فلسطین قربانی دیروز، طعمه امروز

«شصت سال از تشكیل دولت یهود در پانزده می ۱۹۴۸ در سرزمین های فلسطین گذشت. امروز با توجه به فرا رسیدن شصتمین سالگرد تاسیس این دولت غاصب در مناطق فلسطینی چه می توان گفت و چه می توان نوشت جز این كه این دولت اشغالگر در طول این سالها مساحت سرزمین های به اشغال رفته فلسطینیان را گسترش داده است.»
احمد عمرابی، تحلیلگر روزنامه البیان با ارایه تحلیلی تحت عنوان فلسطین قربانی دیروز و طعمه امروز نوشت: «اگر بخواهیم ارزیابی در این زمینه و نسبت به این مساله داشته باشیم، می بینیم كه در طول این سالها سه خطای استراتژیك بزرگ در جریان مقاومت ملی فلسطینیان رخ داده است. این خطاهای استراتژیك كه در طول این شش دهه رخ داد را می توان این چنین بیان كرد:
۱) جریان مقاومت مسلحانه فلسطینی حركت خود را با تاخیر آغاز كرد، به عبارتی جریان مقاومت مسلحانه گروه های فلسطینی پس از ده سال از گذشت تشكیل دولت اسراییل و اعلام رسمی موجودیت این دولت در مناطق فلسطینی آغاز شد.
یعنی جنبش فتح در سال ۱۹۵۸ آن هم خارج از سرزمین های اشغالی یا فلسطین تاسیس شد. این جنبش بر این اساس تشكیل شد كه جریان مقاومت مسلحانه در برابر نیروهای اشغالگر اسراییل در مناطق فلسطینی را رهبری كند غافل از آن كه هیچ یك از كشورهای عربی این اجازه را به این جنبش نخواهند داد كه فعالیت مسلحانه را در داخل خاكش انجام دهد و این فعالیت یا جریان مسلحانه را از داخل آن كشور علیه نیروهای اسراییلی در مناطق فلسطینی دنبال و رهبری كند. با توجه به این واقعیت موجود جنبش فتح و پس از آن سازمان آزادی بخش فلسطین چاره ای جز آن نداشت كه مقاومت خود علیه نیروهای غاصب اسراییل را با وسایل دیگری چون جنگ دیپلماتیك یا جنگ رسانه ای دنبال كند.
این كه جنبش فتح ضرورتا و در شرایط موجود آن زمان از این شیوه ها برای مبارزه با رژیم غاصب اسراییل استفاده كرد جای هیچ انتقادی نیست و نمی توان گفت این مساله ضعف سازمانی و سیاسی این جنبش را می رساند اما این وسایل به تنهایی برای مبارزه با سربازان اشغالگر اسراییل كافی نبود و این جنبش باید در كنار وسایلی چون سلاح دیپلماتیك و سلاح رسانه ای جریان مقاومت مسلحانه را نیز دنبال می كرد و سازمان دهی ها و برنامه ریزی های اصلی خود را در این زمینه تعریف می كرد.
۲) دومین اشتباه استراتژیك جریان مقاومت اسلامی فلسطین ارتباط گیری اعضا و رهبران این جریان با رهبران و مسوولان حكومت های عربی بود به گونه ای كه تصمیم گیری های این مسوولان عربی كه مطمئنا بر اساس حفظ منافع ملی خود و حفظ روابط استراتژیك خود با غرب انجام می گرفت تاثیر بسیاری بر كند كردن جریان مقاومت و تضعیف ریشه های این جریان از لحاظ مبارزه مسلحانه گذاشت.
۳) سومین خطای استراتژیك جریان مقاومت اسلامی فلسطین آن بود كه این جریان بیشتر بر مبارزه مسلحانه خارج از سرزمین های اشغالی متمركز شد و تا زمان بسیار طولانی جریان مسلحانه را در خارج از این سرزمین ها دنبال می كرد.
در طول این دوران با توجه به تمامی مشكلات موجود بر سر راه توسعه جریان مقاومت مسلحانه فلسطین در برابر اسراییل، فرماندهی جنبش فتح و پس از آن سازمان آزادی بخش فلسطین چاره ای جز آن نداشت كه بر مبارزه رسانه ای و دیپلماتیك متمركز شود.در این تحلیل آمده است: «همچنین حمایت های مالی گسترده حكومت های عربی از سازمان آزادی بخش فلسطین یكی دیگر از عوامل تضعیف این سازمان و دیگر گروه های فلسطینی تشكیل شده كه درصدد سازمان دهی جریان مسلحانه در برابر اسراییل بوده است.
در سال ۱۹۴۷ دولت های عربی خود را به عنوان وصی بر ملت فلسطین تعیین كردند. به نیابت از مردم فلسطین این حكومت های عربی بودند كه با تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل برای تقسیم فلسطین به دو كشور عربی و یهودی مخالفت كردند. جالب آن است امروز پس از گذشت شصت سال از اشغال سرزمین های فلسطین مردم فلسطین تنها در آرزوی محقق شدن این امر هستند و بلندپرواز ی های این مردم بیش از داشتن یك كشور فلسطینی در كنار یك كشور اسراییلی نیست.»
در پایان آمده است: «اگر بخواهیم دقیق تر درباره جریان مسلحانه نیروهای مقاومت اسلامی فلسطین سخن بگوییم باید گفت كه جریان مقاومت واقعی فلسطینیان در سال ۱۹۸۷ تشكیل شد یعنی زمان آغاز انتفاضه ملی اول فلسطینیان.
در آن زمان مقاومت فلسطینی در برابر نیروهای اشغالگر اسراییل به صورت ملموسی انجام گرفت و در واقع انتفاضه اول فلسطین واقعیت آغاز یك جریان مسلحانه گسترده ملی از سوی مردم فلسطین بود. اما این جریان مسلحانه واقعی تنها پس از گذشت شش سال، بر اثر نوع سیاست های اتخاذ شده از سوی فرماندهی سازمان آزادی بخش فلسطین خاموش شد.
در سال ۱۹۸۸ یاسر عرفات، رییس سازمان آزادی بخش فلسطین بدون آن كه اسراییل رسما به موجودیت دولت فلسطین اعتراف كند به مشروعیت رژیم غاصب اسراییل اعتراف كرد و پس از آن در سال ۱۹۹۳ توافقنامه اسلو از سوی سازمان آزادی بخش فلسطین با دولت اسراییل به امضا در آمد. امروز با گذشت شصت سال از تاسیس دولت اسراییل و با پشت سر گذاشتن بسیاری از وقایع تلخی كه موقعیت و وضعیت مردم فلسطین را به چیزی كه امروز هست تبدیل كرده است می توانیم به نتیجه مهم برسیم كه تنها راه مناسب برای مبارزه با رژیم غاصب و اشغالگر اسراییل مقاومت مسلحانه و سازماندهی و گسترش جریان مقاومت مسلحانه در فلسطین است.

منبع : روزنامه ایران