چند سالی گذشته خانم درخشنده ( نقدی بر رویای خیس )

خیلی دوست دارم ببینم واكنش پوران درخشنده به لحظاتی كه تماشاگر اصلا با شخصیت های داستانش همذات پنداری نمی كند چه گونه است.آیا این نوع برخورد را بر می تابد یا نه؟ او این بار به سراغ سوژه ای رفته كه مخاطب دوسه سالی می شود آن را فراموش كرده و دیگر دغدغه اش نیست.
فیلمساز فراموش كرده كه از زمان ساخت فیلم تا اكران همه چیز عوض شده و دیگر روایت عاشقانه دختر و پسر اینگونه شكل نمی گیرد یا اگر هست برای همه نیست."رویای خیس" مقطع نوجوانی زندگی (آرش) و مختصات ویژه این دوران را به عنوان بستر قصه انتخاب کرده .
دورانی که به زعم درخشنده از پیچیدگی های خاصی نسبت به نوجوانی دختران برخوردار است. بازتاب کشمکش های پدر و مادر این بار در پناه بردن آرش به عشقی ناآگاهانه بروز می کند. این بار هم تم مشترک رابطه عاطفی مادر است که آرش را دچار بحران و پناه بردن به تنهایی پدر می کند.
فیلمساز، بدون آنکه سعی کند به گرایش عاطفی مادر جهت خاصی بدهد، درست مانند "شمعی در باد"، بیشتر سعی دارد مخاطب را به ارزیابی وادارد. این بار بر خلاف "شمعی ..." مادر از زندگی جدید خود چشم می پوشد تا شرایط را برای آرش راحت تر کند(همان كلیشه و یا اتفاق هایی كه اصلا تماشاگر نمی پذیرد) و در انتها برای هدف مشترکشان (آرش) به همراهی با پدر می رسد.
فیلم با تغییری اساسی در پایان، نسبت به نسخه نمایش داده شده در جشنواره فجر سال گذشته، به پایانی تراژیک می رسد. پایانی كه به صورت چماغی بالای سر می خواهد بگوید این كار بد است و نكنید و چنین و چنان.البته پایانی كه الان می بینیم به مراتب قابل فهم تر از پایانی است كه در جشنواره فیلم فجر دیدیم و همه چیز به خیر و خوشی تمام شد و در نهایت یكی از نوجوانان قصه به بدترین شكل ممكن جمله ای آموزنده را می گفت.مثل اینكه"ای كاش از اول به حرف پدرمادرامون گوش می كردیم تا كارمون اینجوری نمی شد".
اما در شخصیت پردازی افراد جز آرش که نوجوانی با مسائلی خاص طراحی شده، بیشتر به خصوصیات تیپیک رجوع شده: پدر و مادر دختر (نازنین) نمونه چنین رویکردی هستند که برخاسته از تفکر سنتی است، هر چند این رویکرد در کنار اشتغال نازنین به نواختن پیانو و ... می تواند آنها را به نوعی سنت زده هایی معرفی کند که قصد دارند روشنفکرنمایی کنند، اما عملاً توان آن را ندارند. در مورد شخصیت پردازی پدر آرش سعی شده با تکیه بر قصه فرعی و گذشته او، این شخصیت بعد پیدا کند و عملکرد غیرسنتی اش ریشه در تجربه گذشته او داشته باشد. گذشته ای که در اتاقی قفل زده شده تا در موقع لزوم گشوده شود..
به علاوه گذشته ای که برای پدر به تصویر درمی آید، بسیار ذهنی و شخصی است. در جغرافیایی نامعلوم با پوشش های ناآشنا و ... که متأسفانه در علل ناکامی پدر در عشق جوانی هم به موارد عامی پرداخته شده و به نظر می آید کوتاهترین راه برای گذر سریع از قصه فرعی و بازگشت به روایت زمان حال است.. "رویای خیس" با اینکه موضوع حساس و ظریفی را محور قرار داده، در جزئیات و پرداخت، ظرافت کمتری را در نظر گرفته است.
تماشاگران در سالن سینما شاهد بودند كه دوسه بار بوم صدا در كادر می آید و یا در بعضی صحنه ها ابروهای "نازنین" تمیز و در جایی نامرتب بود. به خصوص در روند دیالوگ ها و اتفاقاتی که منجر به فرار دو نوجوان و گرفتاری در دره می شود. به همین جهت است که نگاه احساسات زده آن تا حد زیادی موضوع حساس مطرح شده را تحت تأثیر قرار می دهد و کمرنگ می کند. اما پوران درخشنده همچنان دغدغه اش دوران گذاری است كه پیش از این طی شده است.امروز "بچه های ابدی" را ساخته و باید منتظر بود تا در جشنواره فیلم ،واكنش ها را را ببینینم..

نویسنده: مجید توكلی

منبع : سایت خبری ـ تحلیلی سینمای ما