آگاهی و نگرش کادر پرستاری نسبت به نقش خود در دستیابی به اهداف آموزش نوین در بیمارستانهای غرب مازندران

● مقدمه:
امروزه گسترش دانش پزشكی اثر عمیقی بر رویههای پزشكی، الگوها و روشهای مراقبت از بیمار گذاشته است. در همین راستا آموزش و مهارتهای پرستاران نیز گسترش یافته و تغییرات ناگهانی در نقشهای پرستار پدید آمده است (١). آموزش بالینی بخش اساسی و مهم آموزش پرستاری را تشكیل میدهد. یکی از عوامل مؤثر در آموزش بالینی حضور یك مربی بالینی كارآمد میباشد که بتواند نقش تسریع كنندهای در آموزش
دانشجویان ایفا نماید. در همین راستا در كشور ما نوع نوینی از آموزش بالینی طراحی شـد و تحت عنوان كارآمـوزی در عرصه نـام گرفت. حضور فعال همكاران بالینی (پرسنل) علاقمند و فعالیت آنها در امر آموزش یكی از موارد تسهیل كننده در رسیدن به اهداف این آموزش نوین بشمار میرود چرا كه دانشجویان در تمامی دوران كار آموزی در تماس مستقیم و نزدیك با آنان بوده و در واقع آنها الگوی حاضر برای دانشجویان بشمار میروند (۲). محمدی نیز در پژوهش خود نشان داد كه ۸۰ درصد از نمونههـا (دانشجـو و مربـی) معتقـد بودنـد كه بیشترین مشكلات آموزشی بالینی عدم همكاری پرسنل و دانشجو میباشد (۳).
چنانچه پرسنل پرستاری از این نقش خود آگاه باشند و در محیطهای بالینی دانشجویان را مورد حمایت قرار دهند دانشجویان مطالب زیادی را خواهند آموخت (۴). از طرفی در صورت وجود ارتباط آموزشی ضعیف بین دانشجو و پرسنل، دانشجویان نسبت به یادگیری بالینی، نگرشی منفی خواهند یافت می معتقد است عوامل مختلفی وجود دارند كه میتوانند در یادگیری بالینی دانشجویان مؤثر باشند كه از جملـه آنها مـیتوان به آمادگی وسـایل و تجهیزات، آمادگی دانشجو در بالین، آمادگی مربی و آماده بودن پرسنل پرستاری جهت ایفای نقش كمك كننده و كاملاً آموزش دهنده، اشاره
نمود (۵). بنابراین افزایش آگاهی و وجود نگرشی مثبت در پرسنل نسبت به نقش خود در آموزش دانشجویان امری ضروری به نظر میرسد. اما آیا به راستی اهداف آموزش نوین اجراء گردید و آیا پرسنل از اهمیت نقش خود در آموزش دانشجویان خصوصاً دانشجویان عرصه كه یكسال را با آنان میگذرانند آگاهند؟ و آیا نگرشی مثبت نسبت به نقش خود در اجراء آن دارند؟ پژوهشگر بر آن است تا با انجام پژوهش حاضر و مد نظر قرار دادن اهدافی چون سنجش میزان آگاهی و نگرش پرسنل نسبت به نقش خود در اهداف آموزش نوین پرستاری (كار آموزی در عرصه) و بررسی ارتباط برخی خصوصیات آنها با میزان آگاهی و نگرششان این امر را مورد بررسی قرار دهد. شاید با بررسی نتایج حاصل بتوان دستیابی به اهداف واقعی كار آموزی در عرصه و آموزش نوین پرستاری را تسهیل نموده و از اتلاف احتمالی یكسال آموزش تحت عنوان كار آموزی عرصه در بخشهای بدون كارآیی آموزش مهارتی پیشگیری كرد.
