ای کاش درست نباشد

خبرهایی که این روزها درباره وضعیت ذخایر ارزی کشور به گوش می‌رسد، اگر صحت داشته باشد، نگران‌کننده و هشداردهنده است.
این که رئیس کل سابق بانک مرکزی گزارش داده موجودی صندوق ذخیره ارزی ته کشیده و کشور در برابر نوسانات احتمالی قیمت نفت که این روزها نشانه‌هایش آشکار شده و آسیب‌پذیر است وضعیت حساس و خطیری به وجود آورده که باید بدون توجه به «من بمیری و تو بمیری»‌های سیاسی برای درمان آن فکر کرد.
اگر به خاطر بیاورید، در نامه خداحافظی مظاهری یکی از مهم‌ترین محورها مصرف ارزی دولت بود که خود موضوع یک گزارش مفصل تقدیمی به رئیس‌جمهور بود. براساس مدعیات این گزارش، مصرف ارزی امسال دولت دقیقا مطابق با عواید فروش نفت است و این به آن معناست که چیزی در ته دیگ برای حساب ذخیره ارزی نمانده است.
ظاهرا در پی افزایش قیمت جهانی نفت، دولت این رشد قیمت را به حساب رشد درآمد گذاشته و مخارج خود را مطابق با آن بی‌رویه بالا برده است.
حال آن که این رشد قیمت، درآمد اضافی نیست؛ چرا که به نسبت افزایش قیمت نفت، قیمت کالای وارداتی ایران و سایر کشورهای نفت‌خیز و در نتیجه هزینه‌های ارزی کشور رشد یافته و قابل کاهش هم نیست، حال آن که قیمت نفت بتدریج رو به کاهش است و نکته اصلی نیز همین جاست، به هر حال رشد مصرف ارزی دولت و خالی شدن حساب ذخیره دست‌کم ۳ خطر برای اقتصاد کشور در پی دارد که باید به درمان آن فکر کرد؛ نخست آسیب‌پذیرشدن اقتصادکشور در برابر کاهش قیمت نفت. یعنی الان پس‌اندازی نداریم که اگر درآمد نفتی کم شد، از آن هزینه کنیم.
دوم بلاتکلیفی وام‌هایی در حد ۱۵ میلیارد دلار که باید به بخش خصوصی برای رشد تولید ناخالص داخلی پرداخت می‌شده و سوم خلل در تامین نیازهای وارداتی کشور در شرایطی که توقع نسبی مردم به خاطر برخی وعده‌ها بالا رفته است.
اگر بخواهیم بدبینانه به ماجرا نگاه کنیم، کاهش احتمالی قیمت نفت، دست دولت را در واردات کالای ارزان به عنوان یکی از راه‌های کنترل قیمت‌ها خواهد بست و این به معنای رشد تورم بیشتر است.
در این شرایط، ‌همه باید نگران باشند و این نگرانی فراجناحی است. باید به جای پاک کردن صورت مساله، سراغ راه‌حل برویم.

سید علی دوستی موسوی

منبع : روزنامه جام‌جم