سرنا

این ساز متشکل است از یک لوله ی مخروطی شکل-که در انتهای بالائی آن((قمیش))قرار می گیرد. سرنا از دسته ی سازهای ((دوزبانه))است و به این ترتیب ((قمیش))آن از دو تیغه ی متکی به هم تشکیل شده و انتهای آن دو در حلقه ای مسطح محصور شده است.
در روی لوله-تعداد ۶ تا ۷ سوراخ تعبیه شده و نوازنده با گذاشتن و برداشتن انگشتان هر دو دست- اصوات حاصله را زیر و بم می کند.
طول ساز کاملا ثابت نبوده و از ۳۰ تا ۴۵ سانتی متر(معمولا)و در بعضی نقاط حتی تا ۶۰ سانتی متر- ساخته شده است.
وسعت صدا نیز در این ساز کاملا ثابت نیست و واضح است که سرناهای بزرگ تر میدان صدائی بم تر از سرناهای کوچک دارند.
▪ حد متوسط(و معمول)وسعت صدا در این سازها از این قرار است:
سرنا-سازی نه تنها محلی-بلکه قدیمی است.در اشعار شعرای ایران به کرات نام ((سرنا))یا((سورنا))یا ((سورنای))آمده است.
در نواحی بختیاری و دزفول سرنای کوچک معمول است.سرنای محلی معمولا با دهل نواخته می شود

http://sazha.blogfa.com/

منبع : مطالب ارسال شده