● مواد و روشها:
در ایـن پژوهش توصیفـی تحلیلـی جامعـه پژوهش كلیه كادر پرستاری شاغل در بیمارستان- های شهرستان تنكابن و رامسر در نظر گرفته شد كه مشغول به انجام وظیفه در شیفتهای مختلف بودند. تعداد ١۰٦ نفر كادر پرستاری اعم از پرسنل عادی، سرپرستار، سوپروایزر یا پرسنل مسئول (Staff) دارای مدرك فوق دیپلم یا كارشناسی پرستاری (كارشناس ارشد و دكترا در نمونهها وجود نداشت) شركت داشتند كه بصورت قرار دادی، طرحی یا رسمی (رسمی قطعی یا آزمایشی) مشغول به انجام وظیفه بودند. این پرستاران در شیفتها و بخشهای مختلف كار میكردند.
ابزار گـرد آوری دادههـا پرسشنامـهای سه قسمتی بود، که پژوهشگر با کمک همکاران آن را در بخشها و شیفتهای مختلف در اختیار نمونههای پژوهش قرار داد و سعی بر آن بود که زمان پاسخگویی به پرسشنامه، ساعاتی غیر از ساعـات شلوغ و پـر کار پرسنـل باشد، تا جوابگویی به سئوالات با تمرکز انجام گیرد. قسمت اول پرسشنامه به بررسی مشخصات فردی پرداخته، قسمت دوم در ارتباط با تعیین نگرش و قسمت سوم مربوط به سنجش آگاهی بود. قسمت اول مربوط به گردآوری اطلاعات شخصی از قبیل جنس، وضعیت تأهل، سابقه آموزشی، مدرک تحصیلی، نوع بخش محل کار، سابقه کار و... بود. در قسمت دوم پرسشنامه ۲١ عبارت مربوط به تعیین نگرش قرار داشت که طبق معیار لیکرت به ۴ قسمت از کاملاً موافق تا کاملاً مخالف تقسیم شده بود. حداقل امتیاز این قسمت ۲١ و حداکثر امتیاز آن ۸۴ محاسبه گردید و دامنه این تغییرات مبنای تقسیمبندی نگرش به ۳ رده نگرش منفی، مثبت ضعیف و مثبت قوی در نظر گرفته شد. بخش سوم به سنجش آگاهی مربوط بود و ۱۱ عبارت را شامل میشد. پاسخ هر عبارت بهصورت صحیح (۱+)، غلط (۱-) و نمـیدانم (۰) تقسیمبندی گردید. حداکثر نمره این قسمت ١١+ در نظر گرفته شد و با توجه به امتیازات بدست آمده در این بخش میزان آگاهی نمونهها به دو سطح تقسیمبندی شـد، بدینترتـیب که افرادی که امتیـاز آنها از
٧٥ درصد حداکثر نمره پرسشنامه کمتر بود در سطح ضعیف و بالاتر از آن در سطح مطلوب قـرار داشتند. اعتبار پرسشنـامه به روش اعتبـار محتـوی سنجیده شـد و اعتماد آن با توجـه به فرمول آلفا کرونباخ و روش آزمون مجدد حدود ٩١ درصد محاسبه گردید. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس و کای دو و آزمونهای توصیفی با کمک نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
● نتایج:
یافته هـا نشـان داد كه اكـثریت نمونههـای پژوهش (۹۶/۸۳ درصد) را زنان تشكیل داده و بیشترین آنان (٦/٧۲ درصد) متأهل بودهاند. به علاوه اكثر نمونهها (٦/۹۰ درصد) دارای مدرك تحصیلی كارشناسی بوده و هیچیك مدركی بالاتر از آن نداشتهاند. بیشتر آنان (۵/۲۶ درصد) در بخشهای متنوع داخلی و اكثریت (۸/۶۸ درصد) به صورت چرخشـی مشغول به كار بودهانـد. از نظر وضعیت استخدامـی بیشترین افراد (۶٧ درصد) به صورت استخدام رسمی مشغول به انجام وظیفه بودند. ۸/۳۶ درصد واحدهـا در محدوده سنـی ۴۰ـ۳۰ سال قـرار داشته و ۱/۳۲ درصد از آنان سابقه كار بین ۱۴ـ ٧ سال داشتند. از نظر رده شغلی بیشترین واحدهای پژوهش (۴/٧۶ درصد) را پرسنل عادی تشكیل میدادند ٩/۶٧ درصد از نمونهها سابقهای از آموزش تئوری یا عملی به دانشجویان را ذكر ننمودهاند. دیگر یافتهها بیانگر آن است كه ٥/٧۴ درصد نمونهها یعنی اكثریت آنها آگاهی مطلوبی نسبت به نقش خود داشتند.
