باورهای دوران کودکی خود را مورد تجدیدنظر قرار دهید

بسیاری از افراد باورهای کودکی خود را کنار نهاده‌اند. بسیاری از افراد قادرند که گذشته را رها کنند و هیچ‌گاه به آن باز نگردند. بسیاری دیگر نیز چنین می‌کند، اما اغلب از این کار خود دچار احساس گناه هستند.
بعضی از افراد سال‌ها از این‌که عمرشان را صرف غلبه بر تفکر محدودکننده کرده‌اند، احساس خشم و تلخی می‌کنند. بعضی نیز بالعکس ـ حتی گاه ناآگاهانه ـ تحت تأثیر آن احکام جزمی و نظام‌های اعتقادی که در کودکی در ذهنشان رسوخ کرده قرار می‌گیرند و نسبت به آن باورها دلبسته به‌جا می‌مانند.
همچنین هستند کسانی که در کودکی باور ویژه‌ئی نداشتند تا بخواهند آن‌را پشت سر بگذارند، و اساساً همچنان بی‌باور زندگی می‌کنند. و هستند کسانی که اجازه دادند علم کاذبی که می‌گوید &#۷۸۲;آن‌چه نتوان آن‌را ثابت کرد، وجود ندارد&#۷۸۲; حکمران شیوه تفکرشان باشد.
اگر می‌خواهید به زندگی خویش بنگرید، شاید بهترین وقت برای آزمون و سنجش هر احساسی باشد که درباره آموزش‌های دوران کودکیتان دارید: به‌ویژه تعالیمی که شما را از سئوال‌هائی که واقعاً می‌خواهید به آنها بپردازید باز می‌دارند.
همه فلاسفه و متفکران بزرگ جهان ـ از افلاطون گرفته تا پیتاکوس ـ درباره مفهوم حیات در شگفت مانده‌‌اند. با مطالعه فلسفه می‌بینید که دست کم معاشر افرادی شایسته بوده‌اید.
وقتی از شتاب خویش می‌کاهید و از سکوت و سکون کام می‌جوئید و در شیوه زندگی و عادیتهایتان تغییراتی ایجاد می‌کنید، این توانائی را می‌یابید تا با حقیقت وجودتان به توازن برسید. در نتیجه، حیات و جهان و جایگاهتان در آن را با نگرش تازه‌ئی تجربه خواهید کرد.
شاید پاسخ پرسش‌های کهنه و دیرینه، یک شبه به ذهن نیایند. شاید لازم باشد که چندی در عدم آگاهی به سر ببرید. شاید اگر سال‌ها پنداشته باشید که پاسخ‌ها را می‌دانید یا اگر بر این باور بوده باشید که سئوالی وجود ندارد، این امر آرامشتان را برآشوبد.
اما اگر آگاهانه با عدم آگاهی خود به سر برید، زمانی خواهد رسید که پاسخ‌های خود را خواهید یافت: پاسخ به سئوال‌هائی که آدمیان از روز ازل پرسیده‌اند. و این پاسخ‌ها نه بر پایه ایمان و اعتقاد ـ نه بر اساس احکام جزم ـ بلکه بر مبنای ادراک ژرف تجربه شخصی خودتان خواهد بود.

منبع : مطالب ارسال شده