نبوغ سیاستمداران آمریکایی

آمریکایی ها، نبوغ فوق العاده ای در خیالپردازی و داستان سرایی دارند و این را می توان در فیلم های هالیوود به عینه مشاهده کرد که چگونه سناریوهای آنان، در جهتی پیش می رود که عقل جن هم به آن نمی رسد.
استعداد داستان سرایی آمریکای ها، البته منحصر به فیلمنامه نویسان آنها نیست بلکه سیاستمداران شان نیز، خوب بلدند قصه بگویند و البته فرق آنها با هالیوودی ها این است که به خوبی صاحبان صنعت فیلم، داستان ایشان باورپذیر از آب درنمی آید.
این چند نمونه را با هم مرور می کنیم:
۱) حدود ۲ سال پیش در حالی که در بازرسی آژانس بین المللی انرژی اتمی هیچ ردیابی از انحراف ایران به سمت تولید سلاح اتمی یافت نشده بود، ناگهان آمریکایی ها شروع کردند به جاروجنجال که ایهاالناس، ما یک لپ تاب پیدا کرده ایم که داخل آن، اطلاعات محرمانه هسته ای ایران save شده است که نشان می دهد، ایرانی ها دارند بمب اتم می سازند.
البته آنها، نگفتند در کجای دنیا، اطلاعات محرمانه- آن هم اطلاعات مربوط به ساخت بمب اتمی - را درون لپ تاب می ریزند تا لپ تاب گم شود و آمریکایی ها پیدایش کنند و بعد از ورود به آن بفهمند که ای دل غافل! دارند بمب می سازند، آن هم از نوع اتمی!
البته بماند جنجال آنها مبنی بر اینکه طرحی از بمب اتمی را در ایران یافته اند و این در حالی بود که این طرح را می توان در جستجوی گوگل نیز یافت!
باور کنید اگر ماجرای کشف اطلاعات هسته ای یک کشور از روی یک لپ تاب، فیلم می شد، همه منتقدان به ضعف فیلمنامه خرده می گرفتند مگر آنکه فیلم ساخته شده، کمدی می بود!
۲) در ماجرای حمله به عراق نیز این سناریو در کاخ سفید نوشته شد که دولت وقت عراق موشک هایی دارد که ظرف کمتر از یک ساعت می توانند اروپا را شخم بزنند و به همین دلیل بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل همه جای عراق را زیر و رو کردند اما خبری از این موشک ها نبود.
حتی در روزهای آخر، که آمریکایی ها دست بردار نبودند، صدام هم به آنها اجازه داد که قصرهای حکومتی و حتی اتاق خوابش را نیز بگردند. با این حال، چون سناریوی آمریکایی ها معمولا اکشن هستند، سکانس های حمله نیز بدان افزوده شد و اینک که آمریکایی ها تمام عراق را در قبضه قدرت خود دارند، باز هم خبری از آن موشک ها نیست و سناریست های آمریکایی، فقط در عالم تخیلات شان آن موشک ها را آفریده بودند.
۳) چند روز پیش آمریکایی ها اعلام کردند ایمیلی را یافته اند که طی آن واسطه های خرید دولت ایران سفارش خرید اینترنتی ۳۰ هزار تن تنگستن را که در ساخت موشک های بالستیک کاربرد دارد را داده اند.
احتمالا برای سناریست های آمریکایی نویسنده این داستان، فرهنگ خرید اینترنتی خوب جا افتاده است و این ، اتفاقاً خیلی هم خوب است زیرا خرید اینترنتی نه تنها در زمان و هزینه ها باعث صرفه جویی است بلکه می تواند به کاهش ترافیک نیز منجر شود ، ولی یادشان رفته است که هیچ کس برای خرید چند تن تنگستن برای ساخت موشک بالستیک، ایمیل و سفارش خرید اینترنتی نمی دهد تا پیک موتوری دم در بیاورد و تحویل دهد... ولی در کل ایده جالبی است!
۴) "ایران به حماس موشک می دهد." این هم از آن تخیلات است که فقط از مخیله خیال پرداز آمریکایی ها می تواند بروز کند. البته اگر ایران می توانست به حماس سلاح بدهد، حتما این کار را می کرد ولی نمی تواند و این مساله یک علت ساده دارد.
اگر نویسندگان این سناریو یک نقشه جغرافیا داشتند ، می فهمیدند که غزه از شمال و شرق، متصل به سرزمین های اشغالی (اسراییل) است. از غرب به دریا متصل می شود و از جنوب نیز با مصر مرز مشترک کوچکی دارد.
طبیعی است که محموله های موشکی ایران، ابتدا به اسراییل نمی روند تا از آنجا راهی غزه شوند.
ایران، با مصر هم که رابطه ندارد تا هواپیماها یا کامیون های حامل موشک به کشور دوست و برادر، مصر، بروند و از آنجا با کمک اعراب متعهد و شجاع حاکم بر مصر، به غزه ارسال شوند.
تمام سواحل غزه نیز که تا کیلومترها تحت دید و تیررس ناوچه های اسراییلی است و مگر می شود کشتی های ایرانی، موشک بار بزنند و از وسط ناوهای اسراییلی، مخفیانه به غزه ببرند؟!
اما خب، قدرت تخیل که بالا باشد، همه چیز امکان دارد از جمله اینکه ایران یک اتوبان زیرزمینی بین تهران و غزه زده و این روزها، عجب ترافیکی است در این بزرگترین تونل جهان!!
اینها، البته مشتی نمونه خروار از قدرت خیال پردازی سیاستمداران آمریکایی است که ای بسا باید به جای کاخ سفید به هالیوود می رفتند و البته، تاریخ تماشاگر ویژه این فیلم هاست.

آرش روزبه

منبع : سایت تحلیلی خبری عصر ایران