شهید محمدصالح اسماعیلی

اولین روز از مهر ماه سال ۱۳۲۲ بود كه در روستای (ماموخ) از توابع (حسین آباد) سنندج دیده به جهان گشود. محمد صالح به خاطر تنگناهای مالی خانواده، از ادامه تحصیل بازماند و از آن پس در امور كشاورزی به یاری پدر شتافت. بعدها در اداره آموزش و پرورش، به عنوان سرایدار كاخ جوانان سنندج استخدام شد. پس از مدتی انجام وظیفه در این محل به دلیل عدم تطابق روحیه وی با این شغل، به اداره كل آموزش و پرورش استان كردستان انتقال یافت و در آنجا به عنوان نگهبان مشغول به كار شد. پس از پیروزی انقلاب و شكل گیری نظام اسلامی، تحركات موذیانه گروهكهای ضد انقلاب در برخی نقاط كشور و از جمله كردستان آغاز شد و مردم این خطه از توطئه های مزدوران بیگانه بی نصیب نماندند. مقابله با گروهكهای مسلح كه آن روزها بر شهرهای كردستان به ویژه سنندج مسلط بودند بر آنها گران آمد. لذا محمد صالح را دستگیر و مدتی زندانی كردند. ضد انقلاب به ناچار، او را از سنندج به روستای (كیلانه) منتقل كردند و همچنان زیر شكنجه های وحشیانه قرار دادند. سرانجام دشمن كه از مقاومت او مستاصل شده بود، اعلام كرد كه (یا اعدام می شود و یا در قبال پرداخت فلان مبلغ آزادش می كنیم. ) خانواده شهید با فروختن منزل مسكونی خود، وجه تعیین شده از سوی ضد انقلاب را تامین و محمدصالح را از چنگال شان آزاد كردند. شهید كه دیگر از عمق جان با ماهیت پلید و خوی ددمنش این محاربان با خدا آشنا شده بود، بعد از آزادی، با عزمی جزم تر به مبارزه خویش علیه آنان ادامه داد و با عضویت در سازمان پیشمرگان مسلمان كرد، مبارزه خود را وارد مرحله جدیدی كرد. اراده راسخ محمد صالح در این مبارزه بی امان، دشمنان او را به تنگ آورده بود و خشم آنان را بیش از پیش علیه او برانگیخت. سرانجام نیز برای از میان بردن این مجاهد فی سبیل الله، زبونانه به ترور متوسل شدند و پس از یكبار ترور نافرجام، عاقبت در روز دوازدهم خرداد سال هزار و سیصد و شصت و دو، او را در نزدیكی خانه اش، ناجوانمردانه شهید كردند.

منبع : روزنامه جوان