از وقتی اوتار رفت

● کارگردان: جولی برتوچلی. فیلم‌نامه: جولی برتوچلی، راجر بوبوت. بازیگران: استر گورینتین، نینو خمازوریچ، دینارا دروکارا. مدت: ۱۰۳ دقیقه.
سه زن، نماد سه نسل از یک خانواده، در گرجستن بعد از اتحاد شوروی، به سختی گذران زندگی می‌کنند. مادر مسن، اکا، تلویزیون نگاه می‌ند و منتظر است دختر میان‌سالش، ماریا، بعد از کار، به خانه برگردد. نوه‌اش، آدا، دانشجوی آرمان‌گرا، عامل پیوند بین این دو زن است. اما یک چیز کم است و آن‌هم اوتار است؛ پزشکی ماهر و پسر مورد علاقهٔ اکا، که در پاریس، کارگری می‌کند. اکا مشتاقانه چشم انتظار نامه‌های اوست و آنها را بارها و بارها می‌خواند. زمانی‌که به مارینا و آدا خبر می‌رسد که اوتار مرده، تصمیم می‌گیرند کاری کنند که نامه‌نگاری‌های او ادامه پیدا کند و برای خوشحالی اکا، نامه‌های جعلی از طرف او می‌فرستند. آیا سرانجام دروغ‌هایشان فاش خواهد شد؟ بازی هر سه بازیگر عالی و به‌خصوص گورینتین در نقش اکا، قابل تحسین است. در نود سالگی، او در نقش زنی است مادرسالار، قوی و در عین حال آسیب‌پذیر، آزاردهنده ولی در نهایت به شدت آگاه. تصویری که او از عشق ناب مادر به پسری غایب، ارائه می‌دهد، مسرت‌بخش است ولی در عین حال این پرسش را به‌وجود می‌آورد که آیا او در این کار، راه افراط نپیموده؟ فرصت فیلم‌برداری در گرجستان، این امکان را برای کارگردان فراهم کرده که به فیلم‌اش، لحنی همگانی‌تر ببخشد. انتقال به پاریس، برای جستجوی اوتار نیز، تضاد ماهرانه‌ای با فضای گرجستان ایجاد کرده است. این فیلم زیبا که به شما گرما خواهد بخشید، تأکیدی است بر روابطی که نسل‌های یک خانواده را به هم پیوند می‌دهد و اینکه چرا آنان را که دوست داریم حمایت می‌کنیم و چرا، گاهی نیز باید رشته‌های پیوند را پاره کنیم.

منبع : مجله دنیای تصویر