در بررسی كه بر روی تك تك عبارات انجام گرفت مشخص گشت كه بیشترین فراوانی پاسخ صحیح (۲/۹٧ درصد) مربوط به عبارات ًكادر پرستاری در ایجاد الگوی آموزش مناسب نقش مؤثری دارند ً میباشد. از طرف دیگر بررسی تك تك عبارات نشان داد كه بیشترین افراد (٥/۲۴ درصد) نسبت به عبارت ً در برخی روشهای جدید آموزشی دانشجو پس از دروس تئوری آموزش بالینی را در بخش زیر نظر پرستاران بالینی آغاز مینمایند ً پاسخ غلط دادهاند. میانگین نمره آگاهی ۰۲/۹ با انحراف معیار ۱۸/۲ بود. در مورد نگرش پرسنل یافتهها نشان داد، هر چند نگرش منفی در هیچ یك از واحدهای پژوهش وجود نداشت، اكثریت نمونهها (٥/٥٧ درصد) از نگرش مثبت ضعیفی برخوردار بودهاند. میانگین نمره ۵۹/۶۱ با انحـراف معیـار ۵۷/۸ بـود و ٧/۳۸ درصـد از نمونههـای حاضـر معتقـد بودند كه آمـوزش دانشجو با انجام وظایف تداخل ایجاد مینماید. دیگر یافته بین میزان آگاهی و مشخصات فردی ارتباط معنیداری نشان نداد. لیكن تجزیه و تحلیل دادهها مشخص میكند كه میزان آگاهی مطلوب در زنان، افراد متأهـل، سوپروایزرهـا و شاغلین شیفت صبح بالاتر میباشد و بیشترین درصد آگاهی ضعیف در افراد دارای سابقه كار ۲۱ به بالا و سن بالاتر از ٥۰ سال به چشم میخورد. اما یافتهها در مورد ارتباط نوع نگرش با برخی مشخصات فردی نشان داد كه بین نوع نگرش با جنس، تأهل، سطح تحصیلات، بخش، دانشگاه، سن و سابقه كار ارتباطی وجود ندارد ولی نگرش با شیفت كاری وضعیت استخدامی سابقه آموزش و رده شغلی مرتبط است (۰۵/۰P<).
در مورد نوع نگرش و شیفت كاری یافته ها نشانگر آن است كه ٧۲ درصد افراد شاغل در شیفت صبح دارای نگرش مثبت قوی نسبت به نقش خود در آموزش نوین پرستاری (كارآموزی در عرصه) بودهاند در حالی كه ۸۰ درصد شاغلین شیفت عصر نگرش مثبت ضعیفی نسبت به نقش خود داشتهانـد. در مـورد وضعیـت استخدامـی، اكثریت افراد (۹/٦٧ درصد) طرحی و١۰۰ درصد افراد قراردادی از نگرش مثبت قوی برخوردار بودند. یافته ها در ارتباط با سابقه آموزش حاكی از آن است كه ۶٥ درصـد از افراد دارای سابقه آموزش، از نگرش مثبت قوی برخوردار بودهاند. در مقـابل اكثریت نگرش مثبت ضعیـف (۹/۶۳ درصد) در افراد بدون سابقه آموزش به چشم میخورد و سرانجام در مورد ارتباط معنیدار بین رده شغلی و نوع نگرش، دادهها نشان داد كه اكثریت پرسنل مسئول یا سوپروایزر (٥/۸٧ درصد) از نگرش مثبت قوی برخوردار بودند. در مقـابل اكثریت پرسنل عـادی (۷/۶۶ درصـد) نگرش مثبت ضعیفی داشتهاند.
