حضرت امام باقر (ع) تابلوی زیبای چگونه زیستن

ماه ذی حجه فرا رسید، ماهی که باشکوه ترین جماعت و جمعیت و جمعه مسلمانان یعنی اعمال حج را در سرزمین وحی و زادگاه پیامبر اعظم وامام علی و فاطمه زهرا و خدیجه کبری و کعبه معظمه قبله مسلمین، در مکه مکرمه را دارد، امسال به نقلی «۲/۸۰۰ میلیون نفر» زائر در آن سرزمین حضور دارند. حج از فروع دین، تنها عبادتی است که در قرآن سوره دارد، که این سوره با خود حرف و حدیث شنیدنی بسیار دارد. در این ماه رویدادهای مهم چون ازدواج امام علی (ع) و فاطمه الزهرا (س) در مدینه النبی، و شهادت امام باقر (ع) و شهادت نایب سالار شهیدان، مسلم بن عقیل، عرفه و عید قربان و عید غدیر خم و ولادت امام هادی (ع) را در خود دارد، که هر یک کتابی مستقل دارند و شنیدنی های بسیار. در این مکتوب به شهادت حضرت باقرالعلوم می پردازیم.
۱) سخن درباره حضرت محمد بن علی الباقر (ع) از چند منظر «شناسنامه ای، شجرنامه ای، دانشنامه ای، کارنامه ای» قابل توجه می باشد، حضرتش ۵۷ سال در این جهان زیست و امویان مخالفت شدید با حضرت داشتند. امام باقر (ع) آخرین امامی است که در عصر امویان و مروانیان به شهادت می رسد و پس از وی به تدریج عباسیان میدان دار قدرت و سیاست و مدیریت می شوند و در تقابل با بنی هاشم همان شیوه امویان را پی گرفتند.
۲) هفتم ذی حجه یاد روز شهادت امام پنجم، موسس حوزه علمیه در مدینه النبی در قرن دوم هجری قمری، حضرت محمد بن علی (ع) با لقب مشهور «باقر العلوم» می باشد که حضرتش در آغاز رجب سال ۵۷ به دنیا آمد و در سال ۱۱۴ به دستور هشام بن عبدالملک توسط والی مدینه مسموم گشت و از دنیا رفت و در « جنه البقیع» در جوار پدر و عمو به خاک سپرده شد.
۳) مطالعه سیره «۲۷۳» سال پیامبر و ائمه اطهار، که تابلو زیبای چگونه زیستن و چگونه رفتن انسان های کامل و تام وتمام و تابلو اعتقاد و اخلاق و ایثار و اعمال و گفتار می باشند، امری سازنده و آموزنده و ساختاری است. زیرا پیامبر و ائمه بزرگوار معصوم اند و گفتار و رفتار و پندار آنان مصونیت الهی دارد، انسان در خودسازی و دیگرسازی و جامعه سازی و جهان سازی، نیاز به الگو دارد و ماکت می خواهد اگر معلمان و مدرسان و مدیران، انسان های الهی و معصوم باشند، به دلیل اعتماد و اطمینان و اعتقاد به آنان،
بهره وری بسیار خواهد بود.امام باقر (ع) در پایان قرن اول قمری « ۹۶» به امامت رسید و عمر بن عبدالعزیز فضای باز در قلم و حدیث و ممنوعیت سب و لعن امام علی را به وجود آورد. امام از این فرصت بهره گرفت ودر مدینه النبی حوزه پانصد نفری تاسیس نمود و علوم آل محمد را دسته بندی شده، رشته ای و تخصصی شده، تشریحی و تفصیلی و تحلیلی، برای تشنگان علوم اسلا می، صبح و عصر، عمومی و خصوصی تعلیم داد. از همه جای بلاد اسلا می «حجاز و عراق، مصر و یمن و ایران و شام» به محضر حضرت رفتند و بیش از صد هزار حدیث و روایت از امام شنیدند و نوشتند و نقل کردند. توجه به سه واژه فرصت سازی و فرصت سوزی و فرصت طلبی مطلب را روشن می کند. فرصت سازی و فرصت سوزی و فرصت طلبی سه موضوع ضروری زندگی می باشند که یکی مثبت «فرصت سازی» است و دو مورد دیگر منفی می باشند، فرصت سازی یعنی به وجود آوردن بستر و زمینه ای برای ابداع و اختراع، برای به کارگیری ابزار و امکانات موجود، یعنی بالا بردن بهره وری و کاروری، که فرموده اند «اغتنموا الفرص» فرصت ها را غنیمت بشمارید، زیرا چون ابر در حال گذر و عبور می باشند و فرموده اند شدید ترین غصه ها، از دست دادن فرصت ها «اشدالغصص فوت الفرص» می باشد. فرصت سوزی یعنی از دست دادن زمان مناسب و نیاز مناسب و سرمایه مناسب و فرصت طلبی یعنی سو»استفاده از امکانات مناسب و افراد شایسته و بایسته. امام باقر(ع) در آخرین روز حیات به فرزندش امام ششم، توصیه اصحاب و شاگردان «اوصیک باصحابی خیرا» خودنمود و حضرتش تعهد کرد تا مرحله کارشناسی «فقاهت و اجتهاد» آنان را مراقبت و مساعدت «لادعنهم والرجل فی المصر فلا یسئل احدا احدا» نماید.
۴) شناخت در مکتب اسلا م جایگاه والا «المعرفه راس مالی» دارد و امتیاز هر کس در شناخت و معرفت «افضلکم، افضلکم معرفه» است، شناخت در همه مسائل و همه مراحل و همه حالات، از اصول اعتقادی «اللهم عرفنی نفسک، اللهم عرفنی رسولک، اللهم عرفنی حجتک» تا موضوعات اخلاقی «انک لعلی خلق عظیم» و فروع دین و شریعت، از مسائل فردی و اجتماعی تا مسائل محیط زیست و صنعت، از مسائل سیاسی تا برنامه ریزی و مدیریت، در امور دنیا و آخرت، امری ضروری و حیاتی می باشد. امام باقر (ع) را بشناسیم و با شناخت حضرت، وی را به دیگران بشناسانیم و به مقدار امکان، خود را به آن حضرت نزدیک سازیم، که این رسالت و مسوولیت ما می باشد. هر گام با عمل به امام نزدیک شدن، یعنی یک گام به قله نزدیک شدن.

نویسنده : سیدرضا اکرمی

منبع : روزنامه مردم‌سالاری