محبت درسیره‌ی نبی اکرم (ص )

تبار سال جدید را درحالی آغاز نمودیم که رهبر فرزانه انقلاب درپیام نوروزی خود،این سال را به نام پیامبررحمت وعطوفت حضرت محمد مصطفی(ص)نامگذاری نمودند. به مناسبت این اتفاق میمون ودر آستانه ی ولادت آن پیامبر عزیز، به جادانستم تا به یکی از هزاران هزارخصایص برتر آن بزرگوار بپردازیم. همان ویژگی که رهبرانقلاب نیز در پیام نوروزی خویش تاکید بسیار زیادی برآن نمودند. خداوند بزرگ در آیه ی ۱۰۷سوره ی مبارک انبیاءبه ویژگی مهم پیامبر که برای جهانیان فرستاده شده اشاره می کند وبا این عبارت تاکید می کند که « وَ ما اَرسلناک الا رحمه للعالمین » « وتورا جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.» وپیامبر مکرم نیز درباره ی خویش چنین می فرماید:« اِنما بُعثت رحمه؛ من برای رحمت مبعوث شده ام . » [۱]
مهر و محبت و رحمت وعطوفت ویژگی هایی است گه اگر در زندگی انسان ها و حیوانات وجود نمی داشت بی شک نظام هستی را ازهم جدا می خواست. وجود این رشته است که باعث شده تا انسان ها و حیوانات پایبند هم باشند و در نگهداری فرزندان کوشش کنند و میان همدیگر ارتباط برقرار سازند. متاسفانه دردنیای امروزی بالاخص در کشورهای پیشرفته و صنعتی شاهد بروز فجایع عظیمی در جوامع هستیم که عمده ی دلیل آن ها کم رنگ شدن مهر و عاطفه در روابط انسان هاست. از منظر قرآن کریم راز پیروزی پیامبر اسلام ( ص ) در مدیریت حکومتی و خانوادگی اش ، مهرورزی و عشق به مردم بود .همین ویژگی بود که باعث شد تا پیامبر بتواند در مقابل مشکلات و موانع بزرگ مقاومت کند تا بتواند جامعه ای نمونه را در مدینه پایه گذاری کند. خداوند متعال در سوره ی مبارکه ی آل عمران آیه ی ۱۵۹ می فرماید : « به موجب رحمتی که خداوند به تو عنایت کرده بود برای آنان نرم شدی که که اگر تند خو و سخت دل بودی ، همه از اطرافت پراکنده می شدند ، پس آنان را عفو کن و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با آن ها مشورت کن . »
در تاریخ صدر اسلام موارد زیادی وجود دارد که از این حقیقت خبر می دهند که به نمونه به موردی اشاره می نماییم : در سال هشتم هجری که رسول گرامی اسلام با اقتدار و پیروزی کامل وارد شهر مکه شدند و آن را از دست کفار و مشرکان خارج نمودند ، طرفداران جبهه ی باطل به ویژه کسانی که در مدت بیست سال گذشته ، بدترین ستم ها و جسارت ها و دشمنی ها را به پیامبر اکرم (ص) و یاران گرامی اش انجام داده بودند ، در هاله ای از رعب و وحشت و ترس گرفتار شدند . آنان بهترین یاران و عزیزان رسول خدا را به خاک و خون کشیده ، بارها توطئه ی قتل پیامبر را در سر پرورانده بودند و چندین بار قصد ترور پیامبر را داشتند . آنان نگران و مضطرب منتظر عکس العمل پیامبر (ص) بودند . این نگرانی و اضطراب هنگامی به اوج خود رسید که سعد بن عباده – که پرچم اسلام را بر دوش داشت – فریاد زد که : الیوم الیوم الملمه / الیوم تسبی الحرمه ( امروز روز جنگ و خونریزی و اسارت است. ) هنگامی که این شعار به گوش رسول خدا (ص) رسید ، آن حضرت ناراحت شد و دستور داد پرچم اسلام را از او گرفته و به دست علی (ع) بسپارند و سپس با سخنان آرام بخش و ملاطفت آمیز خود ، دشمنان دیرینه ی خویش را آرامش داد. حضرت خاتم الانبیاء – که دریای رحمت و محبت بود – تمام گذشته های تلخ و درد آور را به بوته ی فراموشی سپرد و با قرائت آیه ای از قرآن ، سایه ی مهر و عطوفت خویش را بر سر آن انسان های جاهل و نادان گسترد.
آن حضرت فرمود : شما در مورد من چگونه می اندیشید ؟ مشرکان گفتند : ما جز نیکی و محبت از تو انتظاری نداریم . ما تو را برادری بزرگوار و فرزند برادر بزرگوار خود می دانیم . رسول خدا فرمود : من آنچه را برادرم یوسف در مورد برادران ستمگر خود انجام داد ، همان می کنم و همانند او می گویم : « وَ لا تثریب علیکم الیوم یَغفر الله لکم و هو َرحم الرحمین ؛ امروز ملامت و سرزنشی بر شما نیست ، خداوند گناهان شما را می بخشد و او مهربان ترین مهربانان است . »[۲] پیامبر اکرم (ص) پس از آرام کردن آنان عرض کرد که : « امروز روز نبرد و انتقام نیست ، بلکه امروز روز رحمت و محبت است . » و این نکته را هم یاد آور شد که : « شما همشهریان خوبی برای من نبودید ، شما مرا دروغ گو خوانده ، از خانه ام بیرون کردید و به آن شهری که پناهنده شدم حمله نمودید ، اما من از تمام جنایات و گناهان شما گذشتم .
آن گاه جمله ی معروفش را فرمود : اذهبوا فانتم الطلقاء؛ { به دنبال ادامه ی زندگی تان } بروید که همه ی شما آزاد شده گانید . » تمامی آنان ، همانند کسانی که از قبر سر بر آورده باشند ، نفس راحتی کشیده و- به غیر از افراد معدودی – محبت و عشق رسول خدا (ص) در اعماق وجودشان نفوذ کرد و مسلمان شدند . انس بن مالک ( از اطرافیان پیامب (ص) ) گفته است ک « رسول خدا بیشترین لطف و محبت را به مردم داشت . » [۳] وقتی از پیامبر اکرم (ص) در مورد این همه ابراز لطف و محبت نسبت به مردم می پرسیدند ، پاسخ می داد : « ان الله عزوجل رحیم یجب کل رحیم ؛ خداوند عزیز و جلیل ، مهربان است و هر فرد مهربان را دوست دارد . »[۴] درآستانه ی ولادت با سعادت آن بزرگوار و در سال مزین به نام عزیزش از خداوند متعال می خواهیم تا مهر و محبت رسولش را سینه هامان جای دهد تا پیروی کننده ی از سیره ی آن مخزن علم و رحمت و معرفت در جامعه ی بزرگ اسلامی باشیم و زمینه را برای ظهور فرزند بزرگوارش مهدی موعود (عج) آماده نماییم.

نوشته سید مرتضی موسوی
۱- سند ابی یعلی ، ج۱۱ ، ص ۳۵
۲- یوسف / ۹۲
۳- حلیه الاولیا ، ج ۶ ، ص ۲۶
۴- امالی طوسی ، ج۲ ، ص ۱۳۰