دادههـا در ارتبـاط با نوع نگرش و مـیزان آگاهی پرسنل از نقش خود نشان داد كه اكثریت نمونهها (۳/۴۴ درصد) با نگرش قوی، دارای آگاهی مطلوب بودهاند و بیشترین درصد نگرش مثبت ضعیف (۶۳ درصد) به افراد با آگاهی ضعیف تعلق داشت. هر چند این دادهها از نظر آماری معنیدار نبودهاند، آنچه مسلم است هیچ نگرش مثبتی بدون آگاهی امكانپذیر نمیباشد.● بحث:
در این پژوهش مشخص گردید که اكثریت نمونه ها آگاهی مطلوبی نسبت به نقش خود داشتند و در بررسی كه بر روی تك تك عبارات انجام گرفت مشخص گشت كه بیشترین فراوانی پاسخ صحیح مربوط به عبارات ًكادر پرستاری در ایجاد الگوی آموزش مناسب نقش مؤثری دارند ً میباشد. به نظر پژوهشگر حضور مداوم دانشجویان به خصوص دانشجویان كار آموزی در عرصه و ارتباط مداوم پرسنل با آنان آگاهی پرسنل را نسبت به برنامه جدید كار آموزیها و كارآموزی در عرصه ارتقاء میدهد و آنان از این مطلب كه خواسته یا ناخواسته در ارتباط و تعامل با دانشجویان قرار خواهند گرفت و لذا در زمینه رسیدن به اهداف آموزش بالینی نقش خواهند داشت، آگاه گشتهاند. هرو آبادی معتقد است پرسنل در نقش مربی الگوهای مناسبی برای یادگیری دانشجویان میباشند (۶). در پژوهش نی یر لی نیز دادهها نشان داد كه اكثریت كاركنانی كه در برنامه آموزش شركت داشتند خود را به عنوان حامی، راهنما و الگو پذیرفته و بر این امر آگاه بودند (۷). مورد قابل بحث دیگر پاسخ غلط یا نمیدانم اکثر نمونههـا به عبارت ًدر برخـی روشهـای جدید آموزشـی دانشجـو پس از دروس تئوری آموزش بالینی را در بخش زیر نظر پرستاران بالینی آغاز مینمایند ً نشان میدهد که درگیری زیاد پرسنل در بخش و عدم وجود امكانات كافی نظیر اینترنت موجب عدم آگاهی پرسنل نسبت به برنامههای پرستاری كشورهای دیگـر و معنا و مفهـوم این نوع آموزشهـا میباشد. بنابراین مدیران پرستاری باید با آموزش كادر خود، آنان را آگاه نموده و آماده پذیرش نقش آموزش برای دانشجو نمایند (۸) و اما در ارتباط با نگرش پرسنل یافتهها نشان داد، هر چنـد نگـرش منفـی در هیـچ یك از واحدهای پژوهش وجود نداشت، ولی اكثریت آنها از نگرش مثبت ضعیفی برخوردار بودهاند.
به اعتقاد پژوهشگر به دلیل تراكم كاری و احساس مسئـولیت در قبـال بیمار، پرسنـل علیرغم آگاهی خوب نگرش مثبت ضعیفی نسبـت به ایفـای نقش خود در آمـوزش دانشجویان دارند. شاید آنها بر این باورند كه گذاشتن وقت برای آموزش به دانشجویان میتواند از ارائه مراقبت كافی به بیمار جلوگیری نماید. همان طور كه برخی از نمونههای حاضر معتقد بودند كه آموزش دانشجو با انجام وظایف تداخل ایجاد مینماید و نیز تعدادی بر این باور بودند كه مدت زمانی كه كادر پرستاری جهت آموزش دانشجویان صرف میكنند از زمان مفید مراقبت از بیماران میكاهد. یکی دیگر از دلایل این امر شاید مسایل اقتصادی است چرا كه آموزش به دانشجویان از وظیفه پرسنلی آنان نمیكاهد و آنان خود را موظف میدانند كه كلیه وظایف خود را به همراه آموزش انجام دهند، بنابراین ممكن است تصور نمایند آموزش به دانشجویان نوعی اضافه كار محسوب شده و باید برای انجام آن مورد تشویق قرار گیرند. در این زمینه ١۳/٧۰ درصد از نمونههای پژوهش معتقد بودند كه در قبال شركت در فعالیتهای آموزش دانشجویان باید حقالزحمه آموزش به آنان تعلق گیرد. به اعتقاد كوئین پرسنل پرستاری باید آموزش دانشجویان را وظیفه خود بدانند تا بتوانند با رغبت در مواقع لزوم آنان را مورد حمایت قرار داده و تجربیات خود را به آنان انتقال دهند (۹) .
دیگر یافتهها گویای ارتباط معنیدار آماری بین نوع نگرش با شیفت كاری، وضعیت استخدامی، سابقه آموزش و رده شغلی است. به نظر میرسد فعالتر بودن شیفت صبح و حضور بیشتر دانشجویان در ایجاد نگرش مثبت قوی نقش داشته باشد، در مقابل افراد شاغل در شیفت عصر بدلیل تماس كمتر با دانشجو نسبت به صبح از نگرش ضعیفتری برخوردارند. در پژوهش نی یرلی نیز تماس بیشتر با دانشجو در ایجاد احساس مسئولیت و انگیزه آموزش در پرسنل تأثیر داشته است (۱۰). همچنین در زمان پركاری دانشجویان، میتوانند به آنها در كارهایی نظیر شرح حال گرفتن، گزارش نویسی و مراقبتها كمك نمایند (١۱). در مورد وضعیت استخدامی، اكثریت افراد طرحی و تمامی افراد قراردادی از نگرش مثبت قوی برخوردار بودند.
شاید بتوان گفت كه پرسنل طرحی و احیاناً قراردادی به دلیل اینكه مدت زمان كوتاهتری از پایان تحصیلات آنان میگذارد نگرش مثبت بیشتری نسبت به نقش آموزش خود دارند. زیرا خود آنهـا در زمان دانشجویـی به مؤثر بـودن همكاری پرسنل در امر آموزش پی بردهاند. نتیجه برخی پژوهشها نشان میدهد كه پرستاران تازه فـارغالتحصیل شده توانایـی ایفا نقش مربـی را دارند و باید داشته باشند (۱۲).
یافته ها در ارتباط با سابقه آموزش حاكی از آن است كه ۶٥ درصد از افراد دارای سابقه آموزش از نگرش مثبت قوی برخوردار بودهاند. در مقابل اكثریت نگرش مثبت ضعیف در افراد بدون سابقه آموزش به چشم میخورد. واضح است كه پرسنل دارای سابقه آموزش به این دلیل كه با دانشجویان و نیازهای آموزش آنان آشنا میباشند نقش خود را در امر آموزش مؤثر میدانند. تایلور در پژوهش خود به این نتیجه رسید که آگاهی از نقش و پذیرش آن به تجربه قبلی آموزش فرد مربوط است (١۳).
یكی از تفاوتهای عمده بین پرسنلی كه نقش خود را به عنوان یك الگوی آموزش میپذیرند با آنهایی كه این نقش را قبول ندارند، سوابق آموزشی میباشد به نحوی كه افراد با سابقه آموزشی بالاتر پذیرش بیشتری نیز نسبت به نقش خود دارند (۱۴). و اما ارتباط معنیدار بین رده شغلی و نوع نگرش نشان داد كه اكثریت پرسنل مسئول از نگرش مثبت قوی برخوردار بودند. در مقابل اكثریت پرسنل عادی دارای نگرش مثبت ضعیفی بودند. در توضیح مطلب فوق باید بیان كرد كه پرسنل مسئول به دلیل داشتن نقش رهبری و هماهنگ كننده در ارائه خدمات به بیماران و آشنایی بیشتر با بخش و نحوه توزیع فعالیتها، در ارتباط بیشتری با دانشجویان بوده و لذا نگرش مثبتتری نیز دارند. در مقابل پرسنل عادی بیشتر سرگرم انجام وظایف محوله و روزمره بوده و كمتر خود را در مقابل دانشجویان مسئول احساس میكنند. نمونههای پژوهش لوندی نیزبه این امر اشاره داشتند که تماس با دانشجویان برای خود پرسنل نیز انگیزه آموزش ایجاد مینماید (۱۵).
سرانجام ارتباط بین نگرش و میزان آگاهی پرسنل از نقش خود نشان داد كه اكثریت نمونهها با نگرش قوی، دارای آگاهی مطلوب بودهاند و بیشترین درصد نگرش مثبت ضعیف به افراد با آگاهی ضعیف تعلق داشت. آنچه مسلم است هیچ نگرش مثبتی بدون آگاهی امكانپذیر نمیباشد. یافتههای پژوهش نیز این امر را تأیید میكند. نتایج برخی پژوهشها نشان میدهد پرستارانی كه نسبت به نقششان در امر آموزش آشنا بودهاند رضایت و انگیزه بیشتری از ایفای نقش آموزشی خود داشتهاند (۱۶).
نی یرلی نیز در نتیجهگیری پژوهش خود به این موضوع اشاره میکند که، پرسنل تنها با آگاهی از نقش خود است كه میتوانند آن را با رغبت ایفاء نمایند (١۷). هروآبادی در این زمینه مینویسد مدیران میتوانند افراد واجد شرایط را انتخاب نموده، آنها را آموزش دهند تا آمادگی و میل شركت در برنامههای آموزشی دانشجویان را در آنها ایجاد نمایند. آنچه مسلم است انتقال آموزش نظری به عرصه كار زمانی تسهیل میگردد كه پرستاران در كلیه سطوح از تغییراتی كه در اثر آموزش پدید میآید حمایت نمایند (۱۸). در انتها میتوان گفت پرستارانی كه نسبت به نقش خود در امر آموزش آشنا باشند و رضایت و انگیزه بیشتری از ایفای نقش آموزشی خود داشته باشند با آگاهی از نقش خود میتوانند آن را به بهترین نحو ایفاء نمایند و دستیابی به اهداف آموزشی را تسهیل کنند. بنابراین با ایجاد برنامههایی جهت ارتقاء آگاهی و نگرش پرسنل شـکاف همیشگـی بالیـن و آمـوزش بر طـرف خواهد شد.

فلورا رحیم آقایی
عضو هیأت علمی گروه پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنكابن
Email: f_aghaee@yahoo
معصومه فغانی،
خاطره سیلانی
منابع:
۱. نیك شكرنیاف. در ترجمه: مدیر و رهبر اثربخش در پرستاری. داگلاس ل (مؤلف). تهران: انتشارات بشری. ١۳٧٧.
۲. Lunday K. “Developing clinical learning sites for undergraduate Nursing students“. AORN journal July ۱۹۹۹: ۱–۷.
۳. محمدی ق. ارزشیابی تأثیر برنامه كارورزی در عرصه به سطح شایستگی بالینی دانشجویان پرستاری در زمینه مراقبتهای بعد از عمل در دانشكده پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشكی تهران. پایاننامه كارشناسی ارشد. دانشكده پرستاری مامایی تهران. ۱۳٧۶.
۴. هروآبادی ش، مرباغی ا. مدیریت پرستاری ـ مامایی. انتشارات دانشگاه علوم پزشكی و خدمات بهداشتی درمانی ایران. تهران ١۳٧٥: ۴۸۶.
۵. Quinn F. The principles and practice of nurses education. St Louis. Mosby, ۱۹۹۵.
۶. Dunn S.Undergradute Nursing Student Perception of Clinical Learning environment. Journal of advanced nursing ۹۹۷; ۲۵:۱۲۹۹-۱۳۰۶.
