تخمین اقتصادسنجی اختلالات تجاری بر رشد اقتصادی جمهوری اسلامی ایران

طی سال‌های دهه ۱۹۳۰ میلادی ”حمایت“ در بسیاری از کشورهای در حال توسعه امری عادی محسوب می‌شد. کشورهای در حال توسعه که طی این سال‌ها با مشکل شدید بدهی‌های خارجی نیز روبرو بودند، در ورای دیوارهای حمایتی تعرفه‌های گمرکی و سهمیه‌های وارداتی، از سیاست‌های حمایتی ابتدا به‌عنوان یک وسیلهٔ صرفه‌جوئی در درآمدهای ارزی جهت پرداخت بدهی‌ها و سپس به‌مثابه یک استراتژی توسعه اقتصادی استفاده نمودند.
در این ایام، نظریهٔ کمیسیون اقتصادی سازمان ملل برای آمریکای لاتین (ECLA) این بود که ”حمایت یک راه رسیدن به توسعه است“ و اعتقاد عمومی برای توجیه استدلال می‌کرد که به‌واسطهٔ پائین‌بودن کشش‌های درآمدی و جایگزینی مداوم کالاهای اساسی با کالاهای جانشینی از سوی کشورهای توسعه‌یافته، کشورهای در حال توسعه که عمدتاً صادرکنندهٔ کالاهای اساسی بودند، از تجارت آزاد سودی نخواهند برد.

منبع : حوزه معاونت تحقیقات و فناوری