و بعداز جراحی از او مراقبت به عمل آورند ،آشنا شویم.
۳) نگرانیهای بیمار در مورد جراحی در شرف انجام رابا گوش دادن و مراودات درمانی بشناسیم.
۴) هرگونه ترس بیمار را بشناسیم و در صورت نیاز برای کمک گرفتن از سایر متخصصان بهداشتی هماهنگ کنیم.
۵) راهکارهای شناختی را که می توانند در تسکین تنش ، غلبه بر اضطراب و دستیابی به آرامش از جمله محدود کردن تخیلات و آشفتگیها یا ایجاد خودپنداری مثبت مفید باشند به بیمارآموزش دهیم.
● اقدامات طبی در مورد تغذیه و مایعات
۱) مطابق دستورات برای بیمار امکان تغذیه را فراهم کنیم تا بتواند کمبودهای تغذیه ای را اصلاح و قبل از جراحی پروتئن کافی رابرای ترمیم بافتی فراهم کنیم.
۲) از بیمار بخواهیم ۸ تا ۱۰ ساعت قبل از عمل جراحی خوردن غذا و آب را قطع کند .
۳) به بیمار اطلاع دهیم که اگر برنامه جراحی مربوط به صبح فردا باشد می تواند یک وعده غذایی سبک در عصر قبل از عمل داشته باشد یا اگربرنامه جراحی مربوط به بعدازظهر باشد و هیچکدام از قسمتهای دستگاه گوارشی رادربرنگیرد می تواند صبحانه ای متشکل از مواد نرم مصرف کند.
۴) در بیماران دهیدارته خصوصا بیماران مسن طبق دستورات بیمار را به مصرف مایعات از راه دهان قبل از عمل جراحی تشویق کنیم و طبق دستور مایعات داخل وریدی تجویز کنیم.
۵) بیماران دارای سابقه مصرف مزمن الکل رااز نظر سوء تغذیه و سایر مشکلات سیستمیکی که می توانند خطر جراحی راافزایش دهند و همچنین از نظر دلیریوم ناشی از ترک الکل کنترل کنیم.
● بهینه سازی وضعیت تنفسی و قلبی- عروقی
۱) بیمار را وادار کنیم که ۴ تا۶ هفته قبل از عمل جراحی سیگاررا ترک کند.
۲) به بیمارورزش های تنفسی و چگونگی استفاده از اسپیرومتر تحریکی را در صورت نیاز آموزش دهیم.
۳) بیماران مبتلا به بیماری تنفسی زمینه ای را از نظر عوامل تهدیدکننده وضعیت ریوی مورد بررسی قراردهیم و داروهایی را که می توانند بر بهبود بیمار بعداز جراحی تاثیر بگذارند بررسی کنیم.
۴) دربیماران مبتلا به قلبی- عروقی از تغیر موقعیتهای ناگهانی ، عدم تحریک به مدت طولانی ، هیپرتانسیون یا هیپوکسی و بیش باری سیستم گردش خون با مایعات یا خون اجتناب کنیم.
● تامین عملکرد کبدی و کلیوی
۱) اگر بیمار دچار اختلال کبدی است آزمایشهای مختلف عملکرد کبدی و وضعیت اسید – باز را بدقت بررسی کنیم.
۲) میزان قند خون بیمار مبتلا به دیابت را قبل ، حین و بعداز جراحی مرتبا کنترل کنیم.
۳) استفاده بیمار از داروهای استروئیدی درسال گذشته رابه متخصص بی هوشی و جراح گزارش کنیم.
۴) بیمار را از نظر نشانه های نارسایی فوق کلیه کنترل کنیم.
۵) بیماران دچاراختلالات کنترل نشده تیروئید رااز نظر سابقه تیروتوکسیکوز یا نارسایی تنفسی موردبررسی قرار دهیم.
● تشویق بیمار به تحریک و انجام حرکات فعال بدنی
۱) دلایل معقول برای تغیر موقعیتهای مداوم بعداز عمل رابرای بیمار تشریح کنیم و به بیمار نشان دهیم که بهترین طریقه چرخش از طرفی به طرف دیگر چگونه است و چگونه می تواند بدون ایجاد درد و بدون برهم زدن راههای داخل وریدی و لوله های تخلیه ترشحات یا سایر وسایل روی یک طرف خود قرارگیرد.
۲) در مورد هرنوع موقعیت خاصی که بیمار بعداز جراحی نیاز به قرار گرفتن در آن دارد و اهمیت تحریک تا حدامکان علی رغم محدودیتها برای بیمار صحبت کنیم.
۳) از بیمار بخواهیم که ورزش اندامها راانجام دهد .
۴) از روشهای مناسب حرکت بدن استفاده کنیم و از بیمار بخواهیم همانگونه عمل کند.
▪ توجه به عقایدمذهبی و فرهنگی
۱) به بیمار دردستیابی به کمکهای معنوی که درخواست می کند کمک کنیم . به عقاید هرفرد بیمار احترام بگذاریم و از آنها حمایت کنیم.
۲) درزمان بررسی درد به الگوی کنترل شخصی که بعضی از گروههای فرهنگی از خودنشان می دهند توجه داشته باشیم .
۳) با دقت به حرفهای بیمارگوش کنیم و از مهارتهای ارتباطی و مکالمه ای برای دستیابی به اطلاعات و دیدگاههای باارزش استفاده کنیم.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان