آرسنال

شهر زیبا و صنعتی لندن. از جمله شهرهای متمدن و قدیمی اروپا به‌شمار می‌آید و مردم این شهر همواره به ورزش فوتبال علاقه فراوانی دارند از این‌رو تیم‌های زیادی در این شهر به‌وجود آمدند. یکی از این تیم‌ها، تیم پرافتخار آرسنال است.
با ۱۳ قهرمانی لیگ و ۹ جام حذفی آرسنال را باید یکی از نام‌های بزرگ در فوتبال انگلیس به‌شمار آورد. در این ادعا هیچ شکی وجود ندارد.
داستان زندگی آرسنال در سال ۱۸۸۶ و با نام باشگاه دایل اسکوئر IFC Dial Square آغاز شد. تیمی متعلق به کارخانه اسلحه‌سازی سلطنتی در جنوب شهر لندن از همان زمان لقب تفنگداران ”The Gunners“ به این تیم اطلاق شد، اما مدتی بعد نام تیم به وولویچ اف سی آرسنال، تغییر یافت. تیم در سال ۱۸۹۱ حرفه‌ای شد و ۲ سال بعد به لیگ انگلیس پیوست. در سال ۱۹۰۴ آرسنال به دسته اول لیگ راه یافت، اما نتوانست در این دسته باقی بماند.
در فصل ۱۴-۱۹۱۳ باشگاه به حاشیه شمال رودخانه تایمز و منطقه هایبری تغییر مکان یافت و نام آن به آرسنال تغییر پیدا کرد. نامی که امروز نیز علاقه‌مندان فوتبال، تفنگداران را به آن می‌شناسند. در سال ۱۹۱۹ آرسنال باز دیگر به دسته اول بازگشت و تاکنون موفق شده خود را حفظ کند.
این رکوردی است که هنوز در فوتبال انگلیس دست‌نخورده باقی مانده است و هر سال به قدمت آن افزوده می‌شود. ۶ سال بعد، دومین اتفاق مهم پس از صعود به دسته اول برای آرسنال اتفاق افتاد. در سال ۱۹۲۵ هربرت چاپمن به سمت مربیگری آرسنال منصوب شد و او اولین دوره بزرگی را برای این تیم لندنی به ارمغان آورد.
● چاپمن جادوئی
چاپمن که پیش از آن تیم هادرزفیلد تاون را به ۳ قهرمانی پیاپی در لیگ رسانده بود. این عملکرد درخشان را در آرسنال تکرار کرد. پس از قهرمانی در جام حذفی در سال ۱۹۳۰ که با فتح لیگ در ۱۲ ماه بعد پی‌گیری شد. آرسنال با رکورد هادرزفیلد برابری کرد. چرا که قهرمانی در سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۵ نیز به‌دست آمد.
به‌جز این افتخارات چاپمن انقلابی تاکتیکی را در آرسنال و لیگ انگلیس با استفاده از سیستم W-M به‌وجود آورد.
مرگ این مرد بزرگ در سال ۱۹۳۴ آرسنال را بهت‌زده نمود و به هر حال جرج آلیسون جای او را پر کرد.
در زمان مربیگری آلیسون و با حضور مهاجمی چون ”تد دراکی“ در سال‌های ۱۹۳۶ و ۱۹۳۸ به ترتیب جام حذفی و لیگ فتح شد و پس از جنگ جهانی دوم ۲ عنوان دیگر در سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۵۳ نصیب آرسنال شد که دومی با تفاضل گل بهتر نسبت به پرستون نورث اند به‌دست آمد. به‌علاوه جام حذفی ۱۹۵۰ نیز به افتخارات سرخ‌پوش‌ها افزوده شد.
آرسنال تاکنون ۱۲ بار قهرمان جام قهرمانان انگلیس نیز شده است.
پس از نیم دهه سکون. بار دیگر در زمان ”بوتی می‌ روند“ اوج‌گیری آرسنال آغاز شد. لندنی‌ها در سال ۱۹۷۰ (۵ سال پس از انتخاب می) جام بین شهرهای فیزرکاپ که در ابتدا جام یوفا با این نام برگزار می‌شد را فتح کردند. یک فصل بعد آرسنال لیگ و جام حذفی را توأماً به‌دست آورد. اما دوباره دوران رخوت فرا رسید و تمام تلاش تیم تا پایان این دهه یک قهرمانی جام حذفی ۱۹۷۹ آن هم با پیروزی دلچسب بر منچستر یونایتد را به همراه داشت.
● هایبوری و استادیوم تازه تأسیس
استادیوم اختصاصی قرمزپوشان لندنی. هایبوری نام دارد که با توجه به تعداد بی‌شمار هواداران این تیم، این استادیوم گنجایش بسیار کمی دارد و جوابگوی هجوم تماشاگران، جهت دیدن بازی‌های آرسنال نمی‌باشد.
سرانجام در اوایل دهه جدید سران و مسئولان باشگاه آرسنال با ساخت یک استادیوم بزرگتر که دارای امکانات بیشتری نسبت به هایبوری باشد موافقت کردند و مقدمات آن را برپا نمودند. آرسنال این ورزشگاه را با مشارکت شرکت هواپیمائی امارات می‌سازد و بخش اعظمی از این استادیوم زیبا و مجهز ساخته شده است.
● گراهام طلائی
۸ سال انتظار دیگر آرسنالی‌ها، آغاز دوران طلائی دیگری را این بار به رهبری جرج گراهام به همراه داشت. قهرمانی جام اتحادیه با پیروزی بر لیورپول حاصل شد.
اما یک پیروزی احساسی‌تر با گل دقیقه آخر مایکل توماس درآنفیلد، پیروزی (دو بر صفر) دیگری را برای آرسنال به ارمغان آورد تا آنها در آخرین لحظه قهرمانی لیگ در سال ۱۹۸۹ را از لیورپول بربایند. تیم گراهام در سال ۹۱ قهرمان لیگ، در سال ۹۳ دو جام و در سال ۹۴ قهرمان جام یوفا شد.
● ارتباط فرانسوی
بعد از جدائی گراهام. آرسون ونگر رهبری آرسنال را در آستانه قرن جدید پذیرفت.
مردم فرانسوی با آوردن ستارگان متعدد بین‌المللی و از جمله هموطنانش پاتریک ویه‌را و تیری آنری به هایبری. از سال ۲۰۰۰ به بعد ۶ قهرمانی را نصیب باشگاه کرد.
آرسنال در این سال‌ها با درخشش ستارگان انگلیسی خود همچون دیوید سیمن (دروازه‌بان افسانه‌ای آرسنال و تیم ملی انگلیس). تونی آدامز (مدافع مستحکم آرسنال و انگلیس). دیوید پلات (گلزن بزرگ فوتبال انگلیس). یان رایت (گلزن سیه‌چرده تیم ملی انگلیس) و ستارگان خارجی مانند دنیس برگ کمپ و مارک اوورماس (هلند). پاتریک ویه‌را، امانوئل بتی، سیلوین ویلنورد، تیری آنری، نیکولاس آنلکا و رابرت پیرس (فرانسه) و فردریک لیونبرگ (سوئد) در میادین مختلف انگلیس و اروپائی درخشیده است.
تاکنون مردان ونگر به‌رغم شایستگی نتوانسته‌اند در رقابت‌های حرفه‌ای اروپا موفق باشند. تیم صاحب سبک ونگر در این سال‌ها تنها به یک فینالیست بودن جام پرندگان جام اروپا در سال ۲۰۰۰ دلخوش کرده است. در این فصل آرسنال با استفاده از نامدارانی چون سول کمپل. بنس لمان، ویه‌را، آنری و پیرس و تاکتیک‌های فنی و روانی آرسن ونگر سعی در تکرار قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی انگلیس و درخشش در جام قهرمانان اروپا دارد.
● بازیکنان این تیم در فصل ۲۰۰۴ - ۲۰۰۵
ینس لمان - مانوئل آلمونیا - استوارت تایلور - اشلی کول - ادو - تبری آنری - جرمی آلدایر - پاسکال سیگان - پاتریک وی‌یرا - دنیس بر کمپ - جوستین هاس - جرمین پنانت - سول کمپل - روبن ون پرس - رابرت پیرس - فیلیپه سندروس - فردریک لیونبرگ - فرانسز فایر گاس - گیلیرتو - گیل کلیچی - کولو توره- ماتیو فلامینی - لوران.

منبع : مجله دانش ورزش