۷. Nearly A.Difining the role of assessors,mentors and supervisors.Nursing standard ۱۹۹۹; ۴۲: ۳۴-۳۹.
۸. Dunn S.Undergradute Nursing Student Perception of Clinical Learning environment. Journal of advanced nursing ۱۹۹۷; ۲۵: ۱۲۹۹-۱۳۰۶.
۹. Taylor H. Measuring the socialization of graduat and diplomate nurses using the corwin role orientation scale. Journal of advanced nursing ۲۰۰۱: ۲۰-۲۸.
۱۰. Nearly A.Difining the role of assessors,mentors and supervisors.Nursing standard۱۹۹۹; ۴۲: ۳۴-۳۹.
۱۱. Jay A F. “BeneFits associated with serving as a preceptor for dietetic intens”. Journal of American dietetic Association ۲۰۰۰: ۱–۴.
۱۲. May N. “Working to learn and learning to work“. Education today ۱۹۹۸; ۱۸: ۶۳۰–۶۳۶.
۱۳. Ohrling K, Hallberg I. The meaning of receptorship: nurses lived experience of being a preceptor. Journal of advanced nursing ۲۰۰۰; ۴: ۵۳۰-۵۳۸.
۱۴. Bawles N. “Acritial appraisal of preceptorship“ Nursing standard ۱۹۹۵; ۹ (۴۵): ۲۵- ۲۸.
۱۵. قابلجو م. راهنمایی مدیریت پرستاری. تهران: انتشارات شهر آب. ١۳٧١.
۱۶. Bawles N. “Acritial appraisal of preceptorship“ Nursing standard. ۱۹۹۵. ۹ (۴۵): ۲۵- ۲۸.
۱۷. Nearly A. Difining the role of assessors, mentors and supervisors. Nursing standard ۱۹۹۹; ۴۲: ۳۴-۳۹.
۱۸. Dunn S.Undergradute Nursing Student Perception of Clinical Learning environment. Journal of advanced nursing ۱۹۹۷; ۲۵:۱۲۹۹-۱۳۰۶.
Abstract
Title: Nursing staffs attitude and awareness about their role in new nursing education program.
Authors: F. Rahimaghaee, M. Faghani, Kh. Silani.
Introduction: Clinical education is the basic part of nursing education program. Preceptorship is one of the effective factors in clinical education. In this regard, a new kind of clinical instruction was designed in our country and was named as training in field. The active presence of interested clinical colleagues and their activity in the field of instruction is considered as one of the facilitating factors in attaining the aims of new instruction since students are in direct contact with the instructors as their role model throughout the training period. Meanwhile, for the personnel, it seems a necessity to have a positive attitude towards their roles in instructing students.
Mothods: The present study is a descriptive study with the purpose of investigating the awareness and attitude of staff nurses about their role in the new nursing education program. The study samples consisted of ۱۰۶ BS nursing staffs. The instrument for collecting the data was a questionnaire. Descriptive statistics, K test and analysis of variance were used in this study.
Results: The findings of the research indicated that majority of the nurses had appropriate awareness with positive attitude (۷۴/۵%). Meanwhile, the highest number of those with weak positive attitude was for those with weak awareness (۵۷/۵%). Other findings showed no significant relationship between samples’ demographic characteristics and their awareness. But there was a significant relationship between some demographic characteristics, like type of employment, working shift, occupational rank, educational experience and their attitude.
Discussion: The findings of the research showed that the majority of nurses with positive attitude had appropriate awareness and majority of stuff with weak positive attitude had weak awareness.
Obviously, if nurses support the changes in education, its transition from theoretical education to in field will be facilitated. Nursing managers and educators can improve staffs’ awareness and encourage them to have a positive attitude in order to play their role better.
Keywords: Awareness of the role, attitude of the role, new nursing education program, nursing staff.

منبع : مجله دانشکده پرستاری و مامایی